باران عاطفه

گریه ها می خندند
آنگاه که
رها می شوم در خاک
و خنده ها می گریند
به نا گاه که
باران عاطفه از خواب می آید به بیداری
هیچ کس از برای هیچ غصه نخورد
و من
منی که
از بهر همین واژه غبطه می خورم …

گریه ها می خندند

آنگاه که

رها می شوم در خاک

و خنده ها می گریند

به نا گاه که

باران عاطفه از خواب می آید به بیداری

هیچ کس از برای هیچ غصه نخورد

و من

منی که

از بهر همین واژه غبطه می خورم .

شعر از استاد عابدین پاپی