دختر سرکش

وقتی خون روی سکوها می ریزد

عنوان: They Bleed Pixels

پلتفرم: PC

ناشر: Spooky Squid Games

سازنده: Spooky Squid Games

سبک: اکشن سکوبازی

امتیاز: ۹

بازی‌های مستقل یا ایندی که دست کم در این دو سال اخیر عرضه شده‌ است، آنقدر از کیفیت و جذابیت بالایی برخوردار بوده‌ که به جرات می‌گوییم نگذاشته‌اند خیلی از ما به سراغ عناوین AAA برویم. دویدن، پریدن، تکه پاره کردن بدن دشمنان، میخ کردن آنها به دیوار و زمین و اجرا کردن کمبوهای مختلف و کشنده با استفاده از این حرکات همیشه لذت‌بخش بوده است؛ اما They Bleed Pixels این لذت را به آسانی عرضه نمی‌کند.

این یک بازی اکشن پلتفرمر است که دقیقا خوراک کنسول‌هایی مثل NES است، با این تفاوت که روان‌تر و سریع‌تر بوده و موجودات لاورکرافتی که بازی‌های NES کمتر به آنها توجه می‌کردند، در اینجا به چشم می‌خورند. با وجود آکادمی لَفکدیو برای خانم‌های جوان دردسرساز دیگر فقط موضوع زمان مطرح است تا ترسی عجیب، ساکنان آنجا را شکنجه دهد.

شاگرد جدید این موسسه که یک دختر کوچک بامزه و در عین حال وحشی است که به‌سبب نفرین کاملا شیطانی کتاب سیاه دست‌هایش تبدیل به چنگال‌های تیز و بران می‌شود و همیشه کابوس‌هایی در مورد تکه پاره کردن هیولاها، اشباح و دیگر موجودات مزاحم این چنینی آزارش می‌دهد. فرقی ندارد که بازی را روی چه درجه سختی بازی کنید؛ زیرا با وجود تعداد متفاوت حرکات و فنون در آنها، اساس کنترل کاملا ساده است. وقتی بازی را با دسته انجام می‌دهید تنها دو دکمه وجود دارد؛ یکی برای پرش و دیگری برای حمله کردن، اما ترکیب منطقی همین دو حرکت منجر به شکل‌گیری حملات متفاوت خواهد شد.

تنها با کمی تمرین و نچسبیدن به یک تاکتیک خاص می‌توانید گستره‌ای از حرکات گوناگون و مرگبار کاراکتر را پیدا کنید. یک سیستم امتیازدهی در بازی وجود دارد که مانع استفاده بیش از حد از یک حرکت خاص می‌شود و اصطلاحا جلوی Button Mashing را می‌گیرد. برای کسب امتیازهای این سیستم باید در حرکات خود تنوع ایجاد کنید و دشمنان را به شکل‌های مختلفی بکشید.

همچنین در صورتی که بخواهید خیلی سریع دشمنان را از پیش‌رو بردارید همیشه استفاده بجا از موانع محیطی کارساز خواهد بود. ضرباتی که کاراکتر با دست‌های چنگال گونه‌اش وارد می‌کند کاملا کاری بوده و آسیب فراوانی به دشمن می‌زند اما لگدهای او آسیب چندانی وارد نمی‌کند و بیشتر برای فاصله انداختن یا پرت کردن دشمن‌ها به عقب مناسب است.

یکی از کمبوهای خوب بازی این است که به سمت دشمن دویده و ابتدا با یک لگد او را به هوا بیندازید. سپس در میان هوا کمی او را تکه پاره کرده و با یک پرش دوبل دشمن بیچاره را نیمه جان روی زمین بازگردانید. دوباره با یک لگد او را به هوا بفرستید و آنقدر به وی ضربه بزنید تا به تیغ‌های روی سقف میخ شود.

اگر یک تیغ چرخان به دنبال شما باشد و حوصله مبارزه نداشته باشید، کافی است از روی دشمن بپرید یا از زیر پاهای او سر بخورید تا کار تکه تکه کردنش را خود تیغ انجام دهد. این‌که تا چه حد می‌خواهید یا می‌توانید به دشمنان ضربه بزنید، رابطه مستقیمی با محیطی که در آن قرار دارید و موانع پیش‌رو دارد؛ اما تلاش برای وارد کردن حداقل ۱۶ ضربه به هر دشمن، فوق‌العاده لذت‌بخش است.

They Bleed Pixels یکی از آن بازی‌هایی است که دیوانه کننده سخت است. همانند Super Meat Boy شما جان‌های بی‌نهایت در اختیار دارید ولی برخلاف آن بازی چون در اینجا با مراحلی به مراتب بلندتر رو‌به‌رو هستیم؛ بعد از هر بار مردن به آخرین چک‌پوینت برگردانده می‌شوید. احتمالا تجربه کردن هر مرحله برای اولین بار به تنهایی چند ساعت به طول می‌انجامد و ده‌ها بار مردن در همان تلاش‌های ابتدایی کاملا طبیعی است. البته شما می‌توانید مراحل را خیلی زودتر هم تمام کنید، به شرطی که تا جای ممکن از کشتن دشمن‌ها و تعامل با هر چیزی که سر راهتان است بپرهیزید! ناگفته نماند در این صورت احساس می‌کنید مرحله را واقعا تمام نکرده‌اید.

مبارزات به خودی خود دشوار نیست اما وقتی مجبور شوید در عین فرار کردن و غلبه بر خطرات فراوان محیطی دشمن‌ها را هم یکی یکی تکه‌پاره کنید، آن وقت به مرگ‌های تند و پشت سر هم عادت خواهید کرد. از آنجا که هیچ لذتی بالاتر از تمام کردن یک مرحله نیست، تجربه They Bleed Pixels را حتما برای شما لازم می‌دانیم.

مجید رحمانی