کان هم دستکش هایش را آویخت

اگر چه چند هفته ای از مشخص شدن قهرمان بوندس لیگا می گذرد و شاید از مدت ها پیش از آن هم می توانستیم چهره قهرمان را تصور کنیم اما مسجل شدن قهرمانی بایرن مونیخ سه هفته مانده به پایان رقابت های این فصل جای هیچ شک و شبهه ای باقی نگذاشت

اگر چه چند هفته ای از مشخص شدن قهرمان بوندس لیگا می گذرد و شاید از مدت ها پیش از آن هم می توانستیم چهره قهرمان را تصور کنیم اما مسجل شدن قهرمانی بایرن مونیخ سه هفته مانده به پایان رقابت های این فصل جای هیچ شک و شبهه ای باقی نگذاشت.

قهرمانی باواریی ها از چند لحاظ حائز اهمیت بود. اول آن که بار دیگر مهر تاییدی بر برترین تیم بودن بایرن خورده شد آنها که تا به امروز حرف اول فوتبال باشگاهی آلمان را زده اند و اگرچه حریفانی چون وردربرمن، شالکه و حتی اشتوتگارت بعضا سد راه آنها شده اند و یا برمن تعقیب کننده اصلی بایرن در بوندس لیگای امسال بود اما هرگز نتوانستند به محبوبیت بین المللی و به ویژه مقام های ارزشمند آنها برسند. اما نکته دوم که برای دو چهره شاخص بایرن ارزشمند بود به پایان بردن فصل ۲۰۰۸-۲۰۰۷ با عنوان قهرمانی است. قطعا تا اینجای مطلب توانستید نام دو چهره شاخص آنها را حدس بزنید.

اوتمار هیتسفیلد و اولیورکان دو شخصیتی بودند که بیش از سایرین به موفقیت خود و تیم می اندیشیدند چرا که برای هر ورزشکاری آخرین روزهای حضور در یک تیم حساس ترین لحظات است و می تواند در آینده کاری و پرونده حرفه ای آنها نقش بسزایی داشته باشد. هیتسفیلد معروف به ریاضیدان با پایان فصل آلمان را به مقصد سوییس ترک خواهد کرد، البته پس از یورو ۲۰۰۸ وی که سابقه چندین عنوان قهرمانی بوندس لیگا را در کارنامه دارد تلاش کرد تا بایرن را در موقعی ایده آل به یورگن کلینزمن جوان بسپارد تا جای هیچ گونه انتقادی از اونماند. از آنجا که کلینزمن تنها سابقه هدایت تیم ملی آلمان را برعهده داشته و چند سال اخیر را هم در ایالت متحده سپری کرده ولی سران باواریایی ها به رغم جو نه چندان موافق کلینزمن به او اعتماد کردند و سکان هدایت فصل بعد را به دستش سپردند. در این صورت با توجه به نتایج درخشان بایرن در این فصل کار کلینزمن هم سخت تر از گذشته شده چرا که با کوچک ترین لغزشی سیل انتقادها و مقایسه او با هیتسفیلد آغاز خواهد شد.

● کان هم رفتنی شد

اولیورکان دروازه بان شماره یک بایرن پس از سال ها حضور در این تیم در بازی شنبه شب برابر هرتابرلین برای همیشه دستکش هایش را آویزان کرد به فوتبال حرفه ای اش پایان داد. این بازی هم برای هیتسفیلد هم برای کان حکم بازی خداحافظی را داشت. اولی کان با ۵۵۷ بازی باشگاهی در بوندس لیگا به کار خود در لیگ آلمان خاتمه داد. اگرچه شاید هیچ فوتبالیستی دوست نداشته باشد بازنشسته شود اما کان با آگاهی از این موضوع که سرانجام روزی باید به فوتبال حرفه ای پایان دهد دستکش هایش را آویخت و وی معتقد تا به حال هیچ کم کاری برای بایرن نکرده است: تمام داشته هایم را برای بایرن در طول این ۱۴ سال گذاشتم و تلاش کردم که بهترین بازی هایم را برای تیم محبوبم انجام دهم. آن زمان که من فوتبال را آغاز کردم رسیدن به چنین جایگاهی بسیار سخت بود و جذابیت امروز را نیز نداشت. از طرفی من همیشه به نظرات دیگران احترام گذاشته ام و معمولا اظهارنظرهای صریحی نیز داشته ام ولی می دانم که بعضی اوقات اظهارنظرهایم تند و البته بی جا بوده است. به خاطر تمامی آنها از هواداران عذرخواهی می کنم. موضوع اصلی که تقریبا پس از کنارگیری هر ستاره سر زبان ما می افتد آینده شغلی او خواهد بود. البته در مورد کان شرایط کمی متفاوت تر از بقیه است چرا که او آنچنان با احتیاط صحبت می کند که به این راحتی نمی توان حدس زد که چه فکری در سر دارد: بسیاری پس از بازنشستگی یک سالی را دور از هیاهو سپری می کنند و با گذشت مدتی دوباره به میادین باز می گردند اما من اصلا قصد ندارم که به یکباره ناپدید شوم. فقط می خواهم کمی به زندگی شخصی ام رسیدگی کنم و پس از مدت ها از استرس و اضطراب به دور باشم.

اما بشنوید از کارل هانیر رومنیگه که اعلام کرد که درهای بایرن به سوی کان باز است: اولیور جز تاثیرگذارترین بازیکنان بایرن در ۱۰ سال گذشته بوده و شخصیت مثال زدنی دارد. اگر او نبود شاید هرگز قهرمان لیگ قهرمانان اروپا نمی شدیم.

شکی نیست که با رفتن کان بایرن جای خالی او را حس خواهد کرد او کسی نبود که به این راحتی دروازه بان دیگر بتواند جایگزین او شود و یا بهتر بگویم پا جای پای او بگذارد. کان در فصل ۱۹۹۵-۱۹۹۴ بود که به باواریا آمد تا شانس خود را در این تیم محک بزند. هیچ کس تصور نمی کرد که او تا این اندازه به پیراهنش وفادار بماند و با پیشنهادهای نجومی دیگر باشگاه های اروپایی وسوسه نشود و فکر ترک باشگاه به سرش نزند. با این حساب او ۱۴ فصل را در بایرن سپری کرد و به عبارتی پیشکسوت اصلی تیم محسوب می شد.

اولی کان طی این ۱۴ فصل مقام های بسیاری را کسب کرد. ۸ عنوان قهرمانی بوندس لیگا و ۶ قهرمانی جام حذفی آلمان در صدر افتخارات باشگاهی او قرار دارد که قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۱ و قهرمانی جام یوفا در سال ۱۹۹۶ را نیز باید به آنها افزوده شود. کان تنها آرزویی که در آخرین سال حضورش در بایرن نتوانست به آن دست یابد قهرمانی در جام یوفا این فصل بود که زنیت سنت پترزبورگ آن را از چنگ بهترین تیم بوندس لیگا درآورد.

شیوا نوروزی