مسافر

تو را از دور می‌بینم زمانی را که می‌آیی
به شعرم ماه می‌بندی شبی پایان تنهایی
کسی با چشم‌های من تو را آرام می‌خواند
که با یک شاخه گل اینجا صداقت را بپیمایی
مسافر، دست‌های من خداحافظ …

تو را از دور می‌بینم زمانی را که می‌آیی

به شعرم ماه می‌بندی شبی پایان تنهایی

کسی با چشم‌های من تو را آرام می‌خواند

که با یک شاخه گل اینجا صداقت را بپیمایی

مسافر، دست‌های من خداحافظ نمی‌گوید

به امیدی که روزی باز درها را تو بگشایی

من از این انزوای بی‌نهایت خسته‌‌ام دیگر

و احساس غریبی مانده در ذهنم که اینجایی

پرستوی خیالم را پر پرواز می‌گیرد

تو را آزاد کردم تا فراسوهای بینایی

هجوم دردهایم را برای باد می‌گویم

خداحافظ مسافر، آه ای تندیس زیبایی

معصومه زائر- تهران