ابعاد دیگری از کلمبیا

درحالی که اگر سخنان رئیس دانشگاه کلمبیا به صورت کامل مورد توجه قرار گیرد و سکوت دانشجویان و حاضران در جلسه نسبت به اهانتهای مکرر و مسلسل وار نیز به درستی تحلیل شود, مشخص خواهد شد که همه ماجرا, آن چیزی نیست که در رسانه های داخلی انعکاس یافته است

رفتار رئیس دانشگاه کلمبیا در جریان سخنرانی دکتر محمود احمدی‌نژاد آنقدر غیرمتعارف، بی‌ادبانه و خارج از پروتکل‌های مربوط به نحوه مواجهه با یک رئیس جمهور بود که بخشی از ابعاد مهم این حادثه مورد بی‌توجهی قرار گرفت. البته خیزش هماهنگ رسانه‌ها و فعالان سیاسی ایران در حمایت از جایگاه حقوقی رئیس‌جمهور و نیز دفاع از شخصیت حقیقی او که توسط میزبان مورد اهانت قرار گرفته بود نیز در افزایش این <بی توجهی> بی تاثیر نبود.

درحالی که اگر سخنان رئیس دانشگاه کلمبیا به صورت کامل مورد توجه قرار گیرد و سکوت دانشجویان و حاضران در جلسه نسبت به اهانتهای مکرر و مسلسل‌وار نیز به درستی تحلیل شود، مشخص خواهد شد که همه ماجرا، آن چیزی نیست که در رسانه‌های داخلی انعکاس یافته است. بررسی دقیق در این زمینه، شاید ثابت کند که برای برگزاری این جلسه، ازماهها قبل برنامه ریزی شده و بسیاری از ابراز مخالفت‌های ظاهری با سخنرانی احمدی‌نژاد نیز بخشی از سناریوی هماهنگ امریکایی‌ها بوده است.

در واقع، آنها با ابراز نگرانی، احساس خطر، هشدار و مخالفت با این سخنرانی، این فرصت را برای رئیس دانشگاه کلمبیا فراهم نمودند تا ضمن پافشاری بر دعوت خویش، اولا‌ چشم‌ها و گوش‌های فراوانی را متوجه این جلسه کند و ثانیا سیستم تصمیم‌گیری دانشگاه را تا آن حد مستقل نشان دهد که می‌تواند در برابر رئیس‌جمهور، وزیر خارجه، سناتورها و نمایندگان کنگره، شهردار نیویورک و سایر شخصیت‌های دموکرات و جمهوری‌خواه بایستد و تریبون دانشگاه خود را در اختیار یکی از جدی‌ترین مخالفان سیاستهای امریکا قرار دهد.

او با این کار این پیام غلط را به برخی از ایرانیان مخابره کرد که می‌خواهد به دور از جنجال‌های سیاسی و بدون توجه به مخالفت‌های رسمی موجود در کشورش، دریک فضای آکادمیک به گفت وگو با رئیس جمهور ایران بپردازد. انصافاً باید اعتراف کرد که رئیس دانشگاه کلمبیا در پیشبرد این برنامه نیز، کاملا‌ً موفق بود و تنها چیزی که بخش‌قابل توجهی‌ از محاسبات او را بر هم زد، رفتار معقول و پاسخ‌های همراه با تدبیر احمدی نژاد بود. به عبارت دیگر، سعه صدر احمدی نژاد برخی ادعاهای مطرح شده علیه او را خنثی کرد و ادب او در پاسخگویی نیز خنثی کننده بخش‌های دیگری از ادعاها بود و نهایتاً می‌توان با قاطعیت ادعا کرد که طراحان سناریوی کلمبیا به همه اهداف خود نرسیدند. اما این، همه ماجرا نیست و موفقیت نسبی حاصل شده، نباید ما را از هزینه‌های حیثیتی ناشی از برگزاری این جلسه غافل کند. توجه به مشروح سخنان رئیس دانشگاه کلمبیا، نشان می‌دهد که او تلا‌ش می‌کرد در مقام یک شخصیت آکادمیک و ظاهراً مستقل از سیاستمداران امریکایی، رئیس جمهور ایران را به محاکمه بکشاند.

او با جمعآوری برخی اطلا‌عات، سخنان رئیس جمهور ایران در خصوص هولوکاست و محو اسرائیل را یادآوری کرد و به صراحت از حمایت خود و ۴۰۰ رئیس دانشگاه از اسرائیل سخن گفت، برخی بازداشت‌ها در ایران را یادآوری نمود و نهایتاً ادعای دخالت ایران در امور عراق را مطرح کرد. در سراسر نطق او نیز حتی یکبار دانشجویان حتی به صورت ملا‌یم اعتراضی مطرح نکردند. در حالی که در میانه سخنرانی‌ رئیس جمهور ایران، گاه شاهد اعتراض همراه با بی ادبی حاضران در جلسه بودیم.

اکنون همه رسانه‌ها و فعالا‌ن سیاسی ایران به‌خوبی می‌دانند که باید از رئیس جمهور خود حمایت کنند و در سه روز گذشته نیز این حمایت را به بهترین وجه تقدیم آقای احمدی نژاد کرده‌اند اما این حمایت‌ها نباید باعث مخفی ماندن ضعف‌های موجود در عملکرد برنامه‌ریزان سفر رئیس جمهور و عدم پیش‌بینی آنها نسبت به موضوعی شود که با اندکی تأمل، کاملا‌ً قابل پیش‌بینی بود.

امروز همه افراد حتی منتقدان جدی دولت نهم، با استناد به آنچه در رسانه‌های داخلی منعکس شده است اذعان دارند که رئیس جمهور ایران توانست سناریوی امریکایی ها را مدیریت کند و آنها را در رسیدن کامل به اهداف خود ناکام سازد. اما قاعدتاً هیچ کس نمی‌تواند توهین و تحقیرهای انجام شده در این جلسه کهدر روزهای اخیر بارها از طریق رسانه‌های مهم در سراسر جهان - جز ایران - پخش شده است را تکذیب کند.

پس بهتر است ضمن حفظ اندازه و اعتدال در تجلیل از موفقیت رئیس جمهور، از برنامه‌ریزان سفر، این سوال مطرح شود که با کدام پیش‌بینی و برآورد، به حضور در این جلسه تن داده‌اند؟ آیا آنها بر این گمان بوده‌اند که سیاستمداران و برنامه‌ریزان اصلی در امریکا، به راحتی اجازه خواهند داد که تریبون یکی از معتبرترین مراکز علمی آن کشور به محلی برای ترویج گفتمان انقلا‌ب اسلا‌می و طرح دیدگاههای رئیس جمهور ایران تبدیل شود؟ نیاز به تکرار نیست که سیاستمداران و رسانه‌های ایرانی وظیفه خود برای پاسخگویی به بی ادبی های رئیس دانشگاه کلمبیا را بخوبی انجام داده‌اند و در آینده نیز انجام خواهند داد و بهتر است مسئولا‌ن دفتر رئیس جمهور هم -که از نزدیک‌ترین یاران دکتر احمدی‌نژاد می‌باشند- به جای آنکه به تجلیل از رئیس خود بپردازند، به مردم پاسخ دهند که <چرا زمینه حضور نماینده ملت بزرگ ایران در جلسه‌ای را فراهم کرده‌اند که نتیجه آن حضور، طرح اهانت‌های بیشمار علیه رئیس جمهور ایران وپخش مستقیم آن در سراسر دنیا باشد؟> آنها همچنین باید این پرسش را نیز پاسخ دهند که برای تنظیم این جلسه آیا با صاحب‌نظران و افراد باتجربه - به ویژه کسانی که با شرایط داخلی امریکا آشنا هستند - مشورت کرده‌اند؟

رسانه‌ها و سیاستمداران ایرانی به ویژه نمایندگان مجلس هم اجازه ندهند که موج حمایت‌ها از سخنگوی ملت بزرگ ایران، به سرپوشی برای ضعف برنامه‌ریزان سفر رئیس جمهور تبدیل شود.