ارتباط چشمی در نوزادان، نقش بازی ساده

حرکات کوچک هر چشم، به کودک کمک می‎کند که درباره محیط، اطلاعات به‎دست آورد. برای مثال: چه چیزی دور است و چه چیزی نزدیک. از نظر شناختی نیز کودکان فرق بین زمینه اصلی و مواردی که در زمینه قرار دارند را می‎آموزند. صورت انسان برای نوزاد، جالب‎تر از هر چیز دیگر است. خلقت نوزادان به گونه‎ای است که برای بقا برنامه‎ریزی شده‎اند. برقراری ارتباط چشمی با بزرگسالان، به بقای نوزاد کمک می‎کند و امکان مراقبت از او را افزایش می‎دهد. تقریباً این اولین تجربه توجه متمرکز نوزاد خواهد بود. شما می‎توانید برای افزایش دامنه توجه کودک، او را وادار کنید که به‎طور مداوم با شما ارتباط چشمی برقرار کند. این کار زمانی زیباتر می‎شود که توجه نوزاد با عشق و علاقه به شما متمرکز شود.

روش انجام بازی

- صورتتان را نزدیک برده و مقابل صورت کودک قرار دهید. 

- نوزادان در ابتدا کمی نزدیک‎بین هستند. فاصله بین آغوش مادر تا صورت کودک، بهترین فاصله دید برای آن‎هاست. 

- نوزادان در این سن، قدرت تشخیص زمینه اصلی و جزئیات زمینه را از یکدیگر ندارد. 

- نوزاد را تا اندازه‎ای نزدیک قرار دهید که مطمئن باشید می‎تواند شما را ببیند و به شما توجه نماید. 

تحقیقات نشان داده‎اند بیشترین زمان توجه نوزاد، زمانی است که به‎صورت یک فرد نگاه می‎کند. به همین دلیل، جلب کردن توجه یک کودک، کار سختی نیست. هنگامی که مشابه او نگاه می‎کنید و او با شما ارتباط چشمی برقرار می‌کند، او را با جمله‎ای مثل: خوبه، به من نگاه کن، تشویق کنید. اکنون صورتتان را در یک سمت صورت کودک قرار دهید و اسم او را صدا بزنید تا دوباره چشم‎هایش را حرکت دهد و شما را پیدا کند. او را بیشتر تشویق کنید مثل: آفرین به تو. در مرحله بعد، صورتتان را به سمت دیگر کودک بچرخانید و سپس فعالیت و تشویق را دوباره تکرار کنید. در بعضی اوقات، می‎توانید به جای این‎که سرتان را در اطراف کودک بچرخانید، آن را نسبت به کودک، دور و نزدیک کرده و یا به‎صورت مورب، حرکت دهید. بازی را تا زمان خسته شدن کودک، ادامه دهید. با توجه کردن به صدای او، شما زمان فعال بودن کودک خود را می‎فهمید. اگر کودک شما خیلی پرشور بود، این بدین معناست که او در بازی فعال شده و به آن علاقمند است و در نتیجه شما او را در امر یادگیری کنترل شش عضله چشمی که مسئول کنترل و هماهنگی هر دو چشم هستند، کمک کرده‎اید.