بررسی "وانهادگی" در آثار میشاییل هانکه

راضیه مهدی زاده

وانهادگی مفهومی ست که به شکل فردی از ابتدای خلقت انسان همراه او بوده است و در جوامع بدوی در مفهوم فردیت و تمایل به احساسات یاس و ناامیدی معنا شده است. توجه بیشتر به این مفهوم با صنعتی شدن جوامع و رفتن هرچه بیشتر گروه های انسانی به سمت مدرنیته رخ می دهد تا جاییکه  در سال های اخیر این مفهوم با وجود آدمی و بشریت عجین شده  و بدین ترتیب به علوم انسانی و هنرهای گوناگون ورود پیدا کرده است.

نظریه پردازان علوم انسانی اعم از جامعه شناسان و روان شناسان و فیلسوفان و... وانهادگی را به مثابه ی بیگانگی متعلق به جامعه ی صنعتی دانسته و دموکراسی و تمدن و مناسبات سیاسی-اجتماعی را در جامعه ی الینه¹ شده موثر می دانند.

وانهادگی به معانی گوناگون بیگانگی،واگذاری خود به دیگری،آشفتگی و اختلال روحی،بیزاری و احساس دورافتادگی،جدایی فرد از افراد دیگر جامعه به کار برده می شود.این مفهوم در اکثر شخصیت های فیلم های هانکه(شخصیت هایی که چیزهای کمی از آن ها می دانیم و ریشه ها و علت های رفتاری آن ها بر ما معلوم نیست)بسیار دیده می شود.«فواصل دائمی»در ساختار روایت و وجود حفره های خالی در اطلاعات داستانی به بیگانگی شخصیت ها و گم بودگی شان کمک می کند(بوردول،1385،116)

برای مطالعه ادامه مطلب به pdf ضمیمه مراجعه کنید.

 

 

 

پیوست	اندازه
24728.pdf	334.4 KB