جهان كامل

ولی ای خدا من چرا باید اینجا باشم من كه تخم نارس شهوت ناتمامی بیش نیستم طوفان دیوانهای كه نه به شرق میرود نه به غرب پاره سرگشته ای از یك سیاره سوخته من چرا اینجا هستم ای خدای ارواح گم گشته ای تویی كه در میان خدایان گم گشته ای

ای خدای ارواح گم گشته ، ای تویی كه در میان خدایان گم گشته ای صدای مرا بشنو:ای سرنوشت مهربانی كه ماروح های دیوانه وسرگشته را نظاره می كنی صدای مرا بشنو:من در میان این قوم كامل زندگی می كنم كه هیچ بهره ای از كمال ندارم.

من یك خائوس انسانی ابری ازعناصر آشفته درمیان مردمانی با قانونهای كامل ونظام های خالص درمیان جهان های ساخته وپرداخته می گردم كه اندیشه هایشان منظم است ورویاهایشان مرتب وخیالهایشان نوشته وثبت شده ای خدا اینها ثوابهایشان معین است و گناهانشان معلوم ونزد آنها حتی ان امور بی شماری كه در ناروشنایی میان ثواب و گناه واقع میشوند برشمرده وبه ثبت رسیده اند .

انجا روزها وشبها به فصلهای رفتار تقسیم شده اند وتابع قانونهای دقیق وبی خطا هستند خودن ونو شیدن خوا بیدن پوشاندن برهنه گی تن وسپس به هنگام خود آسودن كار كردن بازی كردن او از خواندن رقصیدن و آنگاه كه ساعتش فرا مِی رسید از حركت باز ایستادن این گونه اندیشیدن این اندازه احساس كردن و انگاه وقتی كه فلان ستاره از افق تو بر می آید از اندیشه واحساس باز ماندن مال همسایه را با لبخندی دزدیدن هدیه هایی با حركت زیبای دست به كسان بخشیدن را با حزم تمجید كردن، بااحتیاط متهم كردن، روحی را با كلمه ای درهم شكستن، تنی را با نفسی به آتش كشیدن وآنگاه در پایان روز دست شستن .مهر ورزیدن به رسم جاری،بهترین خویشتن خویش را به رسم معهود نواختن خدایان را چنان كه بایست پرستیدن شیطانها را با تردستی فریفتن سپس از یاد بردن چنان كه گویی یادمرده است . خواستن با انگیزه ای ،در نظر آوردن با غرضی خوش بودن با شادی رنج بردن با بزرگواری و آنگاه خالی كردن پیاله برای آنكه فردا باز پر شود همه این چیزها ای خدا با اندیشه پیشین نطفه میبندد با عزم به دنیا می آیند با دقت پرورش می یابند به حكم قانون نظام میگیرند به دلیل عقل هدایت می شوند آنگاه كشته میگردند ومطابق ایین معینی در خاك میروند وحتی گورهای خاموش آنها كه در روح آدمیان نهفته اند نشان و شماره معینی دارند.

این جهان جهان كاملی است عین كمال و اوج شگفتی است رسیده ترین میوه باغ خداوند است شاهكار اندیشه هستی است.

ولی ای خدا من چرا باید اینجا باشم من كه تخم نارس شهوت ناتمامی بیش نیستم طوفان دیوانهای كه نه به شرق میرود نه به غرب پاره سرگشته ای از یك سیاره سوخته ؟ من چرا اینجا هستم ای خدای ارواح گم گشته ای تویی كه در میان خدایان گم گشته ای؟

جبران خلیل جبران