مردم و نمایشگاه انتخابات

کماکان شاهد رگه های نه چندان تاثیرگذاری از افراط و تندروی سیاسی و جناحی درفصل برگزاری انتخابات هستیم که پس از ۲۶ انتخابات افکار عمومی تحلیل کاملا صحیح و عمیقی از اسباب و علل این معادلات پیدا کرده اند و به شناختی هوشمندانه وظریف از رفتار شناسی چنین افراد ومجموعه هایی نایل آمده اند

سال ۱۳۸۶ نیز همچون بسیاری از سال‌های پس از انقلاب سال انتخابات است. برگزاری پی در پی انتخابات در نظام جمهوری اسلامی به یک واقعیت جداناشدنی حیات اجتماعی سیاسی شهروندان ایرانی مبدل شده وتوانسته است بستر مشارکت جویی آنان را در مهمترین شکل مشارکت سیاسی - یعنی انتخابات- فراهم آورد . در ۲۴ اسفند۱۳۵۸ انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی با شور ونشاط انقلابی مردم و جریانات سیاسی و فکری مختلف برگزار شد، و امسال هم در ۲۴ اسفند شاهد برگزاری انتخابات سراسری برای تشکیل مجلس هشتم خواهیم بود. هر چند تمام « انتخابات»های مقاطع مختلف انقلاب در شرایطی حساس و راهبردی برگزار شده اما واقعیت غیرقابل انکار این است که هر انتخاباتی نسبت به گذشته در فضایی معتدل‌تر و منطقی‌تر برگزار گردیده به گونه‌ای که می‌توان گفت هم احزاب و تشکل‌های سیاسی به پختگی و تکامل رسیده‌اند و هم انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان رفتارها وهنجارهای مناسب‌تر وپخته‌تری از خود بروز داده‌اند.

با این اوصاف کماکان شاهد رگه‌های نه چندان تاثیرگذاری از افراط و تندروی سیاسی و جناحی درفصل برگزاری انتخابات هستیم که پس از ۲۶ انتخابات افکار عمومی تحلیل کاملا صحیح و عمیقی از اسباب و علل این معادلات پیدا کرده‌اند و به شناختی هوشمندانه وظریف از رفتار شناسی چنین افراد ومجموعه‌هایی نایل آمده‌اند. به تعبیر دیگر این گونه تندروی‌ها تاثیرگذاری خود را به هر شکل ممکن در خصوص نحوه ظهور و بروز مشارکت عمومی از دست داده‌اند. یعنی نه موجب بی‌تفاوتی و کاهش مشارکت می‌شود و نه مقبولیت یک فرد یا جریان سیاسی را در پی خواهد داشت.

با این وجود مواردی چون برخوردهای تنگ نظرانه، عدم شناخت مطالبات مردم، پشت پا زدن به آرمان‌ها و ارزش‌های اصیل ملت و انقلاب، بد اخلاقی‌های سیاسی، منفی‌بافی‌ها، فضاسازی‌های غیر واقعی و ... همه و همه موجب بی‌اعتمادی هر چه بیشتر جامعه نسبت به مجموعه‌ها و احزاب سیاسی می‌شود. کما اینکه در چند انتخابات اخیر شاهد بوده‌ایم هر کس و یا هر گروهی که گرایشات جناحی و باندی شدیدتری داشته‌اند و فضا را سیاست زده و تنش‌آلود کرده‌اند با اقبال کمتری از سوی افکار عمومی مواجه شده‌اند. اصولا یکی از دلایل ناکامی فرایند تحزب در تاریخ معاصر ایران نیز همین بوده که احزاب سیاسی نتوانسته‌اند به بلوغ سیاسی و اجتماعی از حیث نحوه تعامل با توده‌ها و ایجاد ارتباط مبتنی بر اعتماد با لایه‌های اجتماعی (اعم از نخبگان و توده‌ها و...) دست یابند.

انتظار این است که احزاب و مجموعه‌های سیاسی کشور از فرصت انتخابات و به تعبیر رهبر معظم انقلاب، «نمایشگاه انتخابات» بهره‌برداری همه جانبه‌ای کنند و پیوند خود با جامعه و مردم را تعمیق کنند. مردم هم به‌عنوان صاحبان حقیقی نظام و انقلاب، توجه داشته باشند یکی از علت‌ها و فلسفه مدت‌دار بودن ادوار مجلس شورای اسلامی و همچنین سایر نهادهای انتخابی دیگر (شوراها، ریاست جمهوری، مجلس خبرگان و ...) همین است که میزان بیشتری از استعدادها و اندیشه‌های متنوع این مرز و بوم در این نمایشگاه حضور یابند و به انتخاب مردم در این نهادهای فراگیر ایفای نقش کنند.

به تعبیر دیگر مسئله این بوده که «گردش نخبگان» اتفاق بیفتد و اصل حاکمیت شایستگان به واسطه انتخاب و گزینش مردم صورت پذیرد. بنابراین مردم وظیفه حیاتی خود را بایستی در موعد انتخابات ایفا کنند و آن چیزی نیست جز شناخت عمیق و بصیرت دوراندیشانه که افراد شایسته و لایق را به نهادی که به «خانه ملت» موسوم گشته اعزام کنند. آری! کلید شایسته‌ سالاری و کانون هدایتگری گردش نخبگان، آحاد جامعه هستند که در روز انتخابات، در پای صندوق‌های رای حضور پیدا می‌کنند و سعادت و پیشرفت مادی و معنوی جامعه و خود را با همین انتخاب رقم می‌زنند.

محمدمهدی انصاری