افزایش تیم های لیگ برتر با كدام منطق

مصطفوی در مشهد به صورت غیرمستقیم افزایش تعداد تیم های لیگ برتر از ۱۶ تیم به ۱۸ تیم را تایید كرد

نگران بودیم تشكیلات جدید فدراسیون فوتبال آن طور كه باید به قوانینی كه در این چندساله بر فوتبال ایران حاكم شده پایبند نباشد و به نظر می رسد این نگرانی مان كاملاً بجا بوده. پس از به تعویق افتادن شروع لیگ و تمدید مهلت نقل و انتقالات، صحبت های روز جمعه داریوش مصطفوی دبیركل جدید فدراسیون فوتبال این نوید را داد كه سومین عبور از قانون هم در راه است. مصطفوی در مشهد به صورت غیرمستقیم افزایش تعداد تیم های لیگ برتر از ۱۶ تیم به ۱۸ تیم را تایید كرد. دلیلی كه آقای دبیركل برای اجرای این تصمیم غیرقانونی ارائه كرده در نوع خود جالب و تامل برانگیز است. ایشان معتقدند چون ایران كشور پهناوری است و یك شهر آن حتی از كشوری مثل انگلیس هم وسعت بیشتری دارد!

باید لیگش بیشتر از ۱۶ تیم داشته باشد و از آنجا كه در حال حاضر بیشتر تیم های لیگی متعلق به سه چهار استان خاص هستند و بسیاری از استان ها در لیگ نماینده ندارند بهتر است تعداد تیم ها اضافه شود. چنین دلیل منحصربه فردی را فقط می توان در فدراسیون فوتبال ایران پیدا كرد. آنقدر این بهانه غیرمنطقی است كه مجری اخبار ورزشی شبكه خبر پس از پخش صحبت های مصطفوی نتوانست سكوت كند و گفت اگر قرار به وسعت باشد لیگ روسیه باید با ۱۰۰ تیم برگزار شود. خود مصطفوی بهتر از هر كسی می داند كه فوتبال ایران ظرفیت برگزاری لیگ با ۱۸ تیم را ندارد و با توجه به درگیر بودن دو تیم ایران در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا و دیدارهای تیم ملی به پایان بردن به موقع لیگ با همین ۱۶ تیم خیلی هنر می خواهد و تاكید كردن به وسعت ایران تنها یك بهانه است. وقتی شهری مثل تهران دارای تیم های قدرتمندی است آیا باید قانونی تصویب كرد كه تیم های پایتخت را در لیگ محدود كرد؟

همین الان ۶ تیم لندنی در لیگ برتر انگلیس حضور دارند آیا آنها هم جرمی مرتكب شده اند؟ در آن سو شهری مثل بیرمنگام كه در زمره شهرهای بزرگ انگلیس قرار دارد در این فصل لیگ برتر تنها یك نماینده (استون ویلا) دارد.

احتمالاً اگر مسئولان فدراسیون فوتبال ایران در اتحادیه فوتبال انگلیس كاره ای بودند از سقوط بیرمنگام به دسته اول جلوگیری می كردند تا به وسعت این شهر خدشه ای وارد نشود. داریوش مصطفوی توپ را در زمین محمد علی آبادی انداخته و عنوان كرده رئیس سازمان از او خواسته كه با توجه به پهناوری ایران افزایش تیم ها را مورد بررسی قرار دهد.

سئوال اصلی از مصطفوی و علی آبادی این است كه بین مساحت یك كشور و تیم های لیگ فوتبال آن چه ارتباطی می تواند برقرار باشد كه در هیچ جای دنیا به آن پی نبرده اند اما آقایان آن را كشف كرده اند؟ وقتی بسیاری از استان های ایران مثل سیستان، هرمزگان، آذربایجان غربی، خراسان شمالی و جنوبی، گلستان، اردبیل، كهكیلویه و بویراحمد، چهارمحال وبختیاری، ایلام، سمنان، كردستان، همدان، كرمانشاه، قم و قزوین حتی در لیگ یك ایران هم نماینده ای ندارند و در واقع فوتبال در این استان ها ریشه و قدرت چندانی ندارد. چگونه آقایان می خواهند آنها را در لیگ برتر صاحب نماینده كنند. وقتی كه تیم هفتم تهران قدرتمندتر از بهترین تیم های بسیاری از استان ها است با چه منطقی می توان حضور این تهرانی را در لیگ ممنوع كرد و به بهانه فراگیر كردن فوتبال یك تیم شهرستانی را به لیگ برتر فرستاد. دو تیم پرطرفدار تراكتورسازی تبریز و صنعت نفت آبادان در این چندساله نتوانستند بالاتر از رقبای خود در لیگ یك قرار بگیرند و به لیگ برتر صعود كنند.

آیا رعایت قانون مهم تر است یا اینكه برای به دست آوردن دل هواداران این تیم ها و نمایندگان تبریز و آبادان در مجلس قانون را زیرپا گذاشت و این دو تیم را در لیگ برتر جا كرد؟

خوشبختانه در سال های اخیر به هیچ وجه این گونه قانون شكنی ها در فوتبال ایران دیده نشد و فدراسیون هر طوری كه بوده جلوی فشار نمایندگان مجلس شهرهای تیم های سقوط كرده و صعود نكرده تسلیم نشد، اما به نظر می رسد فدراسیون جدید خودش می خواهد الگوی بی اعتنایی به قانون باشد. گویا مصطفوی و شركا برای بازگشت به ده سال قبل عجله زیادی دارند. اضافه كردن دو تیم به لیگ برتر یك اقدام كاملاً غیرقانونی است و به هیچ وجه پذیرفتنی نیست. شاید فدراسیون می خواهد به دلیل ارتباطاتی خاص دو تیم را به لیگ اضافه كند و دل برخی از دوستان خود را به دست بیاورد و به همین دلیل پهناوری ایران را بهانه كرده است.

اگر مساحت ایران و تعداد استان ها ملاك است علی آبادی و مصطفوی مسابقات لیگ یك و زیرگروه را تعطیل كنند و از روی نقشه جغرافیایی ایران تیم های لیگ برتر را انتخاب كنند. این تصمیم سازمان تربیت بدنی و فدراسیون لطمه جبران ناپذیری به فوتبال ایران می زند. با شناختی كه از دبیركل جدید فدراسیون داریم در برگزار كردن لیگ آینده امتیازهای ویژه ای در اختیار استقلال و پرسپولیس یا سپاهان، گذاشته خواهد شد و به بهانه كمك به نمایندگان ایران در آسیا تا آنجایی كه امكان پذیر باشد بازی های این دو تیم به تعویق می افتد.

از طرفی اگر بازی های تیم ملی و جام حذفی را هم در نظر بگیریم به پایان بردن همین لیگ ۱۶ تیمی كار آسانی نخواهد بود و ۱۸ تیمی كردن لیگ چهار هفته به مسابقات اضافه می كند.

و بعید است كه لیگ ۸۶- ۸۵ به موقع به پایان برسد. حتماً به یاد دارید كه در سال ۷۶ پرسپولیس هفت، هشت بازی كمتر از سایر تیم ها انجام داده بود و در نهایت پرسپولیس را از لیگ بیرون كشیدند تا لیگ به پایان برسد كه البته باز هم پایان لیگ به بعد از جام جهانی ۹۸ موكول شد.

آقایان علاقه مندند چنین حماسه هایی را تكرار كنند.

از طرفی اگر قرار باشد فدراسیون بخواهد دو تیم به لیگ اضافه كند، چندین مدعی برای این دو جای خالی در لیگ پیدا می شود. از قندی و شموشك سقوط كرده تا هما، پگاه، صنعت نفت و تراكتورسازی صعود نكرده.» حضور غیرقانونی در لیگ برتر را حق خود می دانند و همین مشخص كردن دو تیم از بین این ۶ تیم كشمكش های زیادی به وجود می آورد و فدراسیون فوتبال هم كه به دنبال مهربانی با همه دوستان است در مخمصه جدیدی گرفتار می شود.

صعود نكردن تراكتورسازی به لیگ برتر تقصیر فدراسیون نبوده كه حال آنها می خواهند جبران مافات كنند. همین نرمش های فدراسیون و بی توجهی به قانون بستری را فراهم كرده كه در ابتدای هر لیگ تیم ها به دنبال افزایش تعداد تیم های لیگ برتر و حضور غیرقانونی در مسابقات هستند. فدراسیون امسال می تواند با ۱۸ تیمی كردن لیگ موجبات رضایت تراكتورسازی و نفت را فراهم كند.

مطمئناً سال بعد باید چنین محبتی را نثار پگاه و تیم دیگری كرد و با ادامه چنین روندی تا دهه آینده لیگ ایران صاحب ۴۰ تیم خواهد شد. به هرحال جلب رضایت دوستان از واجبات است. اگر در اروپا هم چنین طرز تفكری وجود داشت هرگز تیم های پرطرفداری چون كلن، ناپولی و ساندرلند سقوط نمی كردند و لیگ ایتالیا در این فصل با حضور ۳۰ تیم برگزار می شد. شواهد نشان می دهد كه در روزهای آینده هم باید منتظر چنین ابتكارات حیرت انگیزی باشیم. در این فدراسیون هر اتفاقی ممكن است.

مهدی زعیم زاده