سمیعی احمد

احمد سمیعی , متولد ۱۲۹۹ تهران

احمد سمیعی ، متولد ۱۲۹۹ تهران

اخذ مدرك كارشناسی در رشته زبان و ادبیات فارسی با احراز رتبه اول از دانشگاه تهران ۱۳۲۱

اخذ مدرك كارشناسی ارشد زبان شناسی همگانی از دانشگاه تهران

سردبیری مجموعه سخن پارسی

اخذ مدرك فوق لیسانس زبان شناسی همگانی از دانشگاه تهران ۱۳۵۸

بهمن امسال احمد سمیعی گیلانی هشتاد و چهارسالگی را پشت سرخواهدگذاشت. مردی كه شاید اصلاً معنی خستگی را نمی داند و نمی شناسد. مطالعه، تدریس، تحقیق، ترجمه، ویرایش، شركت درجلسات مربوط به زبان فارسی در فرهنگستان و... دیگر كارهای روزمره اوست و این همه البته روحیه ای نستوه می طلبد. روحیه ای كه تنها دروجود كسانی چون او می توان سراغ گرفت و یافت.خیلی ها اذعان دارند كه این پیر درد كش عرصه ادب و فرهنگ این سرزمین، مردی است آرام، متین، مبادی آداب و دقیق، كه نگاهی عمیق و بیانی مهربان و مستدل دارد. همه آن صفت هایی كه درخور یك ویراستار برجسته است.اینكه ویرایش در ایران با نام احمد سمیعی گره خورده سالهاست كه ورد زبان دست اندركاران ادب و فرهنگ پارسی است و شاید هیچ ویراستار آموزش یافته ای را نتوان یافت كه شاگرد او نبوده باشد.احمدسمیعی (گیلانی) متولد بهمن ماه ۱۲۹۹ تهران است و آدرس دقیق محل تولد او محله قدیمی سنگلج تهران كوچه افشارهاست. گرچه خانواده سمیعی چندماه پس از تولد او روانه شمال و شهر رشت شدند.او تحصیلات ابتدایی و متوسطه اش را دررشت گذراند و درخرداد ۱۳۱۸ دوره دبیرستان را با احراز رتبه اول در گیلان و اخذ مدال درجه۲ علمی به پایان رساند.او در شهریور همان سال، برای ادامه تحصیلات به تهران آمد و درامتحانات ورودی دانشكده فنی دانشگاه تهران با احراز رتبه اول پذیرفته شد ولی پس از یكی دوماه، آن دانشگاه را ترك گفت و با موفقیت درامتحان ورودی دانشكده ادبیات دانشگاه تهران، در رشته زبان و ادبیات فارسی مشغول تحصیل شد و درحوزه درسی استادانی، چون ملك الشعرای بهار، بدیع الزمان فروزانفر، احمد بهمنیار، كاظم عصار، فاضل تونی، دكتر علی اكبر سیاسی، دكتر یحیی مهدوی و... شركت جست و درسال ۱۳۲۱ با رتبه اول و اخذ مدال درجه یك علمی، دوره لیسانس خود را به پایان رساند. البته سمیعی ضمن تحصیل در دانشگاه دوره درسی انستیتوی روزنامه نگاری را نیز با استادانی چون رشید یاسمی، مطیع الدوله حجازی، خان بابا بیانی و عبدالرحمن فرامرزی گذراند.سمیعی در سال ۱۳۲۱ به تشویق استاد فروزانفر، وارد دوره دكترای زبان و ادبیات فارسی شد ولی به دلیل مشكلات شدید مالی، درهمان دوران، در راه آهن مشغول به كار شد و درپی آن، داوطلبانه وارد خدمت سربازی می شود و همین مسأله باعث می شود تا او به فعالیت های سیاسی روی بیاورد و همین فعالیت سیاسی موجب گرفتاری و زندانش برای مدت سه سال و چهارماه می شود و حتی مجبور می شود تا یك سال و نیم از عمرش را دركشورهای اروپایی بگذراند. اما بالاخره درسال ۱۳۳۴ از فعالیت های سیاسی دست برمی دارد و به تحصیل و فعالیتهای فرهنگی بازمی گردد و پس ازحدود چهارده سال دوری ازمحیط دانشگاه، باردیگر دردوره دكترای ادبیات فارسی نام نویسی می كند و طی مدت دو سال، هشت شهادت نامه از ده شهادت نامه این دوره را می گذراند. ضمناً با مجلات سپیده فردا و سازمان لغت نامه دهخدا همكاری می كند.سمیعی در بهمن ماه سال ۱۳۳۶ مجدداً به خدمت راه آهن بازمی گردد و در سال ۱۳۴۱ به معرفی راه آهن، در دوره پنج هفته ای سمینار آموزشی مدیریت در زیباكنار (گیلان) و همچنین دوره یك هفته ای بازآموزی تابستان ۱۳۴۲ درهمدان شركت می كند و در سال ،۱۳۴۲ دستگاه حكومت براثر وقایع ۱۵خرداد ،۱۳۴۲ فشار به فعالان سیاسی را شدت بخشیده بود، به اتهام فعالیت های سیاسی سابق، او را به سه سال زندان محكوم می كند كه شش ماه از آن را گذرانده بود و تا پایان ۱۳۴۵ به مدت دو سال و نیم دیگر در زندان سیاسی به سرمی برد. با این همه در دوره زندان بیكار نمی نشیند و كتاب های «دلدار و دلباخته» اثر ژرژ ساند، «خیال پروری ها» اثر روسو سالامبواثر فلوبر را ترجمه می كند و پس از آزادی بار دیگر در پایان سال ۱۳۴۵ به خدمت راه آهن فراخوانده می شود. اما براساس توصیه مؤكد ساواك، حكم آماده به خدمتش را در سال ۱۳۴۶ دریافت می كند و برای گذران زندگی مجبور به انجام امور ویراستاری درمؤسسه انتشارات فرانكلین می شود و كتاب های فراوانی را دراین دوره ویرایش می كند و همزمان سردبیری مجموعه سخن پارسی را نیز به عهده می گیرد و یازده عنوان آن را كه به صورت كتاب درسی دانشگاهی درآمدند، سرپرستی می كند و ضمن خدمات ویرایشی، با مجلات كتاب امروز، پیك جوانان، ماهنامه آموزش و پرورش همكاری مستمر می كند و درمجلات فرهنگ و زندگی، رودكی، الفبا، ققنوس، پویه، پیام یونسكو مقالاتی را تألیف و ترجمه می كند.احمد سمیعی همچنین در دوره های كتابداری كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان، دروس زیباشناسی، مكاتب ادبی و آیین نگارش تدریس می كرد و در این دوره «برادرزاده رامو» و «هنرپیشه كیست؟» اثر ریدرو، «چیزها» اثر ژرژ پرك را به فارسی برگرداند.او پس از انحلال مؤسسه انتشارات فرانكلین در سازمان ویرایش و تولید فنی، كه درخدمت دانشگاه آزاد ایران بود، به سمت مسؤول بخش ویرایش و عضو هیأت مدیره، مشغول به كار می شود و دراین دوره ادبیات ساسانی را تألیف می كند. در سال ۱۳۵۵ دركنكور فوق لیسانس زبان شناسی همگانی دانشگاه تهران با رتبه اول پذیرفته می شود و در سال ۱۳۵۸ مدرك فوق لیسانس خود را دریافت می كند. از كارهای این دوره احمدسمیعی می توان به ترجمه «چومسكی» اثر جان لاینز، «ساخت های نحوی» اثر چومسكی و «كنفوسیوس» اثر كارل یاسپوس اشاره كرد.احمد سمیعی پس از انحلال سازمان ویرایش در سالهای آغازین انقلاب به خدمات ویرایشی خود در بنگاه ترجمه و نشر كتاب، مركز انتشارات علمی و فرهنگی، بنیاد دایرهٔ المعارف اسلام، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، مركز نشر دانشگاهی، انتشارات سروش ادامه می دهد و درعین حال به مدت هفت سال در دانشكده ادبیات و علوم سیاسی دانشگاه تهران، تربیت معلم و تربیت مدرس (تهران) و دانشكده ادبیات و دانشگاه آزاد اسلامی گیلان تدریس می كند.احمد سمیعی درباره آثاری كه ویرایش كرده است، می گوید: «من در بیشتر كتاب هایی كه ویرایش كرده ام با مؤلفان آن كتاب ها دوستی و الفت پیدا كردم و به هرحال مجبور بودم كه كتاب بخوانم و استفاده كنم وگرچه ویراستار وقتی كه به كار ویرایش مشغول است زیاد نمی تواند از محتوای كتاب بهره ای كه لازم است بگیرد.

---