همیشه «بیلبورد» لازم نیست

تبلیغ، هنر نمایاندن و شناساندن برای دادوستد، مترادف همان اصطلاح قدیمی «بازار گرمی» خودمان است، اما انگار ما هنوز به پیچ و خم‌های این هنر مدرن و اشتغال‌آفرین پی نبرده‌ایم. ذهنیت …

تبلیغ، هنر نمایاندن و شناساندن برای دادوستد، مترادف همان اصطلاح قدیمی «بازار گرمی» خودمان است، اما انگار ما هنوز به پیچ و خم‌های این هنر مدرن و اشتغال‌آفرین پی نبرده‌ایم. ذهنیت خیلی از ما از تبلیغ، جیغ است نه تلفیق هنر و ظرافت و ذوق.

انگار یاد نگرفته‌ایم که همیشه کارهای تابلو و بزرگ و پرخرج و پرسروصدا جواب نمی‌دهد، یاد نگرفته‌ایم که فرستادن فله‌ای پیامک‌های بی‌محتوا به موبایل خلق‌الله «تبلیغ» نیست، تبلیغ مستقیم و تابلو نه تنها تبلیغ محسوب نمی‌شود که خود ضدتبلیغ است.

یاد نگرفته‌ایم که تبلیغ لزوما نباید در «خیابان» باشد؛ می‌شود از روی تبلیغ ماهواره‌ای و خارجی تقلید نکرد. یاد نگرفته‌ایم که خلاقیت را از جلوی چشمان، از نزدیک خودمان شروع کنیم.

تبلیغ و خلاقیت می‌تواند خیلی دم‌دست‌تر و ساده‌تر و جلوی چشم‌تر باشد. زیباسازی و بومی‌سازی می‌تواند خیلی سهل‌الوصول‌تر از آن چیزی باشد که فکر می‌کنیم.

کمتر یادمان هست که عرصه و میدان بروز ذوق و خلاقیت حتما یک تابلوی غول‌پیکر کنار بزرگراه نیست، می‌تواند خیلی کوچک تر و زیباتر باشد، می‌تواند روی قوطی مقوایی یک «دستمال کاغذی» به تجسم درآید.

یک ایده‌پرداز خوش‌سلیقه در یک کارخانه دستمال کاغذی که لابد دلش خیلی با کاشی‌کاری‌های یزد و اصفهان بوده، طرح «کاشی معرق اسلیمی» را انداخته روی قوطی مقوایی دستمال کاغذی.

هم برای فرهنگ بومی و تاریخی و اسلامی ـ ایرانی تبلیغ کرده و هم برای ذوق و خلاقیت خودش؛ به همین سادگی! به همین کوچکی، به همین موثری!

بهمن هدایتی