نگاهی به توطئه فامیلی

دیگر به روال حرکتی رامبد جوان عادت کرده ایم و تجربهآزمایی های یکی در میان این کارگردان و بازیگر در پاندولی از جذابیت و کلیشه چندان تعجب برانگیز نیست.
بازی هنرمندانه در دو نقش …

دیگر به روال حرکتی رامبد جوان عادت کرده ایم و تجربهآزمایی های یکی در میان این کارگردان و بازیگر در پاندولی از جذابیت و کلیشه چندان تعجب برانگیز نیست.

بازی هنرمندانه در دو نقش به یاد ماندنی فرید صباحی و جد بزرگ در مجموعه "خانه سبز" همچنان در ذهنمان هست، شور و هیجانش در قسمتی از مجموعه "هتل" برایمان خاطره ساز است و کارگردانی خوبش در اولین کمدی مناسبتی ماه رمضان یعنی "گم گشته" را در خاطر داریم.

اما جوان همواره در این مسیر جذاب حرکت نکرده است; نگاه فانتزی او به تلفیق ژانر کمدی و اکشن، "اسپاگتی در هشت دقیقه" را چندان خوش طعم نساخت، بازیش در "سیندرلا" ساخته بیژن بیرنگ و مرحوم رسام با اینکه خوب بود اما خاطره خوش "خانه سبز" را زنده نکرد، "نشانی" او به مخاطب چندان گیرا نبود و البته بازگشت موفقش به سینما با دو اثر خوش ساخت "پسر آدم، دختر حوا" و "ورود آقایان ممنوع" باز هم امیدها را به او افزایش داد. اگرچه تا قبل از تولید این دو اثر با کمدی روتین"مسافران" لحظات خوشی را برایمان ایجاد کرده بود اما اثر جدیدش یعنی "توطئه فامیلی" نتوانست قدرت کارگردانی او را نشان دهد.

بهره گیری از الگوی جابجایی آدم ها و گیرافتادنشان در موقعیت های متناقض کم کم به یک تمهید نخ نما در کمدی ایرانی بدل می شود و اثر جدید رامبد جوان نیز از این قاعده مستثنی نبوده است چرا که با یک بستر معمایی و تلفیق فضاهای کمیک و اکشن سعی در ایجاد جذابیت داشته که البته به این منظور دست نیافته است.

به واقع "توطئه فامیلی" نوعی کمدی جستجو محور را دستمایه روایت پردازی قرار داده که البته به دلیل آنکه موقعیت اصلی اثر یعنی تم تعقیب و گریز به خوبی در بستر فیلمنامه پروریده نشده و ضعف منطق روایی در ایجاد رابطه علت و معلولی حوادث قابل لمس است، به همین سبب افت ریتم و فروکش جذابیت در اثر را به دنبال داشته است.

بر مبنای آنچه گفته شد "توطئه فامیلی" اثری قابل دفاع در کارنامه هنری رامبد جوان به حساب نمیآید و ناتوانی در برقراری ارتباط درست میان جهان ذهنی کاراکترها و ایجاد اتصال و انسجام میان زنجیره حوادث به خوبی در بطن اثر قابل رهگیری است.

نویسنده : نیما بهدادی مهر