کافیست...

سهم بی قراری هایم را
می سپارم به رویاها
و لمس حضورت را
با چشم های بسته به اثبات خواهم رسانید!..
حرم نفس ها یت را
با لمس طنینش تصور خواهم کرد
و گرمای وجودت را
با التهاب ِ خون ِ جاری …

سهم بی قراری هایم را

می سپارم به رویاها

و لمس حضورت را

با چشم های بسته به اثبات خواهم رسانید!..

حرم نفس ها یت را

با لمس طنینش تصور خواهم کرد

و گرمای وجودت را

با التهاب ِ خون ِ جاری در رگ هایم جبران خواهم نمود!

به ستاره ی چشمک زن جاری در آسمان

خواهم نگریست و

تصور خواهم کرد

چشم هایت هوس فشرده شدن دلم را کرده است و

بی مهابا چشمک می زند...

همین که احساس هایمان

پا به پای هم رد پا به جا می گذارد

کافیست...

عشق را به جایی خواهم کشانید

که تصور حضورت

از بودنت دلچسبتر شود!