چرا نهادهای مدنی به گرفتاری های مردم غزه نمی اندیشند

برگزاری روز قدس با این سطح از مشارکت توسط مردم ایران با همه گرفتاری های ریز و درشت و داخلی و خارجی که دارند, نشا ن از وجود و حضور مساله مردم فلسطین در وجدان عمومی دارد بعید است این حجم از مشارکت در هیچیک از راهپیمایی ها بعد از راهپیمایی ۲۲ بهمن وجود داشته باشد

از قیام مردم فلسطین که از شهریور ۱۳۰۸ و در واکنش به تظاهرات خشونت‌آمیز جوانان صهیونیست صورت پذیرفت و به قیام براق مشهور است تاکنون که نزدیک به ۸۰ سال از مبارزات بحق مردم فلسطین می‌گذرد؛ دو خیزش عمومی مردم فلسطین در ۱۸ آذر ۱۳۶۶ (انتفاضه اول) و ۷ مهر ۱۳۷۹ (انتفاضه دوم) نقطه عطف مبارزه و دفاع مشروع ملت فلسطین می‌باشد.

اگرچه تاریخ مبارزات فلسطین شاهد انواع جنایات از سوی صهیونیسم و حامیان غربی‌اش بوده است ولی از طرف دیگر جانفشانی رهبران و مردم فلسطین غیرقابل چشم‌پوشی است. اما چنانچه نسلی که در این دو مرحله مبارزاتی اخیر یعنی انتفاضه اول و دوم پرورش یافتند در سال ۱۹۴۸ حضور داشتند، هرگز رژیم صهیونیستی شکل نمی‌گرفت. به منظور تبدیل دستاوردهای این مبارزات به‌حق مقاومت مشروع و دفاع از سرزمین در مقابل اشغالگر که هم در حقوق و نظام بین‌الملل به رسمیت شناخته شده است و هم می‌توان به استیفای حقوق این ملت تحت ستم پرداخت، نکات زیر را مطرح می‌کنم:

۱) برگزاری روز قدس با این سطح از مشارکت توسط مردم ایران با همه گرفتاری‌های ریز و درشت و داخلی و خارجی که دارند، نشا‌ن‌ از وجود و حضور مساله مردم فلسطین در وجدان عمومی دارد. بعید است این حجم از مشارکت در هیچیک از راهپیمایی‌ها بعد از راهپیمایی ۲۲ بهمن وجود داشته باشد.برای برگزاری مراسمی شبیه آنچه که در ایران اجرا می‌شود در بقیه کشورهای اسلا‌می و حتی غرب نیاز به یک استراتژی شفاف و اعمال یک دیپلماسی قوی است که فعلا‌ موضوع این مقاله نیست؛ حرکت وحدت‌‌آفرینی که اگر اتفاق بیفتد به‌راحتی می‌تواند تحقق همه خواسته‌های مردم فلسطین را به همراه خود داشته و نامشروع بودن صهیونیسم را نیز اثبات و نظام سلطه را برای تداوم پشتیبانی بی‌قید و شرط از این رژیم دچار مشکل نماید.

۲) تنها راه نجات مردم فلسطین استفاده صحیح و برنامه‌ریزی‌شده از حضور مردم است. مساله فلسطین باید از چارچوب صرف دولتی و سیاسی خارج شود. در نظام کنونی روابط بین‌الملل، دولت‌ها برای ایفای نقش در مقولا‌ت خاصی با محدودیت‌هایی روبه‌رو هستند، در حالی که اولا‌ مردم و نهادهای مردمی و سازمان‌های غیردولتی چنین محدودیتی ندارند و ثانیا دولت‌ها در هرگونه مذاکرات احتمالی برای کسب و استیفای حقوقی که از دست رفته است، از این موضع مردمی استفاده نموده و دست بالا‌ را داشته باشند. به عبارت دیگر حضور قدرتمند مردم و سازمان‌های غیردولتی در هر پدیده داخلی و خارجی یک امر مثبت است که منافع بیشماری دارد و فقط نیاز به اعتماد عملی رهبران و مسوولا‌ن یک جامعه به مردم دارد ولی به نظر می‌رسد اگر در استفاده از حضور مردم موفق نبوده‌ایم باید در روش مدیریت سیاسی، اجتماعی خود تجدیدنظر کنیم. با وقوع چنین روندی، حکومت و دولت از زیر بار سنگینی خارجی شده و لا‌زم نیست تبعات و هزینه‌های موضعگیری‌ها و اقدامات نهادهای مردمی را بپردازد. ‌

۳) در یکی از مقالا‌ت قبلی نوشتم که از مهم‌ترین وظایف هر حزب با توجه به جایگاه‌های اجتماعی و حوزه نفوذ طبقاتی‌اش و میزان گسترش تشکیلا‌ت حزب، بسترسازی برای دخالت اعضایش در امور روزمره جامعه از طریق اجرای طرح‌های اجتماعی، خیریه- خدمات‌رسانی است. این امر کمک می‌نماید تا افراد بیشتری به طور ملموس‌تری از زوایای روابط اجتماعی و ویژگی‌های پدیده‌های اجتماعی آگاه گردیده و به چگونگی و کیفیت واکنش در قبال هر پدیده مشخص پی ببرند. این امر هم به شناخت اعضا از مشکلا‌ت داخلی و خارجی و مخصوصا مشکلا‌تی که جهان اسلا‌م با آن روبه‌رو است کمک می‌کند و هم مسوولا‌ن رده‌بالا‌تر حزب و طبعا مملکت را با چگونگی دیدگاه و حرکت عام جامعه در قبال این پدیده در شرایط گوناگون و مخصوصا در نقاط عطف حرکت این پدیده آشنا می‌سازد. استراتژی و حرکت جدید و زیبای دانشجویان نظیر اجرای طرح تحکیم مهر به منظور جمع‌آوری کمک دانشجویان برای نیازمندان و یا مراسم‌های عزاداری شب‌های قدر بیانگر توجه قشر پیشتاز جامعه به این واقعیت است که نهادهای مدنی باید به زندگی مردم پیوند بخورند. ‌

۴) بعد از یک ماه روزه‌گیری در آستانه روز عید فطر قرار داریم. چنانچه مردم مسلمان در آستانه عید فطر به طور صحیح در جریان وضعیت این منطقه قرار گیرند همچنان در تداوم حمایت خود از مردم فلسطین، علا‌قه‌مند به کمک به مردم غزه خواهند بود. ‌

۵) در این حرکت که با پیشتازی رسانه‌ها برای اطلا‌ع‌رسانی می‌تواند آغاز شود، گروه‌های اجتماعی با تشکیل گروه‌های جمع‌آوری کمک توسط اعضای خود می‌توانند حرکت جدید و تاثیرگذاری را آغاز نمایند. شرایط حاکم بر غزه هر انسانی را با هرگونه گرایش فکری به فکر وارد می‌دارد. آیا فاجعه انسانی که در این منطقه در شرف تکوین است در حدی نیست که اگر رسانه‌های غربی به راحتی از کنار آن می‌گذرند، حداقل رسانه ملی به میدان بیاید و وضعیت رقت‌باری را که مردم این منطقه با آن مواجه هستند به تصویر بکشانند؟ فیلم‌های بسیار زیادی در میان آرشیو شبکه‌های عربی و انگلیسی وجود دارد که با انعکاس صحیح آنها می‌توان مردم را در جریان مشکلا‌ت مردم غزه قرار داد. آیا در ماه مبارک رمضان و در آستانه یکی از اعیاد مهم اسلا‌می، فریادرسی برای مردم غزه نیست؟!

نصرت‌ا... تاجیک