من حق دارم وام بگیرم!!

تا اسم قرض می‌آد تصور می‌کنیم کسی باید قرض بگیره که به نون شبش هم محتاج است، حتی پول نداره کرایه تاکسی و اتوبوس بده تا خونه‌اش برسه.
خلاصه این‌که خیلی بدبخت و بیچاره است. یعنی …

تا اسم قرض می‌آد تصور می‌کنیم کسی باید قرض بگیره که به نون شبش هم محتاج است، حتی پول نداره کرایه تاکسی و اتوبوس بده تا خونه‌اش برسه.

خلاصه این‌که خیلی بدبخت و بیچاره است. یعنی این‌که تو پیشونی کسی که قرض می‌کنه باید نوشته شده باشه که فقط حق استفاده از کم‌ترین امتیازات زندگی را داره. نباید دست از پا خطا بکند. هوس نکنه یک کمی تو زندگی‌اش تنوعی ایجاد کنه. حتی نباید فکر سفر و لباس نو و نقاشی منزل و ماشین زیرپا و اسباب بازی برای بچه‌هاش تو سرش باشه.

راستی راستی باید اینطوری فکر بکنیم. اگر اینطوری فکر کنیم می‌تونیم اسم خودمون را مسلمان بگذاریم. با این که تو فرهنگ دینی ما به ما یاد دادند که اگر کسی می‌تونه حتی با قرض کردن، این حق را داره که به سفر حج برود. مسافرتی به این عظمت و شکوه که بالاخره نوع ما آدم‌ها خیال می‌کنیم این سفر برای قشر خاصی است ولی می‌بینیم که دین ما اجازه داده که این سفر معنوی با قرض انجام بشود.

کاسه‌ی داغ‌تر از آش و دایه مهربان‌تر از مادر نشویم. اجازه بدهیم همه‌ی کسانی که دوست دارند یک کمی راحت‌تر زندگی کنند با استفاده از " قانون " و " حق " وام گرفتن به این خواسته خودشون برسند.

نویسنده : پیام شعبانی