مشکل بزرگی به نام کمبود محیط‌بان

کافی است واژه‌های یوزپلنگ و خطر انقراض را در اینترنت جستجو کرده تا با سیل مقاله‌ها و گزارش‌هایی که در این باره نوشته و منتشر شده است، روبه‌رو شوید.

کافی است واژه‌های یوزپلنگ و خطر انقراض را در اینترنت جستجو کرده تا با سیل مقاله‌ها و گزارش‌هایی که در این باره نوشته و منتشر شده است، روبه‌رو شوید.

برخلاف توجه روزنامه‌ها و سایت‌های خبری به این واقعیت تلخ، هنوز آن‌طور که باید و شاید مسئولان حتی برای حفظ گونه‌های نادر جانوری زیرساخت‌ها را آماده نکرده‌اند، چرا که به گفته مدیر دید‌بان محیط زیست و حیات‌ وحش ایران، تعداد محیط‌بانان در پناهگاه حیات‌وحش «نایبندان» که مهم‌ترین زیستگاه یوزپلنگ آسیایی است، ۵۰ برابر کمتر از حد استاندارد است.

البته باید اضافه کنیم که نه تنها در نایبندان بلکه در بیشتر مناطق حفاظت شده کشورمان با کمبود محیط‌بان روبه‌رو هستیم و اگر تاکنون پای گونه‌های جانوری بیشتری به فهرست در خطر انقراض بودن باز نشده است، باید از محیط‌بانانی تشکر کرد که با وجود نامناسب بودن تجهیزات و حقوق خود، با جان و دل برای حفظ و نگهداری از مناطق حفاظت شده و گونه‌های جانوری که در این مناطق زندگی می‌کنند تلاش کرده و تا مرز شهادت پیش می‌روند.

برای نمونه در پناهگاه حیات‌وحش نایبندان که با یک ونیم میلیون هکتار وسعت در یزد قرار گرفته و به‌عنوان بزرگ‌ترین پناهگاه حیات وحش کشورمان شناخته می‌شود، برای هر ۲۵۰ هزار هکتار یک محیط‌بان در نظر گرفته شده است. این در حالی است که به طور استاندارد برای هر پنج تا ۱۰هزار هکتار یک محیط‌بان باید وجود داشته باشد.

برای همین با توجه به این نکته که نایبندان به عنوان محل مناسبی برای زندگی یوزپلنگ شناخته شده و حدود ۱۲تا ۱۵ قلاده از ۷۰ یوزپلنگی که در کشورمان وجود دارد، در این منطقه زندگی می‌کنند، مسئولان باید به فکر استاندارد کردن تعداد محیط‌بانان این محدوده باشند.

این در حالی است که در پناهگاه حیات‌وحش نایبندان علاوه بر یوزپلنگ‌ها گونه‌های جانوری دیگری مانند کفتار، روباه شنی، شاه روباه، شغال و انواع سم‌داران زندگی می‌کنند، برای همین باید یادآور شد اگر تعداد محیط‌بانان این منطقه به حد استاندارد نرسد، خیلی دور از ذهن نیست که تا چند سال آینده گونه‌های جانوری بیشتری در خطر انقراض قرار بگیرند.

مهدی آیینی