۱۱۵ سال با بسكتبال

ورزش بسكتبال در سال ۱۸۹۱ میلادی توسط آموزگاری به نام دكتر جیمز نای اسمیت ابداع و در ورزشگاه اسپرینگ فیلد ماساچوست به نمایش درآمد در آن زمان به جای حلقه های گل از سبدهای مخصوص كه به شكل زنبیل بودند استفاده می شد, كه توپ پس از گل شدن درون آنها قرار می گرفت

به بهانه شروع فصل جدید مسابقات لیگ حرفه ای بسكتبال آمریكا (NBA) در پایان ماه جاری میلادی كه طرفداران زیادی در سراسر دنیا دارد به بررسی تاریخچه این ورزش گروهی می پردازیم:

ورزش بسكتبال در سال ۱۸۹۱ میلادی توسط آموزگاری به نام دكتر جیمز نای اسمیت ابداع و در ورزشگاه اسپرینگ فیلد ماساچوست به نمایش درآمد. در آن زمان به جای حلقه های گل از سبدهای مخصوص كه به شكل زنبیل بودند استفاده می شد، كه توپ پس از گل شدن درون آنها قرار می گرفت. پس از هر بار گل شدن توپ را با نردبان از درون سبد بیرون می آوردند و به این وسیله بین طرفین در جریان بازی قرار می دادند. هدف اصلی از ایجاد چنین ورزشی فعالیت در محیط سر بسته ای در فصل زمستان بود تا ورزشكاران بتوانند در این فصل نیز فعالیت داشته و با ورزش فرم بدنی و وضعیت جسمانی خود را در حد مطلوب حفظ نمایند. به همین جهت تعداد بازیكنان نامحدود بود و هر دفعه می توانستند از هر تعداد دلخواه برای بازی استفاده نمایند كه كم كم قوانینی برای انجام بازی و سایر قسمت ها وضع نمودند به طوری كه تعداد بازیكنان هر طرف ۹ نفر تعیین گردید و سپس به ۷ نفر تقلیل یافت و بالاخره این تعداد به عدد ۵ رسید و در این عدد ثابت ماند. هر بازیكن می توانست در موقع وقوع خطا به جای كلیه بازیكنان خود پرتاب آزاد انجام دهد. هر تیم می توانست از شروع تا پایان بازی توپ را در زمین خود به طور دلخواه نگه دارد. هر دفعه كه توپ گل می شد بازی یا بین طرفین یا جامپ بال از وسط زمین ادامه می یافت. بازیكنان بلندقد می توانستند در نزدیك سبد قرار گیرند و توپ را به آرامی به سبد بیندازند.

قبل از میلاد مسیح در آمریكای جنوبی و در شبه جزیره بوكاتان، مراسم مذهبی اجرا می شد. در این مراسم در محوطه ای كه دور تا دور آن را مجسمه های خدایان فرا گرفته بود شركت كنندگان توپی را كه از ساقه و برگ گیاهان مقدس درست شده بود به درون حفره هایی كه در زمین ایجاد شده بود، می انداختند.

این جشن مذهبی كه به بسكتبال امروزی شباهت داشت پوك تا پوك نامیده می شد. در قرن شانزدهم میلادی نیز در كشور مكزیك ورزشی به همین شكل اجرا می شد و تیم برنده می توانست لباس هر یك از تماشاچیان را به عنوان جایزه درخواست كند. دكتر جیمز نای اسمیت با مشكل جدی روبه رو بود. او با تعدادی دانش آموز ناآرام و پرانرژی كار می كرد و به دنبال راهی برای از بین بردن انرژی جسمانی این دانش آموزان می گشت. مشكل اساسی نای اسمیت در فصل زمستان و زمانی كه میدان های ورزشی در زیر لایه ای از یخ و برف پنهان می شد، بروز می كرد. سالن های سرپوشیده چندان وسیع نبود كه بتوان در آنجا بیسبال یا فوتبال بازی كرد. نای اسمیت دو سبد مخصوص چیدن هلو را در دو طرف سالن ژیمناستیك آموزشگاه كه ابعادی در حدود ۸/۱۹ و ۷/۱۳ متر داشت در ارتفاع ۳ متری از سطح زمین نصب كرد. او این ایده را از بازی لاكروس كانادایی ها گرفته بود كه در آن هدف بازیكنان انداختن توپ فوتبال به داخل سبدها بود و هر تیم شامل ۹ نفر می شد. پس از این كه تعداد بازیكنان به ۵ نفر رسید و تكنیك های جدیدی مثل شوت جفت ایجاد شد توجه بسیاری از جوانان و نوجوانان به این ورزش جذب شد. در سال ۱۹۳۶ ورزش بسكتبال برای اولین بار در مسابقات المپیك برلین كه در آن ۲۱ تیم شركت كرده بودند، اجرا شد.

ورزش بسكتبال از ابتدای امر مورد توجه خانم ها نیز قرار گرفت و اولین تیم بانوان در سال ۱۸۹۱ میلادی در محل كار یا دانشكده مخترع آن تشكیل شد و در سال ۱۸۹۹ نیز برای اولین بار كتاب قانون بسكتبال برای بانوان منتشر شد. بررسی و مطالعه قوانین و مقررات این بازی در گذشته و تغییرات آن بازگو كننده جالبی از جنبه های مختلف گسترش این ورزش می باشد. بدین معنی كه بسكتبال در ابتدا خیلی آرام و آهسته اجرا می شد و به قدرت جسمانی كمتری نیاز داشت.

زمین بازی در مراحل اولیه گسترش این ورزش به سه قسمت تقسیم می شد و بازیكنان هر ناحیه تنها می توانستند در منطقه مربوط به خود به فعالیت بپردازند. بعدها كه بازی از سرعت بیشتری برخوردار شد زمین بازی نیز به دو قسمت تبدیل گردید. در آغاز پیدایش بسكتبال بازیكنان مجاز بودند تنها یك بار توپ را به زمین بزنند. بعدها این تعداد به دو یا سه بار افزایش یافت. در حال حاضر این تعداد محدود نبوده و بازیكن مجاز است با توجه به موقعیت خود در زمین بازی پس از در اختیار گرفتن توپ هر چند بار كه مایل باشد آن را به زمین بزند.

●بسكتبال حرفه ای آمریكا(NBA)

زمان شروع رقابت های بسكتبال حرفه ای آمریكا موسوم به ان.بی.ای(NBA) به ششم ژوئن سال ۱۹۴۶ برمی گردد. این مسابقات در ابتدا تحت نام BAA برگزار می شد، اولین رئیس این اتحادیه موریس پادولوف بود. در سوم آگوست سال ۱۹۴۹ NBL (لیگ بسكتبال ملی) نیز تشكیل شد و سه تیم از تیم های حاضر در BAA به این لیگ پیوستند. مسابقات حرفه ای BAA در فاصله سال های ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ به NBA تغییر نام داد.

در رقابت های بسكتبال حرفه ای آمریكا تیم ها به دو دسته تقسیم می شوند، به تیم های فدراسیون شرق و فدراسیون غرب.

●تیم های فدراسیون شرق:

- منطقه آتلانتیك:

بوستون سلتیكز- نیوجرسی نتز- نیوریورك نتز- فیلادلفیا ۷۶ ارس- تورنتو راپترز

- منطقه مركزی:

شیكاگو بولز- سلوتلند ساوالیرز- دیترویت پیستونز- ایندیانایا كرز

- منطقه جنوب شرقی:

آتلانتا هاوكز- چارلوت بوبكیتز- میامی هیت- ارولاندو مجیك- واشنگتن ویزارد

●تیم های فدراسیون غرب

- منطقه شمال غربی:

دنوناگتز- منیسوتا تیمبرولوز- پورتلند تریل بلازرز- ستل سوپر سونیكز- اوتاجاز

- منطقه پاسیفیك:

گلدن استیت واریورز- لوس آنجلس لیكرز- لوس آنجلس كلیپرز- فونیكس سانز- ساكرا منتو كینگز

- منطقه جنوب غربی:

دالاس موریكز- هوستون راكتز- ممفیز گریزیلیس- نیواورلند هورنتر- سن آنتونیواید

●معروف ترین بازیكنان NBA

- كریم عبدالجابر

- ریك باری

- الگین بایلور

- لاری برید

- ویلت چامبرلین

- تیم دونكان

- جولیوس اروینگ

- لبورن جیمز

- مجیك جانسون

- مایكل جردن

- جورج میكان

- حكیم اولا جوان

- شكیل اونیل

-اسكار رابرتون

- بیل راسل

- جری وست

●قوانین بسكتبال

بسكتبال در چهار دوره ۱۰ دقیقه ای (بین المللی) یا ۱۲ دقیقه ای(NBA) انجام می شود. زمان استراحت بین تایم اول و دوم و بین تایم سوم و چهارم ۲ دقیقه و بین تایم دوم با سوم (بین دو نیمه) ۱۰ دقیقه است. وقت اضافی در این ورزش ۵ دقیقه است. پس از استراحت بین دو نیمه زمین حمله و دفاع دو تیم عوض می شود. زمان های مذكور زمان واقعی بازی است. زمانی كه توپ در جریان نیست وقت بازی متوقف می شود. مثلاً زمانی كه خطایی رخ داده یا هنگام پرتاب آزاد زمان متوقف می شود. به همین دلیل زمان انجام یك بازی كامل بیشتر از مجموع عددی زمان های ذكر شده است و معمولاً حدود دو ساعت طول می كشد. در این رشته، هر تیم ۵ بازیكن در زمین دارد و می تواند حداكثر ۷ بازیكن ذخیره نیز داشته باشد. تیم ها مربی ای برای نظارت بر استراتژی بازی دارند و ممكن است هر تیمی كمك مربی، مدیر، آمارگیر، دكتر و بدن ساز نیز داشته باشد. لباس بازی برای زنان و مردان بلوز بی آستین و شلوارك است و نام تیم در جلوی بلوز و شماره بازیكن در پشت و جلوی آن نوشته شده است. در باز های بین المللی شماره های بازیكنان از ۴ تا ۱۵ است. بازیكنان بسكتبال معمولاً از كفش های ساقه دار استفاده می كنند تا از مچ پا حفاظت بیشتری كند.

.www.NBA .com

ترجمه: فاطمه ابوطالبی