طنین خنده گردشگران در تنگه واشی

ما این هفته می خواهیم خودمان را به جاده ای بسپاریم که نزدیک تهران خودمان است و بعد پاهایمان را در آبی فرو ببریم و ساعتی در آن راه برویم تا به دشت و دمنی پا بگذاریم که چشم هایمان را نوازش می کند

ما این هفته می‌خواهیم خودمان را به جاده‌ای بسپاریم که نزدیک تهران خودمان است و بعد پاهایمان را در آبی فرو ببریم و ساعتی در آن راه برویم تا به دشت و دمنی پا بگذاریم که چشم‌هایمان را نوازش می‌کند. بله، می‌‌دانم این چیزی که برایتان گفتم هم وسوسه‌انگیز است و هم رویایی. پس تا دیرنشده کوله‌بار سفرتان را ببندید و آخر هفته‌ای دیگر را با ما راهی شوید؛ هم فال است و هم تماشا.

این‌بار مسیرمان به سمت فیروزکوه است، پس راهمان را به سمت شرق تهران کج می‌کنیم و بعد از عبور از منطقه‌ای که به نام جلیزجند شناخته می‌شود که خودش هم دیدنی‌های زیادی مثل باغات و مزارع گندم و... دارد به محل مورد نظرمان نزدیک می‌شویم.

در اینجا دیگر ما پیاده‌روی‌ای را باید در میان آب شروع کنیم تا به مکان مورد نظر که با نام «تنگه‌واشی» همه آن را می‌شناسند، برویم. البته به این تنگه ساواشی هم گفته می‌شود، چون از کوه‌های ساواشی سرچشمه می‌گیرد، ولی در لفظ عامیانه و در میان مردم به نام تنگه‌واشی شناخته شده است.

بازدیدکنندگانی که قدری برایشان پیاده‌روی در آب سخت است، می‌توانند از حیوانات کرایه‌ای آنجا استفاده کنند و مسیر رفت و برگشت را به آسانی بپیمایند، ولی در میان آب راه رفتن خود لذتی است که ما سفردوستان می‌‌دانیم آسان به دست نمی‌آید. به تنگه اول که می‌رسیم آنجا دشتی زیبا نظرمان را جلب می‌کند.

می‌توانید به نظاره دشت بنشینید و بعد پیاده‌روی دوم را شروع کنید. آبی که از میان سنگ‌ها جاری است و سنگ‌هایی که اطرافتان را گرفته شما را به دوردست‌ها می‌برد، نور خورشید هم وقتی که از میان ابرهای سفید و آسمان یکدست آبی به چشمتان می‌‌خورد، تازه می‌فهمید که کاش زودتر به این مکان پا می‌گذاشتید. بعد از طی‌ مسافتی دو کیلومتری از تنگه دوم هم عبور می‌کنید و دشتی زیبا برایتان جلوه‌گری می‌کند. اینجا هم مانند تنگه اولی بسیار زیباست و به همه جا که می‌نگرید چشمه‌هایی پرآب شما را مهمان خود می‌کند.

حتی آبشاری هم در انتهای این تنگه قرار دارد که خب ما انسان‌ها از صدای آب آبشار لذتی بسیار می‌بریم و حتی در افسانه‌ها و شعرهای خود از آن بسیار یاد می‌کنیم. اینجا بعضی از گردشگران را می‌بینیم که تنی هم به آب زده‌اند.

علاقه‌مندان به آثار باستانی می‌توانند از کتیبه‌ای هم که در این مکان قرار دارد، دیدن کنند که کنیه‌اش به زمان فتحعلی‌شاه قاجار می‌رسد.

مانند این کتیبه، دو کتیبه دیگر نیز وجود دارد که علاقه‌مندان به آثار باستانی‌ که نمی‌توانند این راه و این سفر را بروند در همین تهران خودمان می‌توانند از آنها بازدید کنند. یکی از آنها در چشمه علی شهرری واقع شده و دیگری در پشت تونل وانا در جاده هراز است. روی این کتیبه حکاکی‌هایی صورت گرفته که بسیار دیدنی می‌نماید و دیدن آن خالی از لطف نیست.

در تنگه واشی تا چشم کار می‌کند، درخت است و دشتی وسیع که تمام گردشگران در جای‌جای آن پخش شده و دارند عکسی به یادگار می‌گیرند.

اینجا حتی گیاهی دارویی به نام باریچه از زمین می‌روید که بسیار کمیاب و کندن آن ممنوع است. در این گرما و در این نزدیکی تهران (پایتخت شلوغمان) دشتی وجود دارد که می‌‌توانید یک صبح تا شب‌ را وقت بگذارید و از جای‌جایش لذت ببرید. هم تنی به آب زده‌اید هم چشمتان را به دیدن زیبایی‌هایی دعوت کرده‌اید که تا چشم کار می‌کند دشت است.

آسمان اینجا برایتان بدجور خودنمایی می‌کند. انگار شما آسمان را در آغوشتان دارید و زمین سبز هم برای شما سفره‌ای گسترده که می‌توانید چندساعتی کنار خانواده و دوستان خوش باشید و شب را هم در خانه خودتان

بیاسایید.

حالا دیگر صدای قهقهه مردمان در دشت طنین‌انداز شده و در جای جای آن سرسبزی به‌چشم می‌خورد. از همین خنده‌ها می‌توان فهمید که به تمام گردشگران خوش گذشته و از سفر خود که هر چند کوتاه است، لذت برده‌اند.

پس با ما راهی تنگه واشی یا تنگه ساواشی شوید. اینجا چند چیز را با هم دارید هم راه رفتن در آب، هم دیدن دشت و دمنی سرسبز و باصفا و هم دیدن یکی از آثار باستانی کشورمان. پس معطل نکنید و این آخر هفته را با برنامه‌ریزی برای رفتن به تنگه‌‌واشی به پایان ببرید.

آبشار منتظر شماست.

بهاره سدیری