جلوتر از بسیاری از محصولات سالانه سینمای ایران

«آل» فیلمی شریف و محترم است و از بسیاری از محصولات سالانه سینمای ایران جلوتر است. مشکل اصلی فیلم «آل» شاید این باشد که نمی‌تواند ارتباط چندان صمیمانه و موثری با تماشاگرش برقرار …

«آل» فیلمی شریف و محترم است و از بسیاری از محصولات سالانه سینمای ایران جلوتر است. مشکل اصلی فیلم «آل» شاید این باشد که نمی‌تواند ارتباط چندان صمیمانه و موثری با تماشاگرش برقرار کند.

به نظر من مشکل اصلی فیلم «آل» شاید این باشد که نمی‌تواند ارتباط چندان صمیمانه و موثری با تماشاگرش برقرار کند. آن‌سان که لایق باقی امتیازات با ارزشی‌اش است.

به نظر می‌رسد فیلمساز بیش از آن که درگیر ایجاد چنین ارتباطی باشد، تمام تلاش و دانش خودش را صرف ایجاد جلوه‌هایی کرده که حضور و بروز آنها در صورت ایجاد آن ارتباط اولیه به ارزش نهایی‌اش دست پیدا می‌کرد.

با این وجود فیلم «آل» امتیازات مهمی در مقیاس‌های سینمای ایران را داراست چه از جهت فرآیند تولید، چه به جهت ویژگی‌های فنی و حتی مضمونی.

ایده اصلی «آل» این که هیولا را باید در وجود خودمان جستجو کنیم، ایده جهانشمول و لازمی برای تاریخ و فرهنگ زندگی ایرانی است، از سوی دیگر با گروه فنی فوق‌العاده من جمله «فرشاد محمدی» (مدیر تصویربرداری) رو به رو هستیم و آهنگساز فیلم نیز کار خودش را بالاتر از استانداردهای سینمای ایران انجام داده است. بازی «آناهیتا نعمتی» هم لایق نامزدی در جشنواره فیلم فجر بود.

به هر حال «آل» می‌توانست حاوی پیشنهادهای جذابی در زمینه تولید فیلم برای طبقه متوسط جامعه باشد. در مجموع می‌توان به این ارزیابی رسید که فیلم «آل» شریف و محترم است و از بسیاری از محصولات سالانه سینمای ایران جلوتر است.

امیر قادری

منبع: فارس