همسران بدترین همنشین راننده ها

خیلی ها فکر می کنند هر راننده ای اگر قرار باشد هنگام رانندگی همراهی برای خود انتخاب کند, همسرش گزینه اول و آخر او باشد, اما به نظر می رسد آمریکایی ها ترجیح می دهند هنگام رانندگی هر کسی کنارشان نشسته باشد الا همسر نتایج یک بررسی تازه در آمریکا نشان می دهد همسر بد ترین همنشین راننده است

خیلی‌ها فکر می‌کنند هر راننده‌ای اگر قرار باشد هنگام رانندگی همراهی برای خود انتخاب کند، همسرش گزینه اول و آخر او باشد، اما به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها ترجیح می‌دهند هنگام رانندگی هر کسی کنارشان نشسته باشد الا همسر! نتایج یک بررسی تازه در آمریکا نشان می‌دهد همسر بد‌ترین همنشین راننده‌ است.

۳۴ درصد زنان حاضر در این پژوهش که از سوی وب‌سایت Insurance.com و روی ۵۰۰ راننده انجام شده، گفته‌اند همسرشان بدترین همنشین آنها هنگام رانندگی هستند. مادران با ۱۸ درصد در رتبه دوم و دوستان با ۱۵ درصد در رتبه سوم ایستاده‌اند. ۴۰ درصد مردان هم گفته‌اند همسرانشان بدترین همراهان آنها هنگام رانندگی‌اند و دوستان با ۱۷ درصد و مادران با ۱۵ درصد در رتبه‌های بعدی ایستاده‌اند. از نظر زنان و مردان حاضر در این پژوهش کودکان بهترین همراهان راننده هنگام نشستن پشت فرمان هستند، شاید چون چیزی از رانندگی نمی‌دانند! زنان و مردان می‌گویند در اغلب اوقات ترجیح می‌دهند هنگام رانندگی کس دیگری غیر از همسرشان کنار دستشان بنشیند؛ چرا که این همراهی بیش از آنکه مایه آرامش و افزایش دقت در رانندگی باشد، به ایراد گرفتن، جر و بحث، «اعصاب خردکنی» و نهایتا آرزوی پیاده شدن چنین همراهی و حداقل جایگزینی‌اش با فرزند یا فرزندان ختم می‌شود.

در واقع از نظر این راننده‌ها حضور فرزندان کمتر مایه دردسر است. تنها ۷ درصد این راننده‌ها گفته‌اند فرزند بزرگسال پسر و تنها ۵ درصد گفته‌اند که فرزند بزرگسال دختر ممکن است بدترین همراه ممکن هنگام رانندگی باشد. بین ۳ تا ۵ درصد راننده‌ها گفته‌اند کودک خردسالشان بدترین همراه آنها است. محققان Insurance.com پرسش جالب دیگری هم مطرح کرده‌اند: چه چیزی بیش از همه شما را هنگام رانندگی آزار می‌دهد. ۴۷ درصد پرسش‌شوندگان پاسخ داده‌اند ایراد گرفتن از نحوه رانندگی یا پیشنهادی در مورد آن از سوی کسی که روی صندلی کنار راننده نشسته بیش از هر چیز دیگری روی اعصاب آنها است! ۲۹ درصد راننده‌ها از پیشنهاد مسیری غیر از آنچه انتخاب کرده‌اند و ۱۹ درصد هم از پرحرفی شکایت کرده‌اند. مورد جالب دیگری که آرامش این راننده‌ها را به هم می‌زند کوبیدن ناخودآگاه پا روی پدال‌های خیالی ترمز از سوی همنشین آنها در خودرو است، اتفاقی که معمولا از روی ترس یا بی‌اعتمادی به راننده رخ می‌دهد و بالاخره ۱۰ درصد هم گفته‌اند عوض کردن ایستگاه رادیو، عوض کردن آهنگ دستگاه پخش یا دستکاری کردن صدای آن بیش از هر چیز دیگری عصبانی‌شان می‌کند.

نتایج پژوهشی دیگر در حوزه امنیت رانندگی در آمریکا نشان می‌دهد زنان جوان بیش از مردان هم‌سن‌وسالشان در معرض خطر کشته شدن در حوادث رانندگی هستند. موسسه‌ای وابسته به دولت فدرال آمریکا پژوهش تازه‌ای انجام داده که بر اساس نتایج آن زنان در حوادث رانندگی آسیب‌پذیرتر هستند، چون «شکننده‌»ترند و جالب آنجاست که وقتی سن راننده بالا می‌رود، اوضاع کاملا برعکس می‌شود و مردان مسن کمتر ممکن است از یک تصادف رانندگی شدید جان سالم به در ببرند. قصد این پژوهش بررسی عواملی مانند استفاده از تلفن همراه یا سرعت بیش از حد که ممکن است منجر به تصادف رانندگی شود، نیست – که بدیهی است مردان بیش از زنان با سرعت می‌رانند- بلکه این است که در صورت بروز تصادف رانندگی، به هر دلیل، کدام گروه بیش‌تر آسیب‌پذیرند. بررسی سوابق و آمارهای تصادفات رانندگی طی ۵۰ سال اخیر در آمریکا نشان می‌دهد در گروه سنی بین ۲۱ تا ۳۰ سال، احتمال مرگ زنان راننده ۹/۲۵ درصد بیشتر از همتایان مرد آنها است.

در مورد سرنشینان خودرو غیر از راننده هم اوضاع تقریبا به همین منوال است و احتمال کشته شدن زنان ۲/۲۹ بیشتر است. گزارش مفصل و ۳۵۰ صفحه‌ای اداره امنیت ملی آمریکا نشان می‌دهد بدن مردان در برابر آسیب‌های مرگبار ناشی از یک برخورد شدید مقاوم‌تر است. برای مثال اگر راننده کمربند ایمنی‌اش را هنگام رانندگی نبندد، احتمال پرت شدن زنان به بیرون از خودرو بیشتر از مردان است.

پرت شدن راننده یا سرنشین از خودرو هنگام یک تصادف شدید از اصلی‌ترین دلایل کشته شدن افراد شمرده می‌شود. در گروه سنی ۳۵ سال شرایط برای زنان و مردان تقریبا برابر است، اما در گروه سنی ۶۵ تا ۷۴ سال احتمال نجات یافتن مردان از یک تصادف رانندگی شدید به طرز غافلگیرکننده‌ای کمتر از زنان است. با این حال زنان سالخورده به نسبت زنان ۲۱ ساله بیشتر در معرض مرگ هستند. نسبت برای مردان و زنان در سنین بالا معکوس می‌شود چون احتمال مرگ مردان سالخورده به نسبت همتایان جوانشان ناگهان بسیار بالا می‌رود، مثلا احتمال مرگ یک مرد ۷۰ ساله بر اثر یک حادثه ناگهانی به نسبت یک مرد جوان تا ۵ برابر بیشتر است. این پژوهش پیشنهاد می‌کند که به همین دلیل بهتر است مردان مسن کمتر رانندگی کنند و بیشتر همراه راننده‌ها باشند.

جدی شدن خطر مرگ برای افراد سالخورده خودروسازان را به جستجوی راهی برای کاهش این خطر واداشته است. برای مثال فورد در پی فناوری تازه‌ای است که عملکرد ایربگ‌ها و کمربندهای ایمنی را در قالب یک واکنش واحد در برابر ضربه شدید سامان دهند. فورد قصد دارد این فناوری را بیشتر در خودروهای جمعی‌اش، مانند ون، بررسی و آزمایش کند؛ چراکه افراد سالمند زیادی برای جابه‌جایی از این خودروها استفاده می‌کنند. بررسی‌های اداره ملی امنیت آمریکا نشان می‌دهند مرگ ناشی از حوادث رانندگی کاهش چشمگیری داشته است. در سال ۲۰۱۱ حدود ۳۲ هزار و ۳۶۷ هزار نفر جان خود را بر اثر یک حادثه رانندگی از دست داده‌اند که این رقم به نسبت سال پیش از آن نزدیک به ۲ درصد کاهش داشته است. نرخ مرگ‌ومیر بر اثر حوادث رانندگی در سال ۲۰۱۱ در کمترین حد خود از سال ۱۹۴۹ به این سو بوده است.