بازگشت سانتوس و بوكا

هفته گذشته دو تیم مدعی جام لیبرتادورس یعنی سانتوس برزیل و بوكا جونیورز آرژانتین در آستانه شكست و حذف از این جام قرار داشتند هر دوی آنها در گروه شان در رتبه سوم قرار داشتند و این جایگاه با توجه به اینكه تنها دو تیم از هر گروه صعود می كنند, چندان رضایت بخش نبود

بنابراین هر دو آنها چاره ای جز پیروزی نداشتند. البته همین طور هم شد. هر كدام شان با شیوه ای متفاوت حریفان شان را مغلوب كردند.سانتوس سه بر یك تیم اكوادوری را برد. آن هم به لطف درخشش ستاره جوان شان روبینیو كه با وجود قدرت فوق العاده تیم اكوادوری یكی از بهترین بازی های حرفه اش را انجام داد. هر چند برابر مدافعان تنومند بسیار كوچك اندام و لاغر به نظر می آمد، اما غیرقابل توقف بود و به راحتی و ظرافت از میان بازیكنان روبه رو می گذشت و در مهمترین دقایق مسابقه مخصوصاً در شروع بازی مسئولیت رهبری تیمش را برعهده داشت.

اما فارغ از خصوصیات تحسین برانگیز روبینیو در امور تهاجمی وضعیت خط دفاعی این تیم به شدت نگران كننده است و اگر روبینیو خوش تكنیك نبود، این تیم هیچ بختی برای قهرمانی در رقابت های امسال نداشت. چه اگر این اتفاق رخ دهد، سانتوس اولین تیم برزیلی خواهد بود كه برای سومین بار به این افتخار رسیده است. البته پیروزی جالب توجه بر رقیب اكوادوری نمی تواند ملاك مناسبی باشد، چرا كه خط دفاعی شان جداً آسیب پذیر بود. مدافعان مركزی آنها خیلی عقب نشسته بودند و به روبینیو اجازه می دادند زمان و فضای كافی برای حفظ توپ و اجرای ترفند های ظریف تكنیكی اش داشته باشد. روبینیو از آن دست بازیكنانی است كه مرتب در حال پیشرفت است و در كناره های زمین هم توانایی های منحصر به فردی پیدا كرده است. ضمناً آموخته بیشتر حركات تهاجمی اش، مستقیم به سمت دروازه حریف باشد و در قسمت هایی از زمین از تكنیكش بهره ببرد كه بیشترین صدمه را برای حریف داشته باشد. به آسانی گل هایی به اسمش ثبت می شود كه تنها از یك مهاجم نوك با آن ویژگی های منحصر به فردش برمی آید. توپ هایی را از حوالی دیرك دوم دروازه به تور دروازه های حریفان می رساند كه تنها از برخی مهاجمان فرصت طلب و موقعیت شناس برمی آید و می تواند هر كدام سرنوشتی را رقم بزند.

هر چند پیروزی سانتوس به لطف یك نابغه بود، اما بوكا جونیورز براساس حركات گروهی و تیمی توانست مسابقه اش را ببرد. پیروزی آنها یادآور موفقیت های متوالی تیم بزرگ بوئنوس آیرس در ابتدای قرن جدید بود كه قهرمانی های متعدد در لیبرتادورس ثمره آنها بود، اما حالا اگر درخششی همچون آن سال ها نیست به دلیل دوران گذاری است كه آنها می پیمایند و اجتناب پذیر هم نیست. شروع داستان با فروش كارلوس توز جوان رقم خورد كه تیم را از استعداد و نبوغ تهی كرد. برای جبران این نقصان بوكا به سرعت برای خرید یك بازی ساز اقدام كرد اما همه آنچه در فكر داشت، به انجام نرسید. نبود توز در اولین مسابقه های بوكا احساس شد، مخصوصاً در بازی سوم كه پاكوكای مكزیك سه بر یك پیروز شد، اما در چهارشنبه هفته گذشته دو تیم باز هم روبه روی یكدیگر قرار گرفتند كه این بار خورخه بنیتس، سرمربی بوكا فرمول پیروزی را پیدا كرده بود و با خوبی آن را به كار بست. او مارتین پالرمو، سانتر فورواردش را كمی عقب تر قرار داد تا مدافع ها را بیشتر متوجه خود كند و فضای بیشتری را برای سه هافبك دونده بوكا مهیا كند. كانیا گولی نیم پی یترو و ورگاس همان سه هافبكی بودند كه بار ها و بارها از همین راه صاحب فرصت شدند و خط دفاعی تیم مكزیكی را از هم پاشاندند. آن هم مدافعانی كه تجارب بین المللی زیادی دارند. بوكا در این مسابقه ۰-۴ برد ولی اگر پیروزی ۰-۱۰ هم نصیب شان می شد، كسی تعجب نمی كرد. این بازی بهترین نمایش بوكاجونیورز پس از جام قهرمانی لیبرتادورس ۲۰۰۳ به این طرف به شمار می رفت و امید ها را برای ششمین قهرمانی بوكا در این جام زنده كرد. با این حال پیروزی های مهم و تعیین كننده در هفته گذشته پیروزی های سانتوس و بوكاجونیورز نبودند، بلكه پیروزی های خود ورزش فوتبال بود. اینكه مثل روبینیو با دریبل های جذاب و ظریفش روبه روی همه دنیا ایستاده و فوتبال زیبا را زنده نگه داشته یك موفقیت ارزشمند است و به راحتی قابل كتمان نیست. آهنگ سریع بازی بوكا و آن پاس های دقیق و زیبای این تیم موفقیتی دیگر برای فوتبال كل دنیا است. راستش فوتبال یك بازی شناور و جذاب است كه باشگاه ها و كشور های مختلف با تفسیری كه از آن ارائه می كنند، هویت و شخصیت خود را نشان می دهند، اما متاسفانه دیگر كمتر كسی و كمتر باشگاهی مثل روبینیو و بوكا جونیورز این روز ها چنین تفسیر زیبایی از فوتبال دارند.