ارزش جوانی

مجموعه فراز و نشیب های دوران زندگی بشر در سه مرحله خلاصه می شود: کودکی - جوانی - پیری.جوانی منزل قوت و نیرومندی ایام زندگی است.بشر در پیمودن راه زندگی و طی کردن پستی و بلندی های آن …

مجموعه فراز و نشیب های دوران زندگی بشر در سه مرحله خلاصه می شود: کودکی - جوانی - پیری.جوانی منزل قوت و نیرومندی ایام زندگی است.بشر در پیمودن راه زندگی و طی کردن پستی و بلندی های آن مانند کوهنوردی است که یک روزه دامنه فراز را می‌ پیماید تا خود را به مرتفعترین قله کوه برساند و افراد دیگر از دامنه شیب عبور می‌ کند تا به آخرین نقطه نفوذی برسد. موقع پیمودن دامنه فراز هر روزی که بر وی می گذرد و چشم‌ اندازش وسیع‌ ‌تر می ‌گردد و نقاط را بیشتر می‌ بیند، وقتی به قله کوه قدم می‌ گذارد به همه مسلط می ‌گردد و عالی‌ ترین مناظر را مشاهده می‌ کند. برعکس، موقع پیمودن راه نشیب، هر روزی که بر او می‌ گذرد چشم‌ اندازش محدود تر می ‌شود و نقاط تماشایی، یکی پس از دیگری پنهان می‌ گردد تا به کلی همه مناظر زیبا از نظرش غایب شوند. ایام جوانی رسیدن به مرتفع ‌ترین و عالی ترین منازل زندگی است. در دیدگاه جوانان، مناظر زیبا و چشم اندازهای مطبوع و دلپسند، بسیار است روج جوانان لبریز از آمال و آرزو و سرشار از عشق و امید است.

ایام جوانی دوران درخشندگی و فروغ زندگی است. دوران سرور و شادمانی است. دوران قوت و قدرت است. دوران نشاط و امید است. دوران کار و کوشش است. دوران شور و هیجان است. یکی از بزرگترین سرمایه ‌های هر مملکت، نیروی انسانی آن مملکت است و مهم ‌ترین نیروی انسانی هر کشور را در در نسل جوان آن کشور می ‌توان یافت. قدرت و نیروی جوانی است که می‌ تواند بر مشکلات زندگی فائق آید و راه های سخت و ناهموار را به آسانی بپیماید. جوانی، مجموعه‌ ای از زیبایی ‌ها و خوبی‌ ها و استعداد های پیدا و پنهان است که با توجه به شناخت، تدبیر و سمت و سو دهی صحیح می‌ توان، هویت و شخصیت انسانی و فکری مطلوبی را پی ریزی کرد و آن را اعتلا بخشید.

ارزش و قیمت انسان ها دارای دو نوع کرامتند:

۱) کرامت ذاتی: خداوند انسان را به گونه ‌ای آفریده که در مقایسه با برخی موجودات دیگر، از لحاظ ساختمان وجودی، مزایای بیشتری دارد و از غنای بیشتری برخوردار است. انسان چه بخواهد و چه نخواهد، از این کرامت برخوردار است.

۲) کرامت اکتسابی: یعنی مقام و منزلتی که باید با تلاش خود به دست آورد. راه کسب این کمال معنوی، ایمان و عمل صالح است. قرآن، انسانهایی را که فاقد کرامت اکتسابی ‌اند همانند چهارپایان و بلکه گمراهتر از آن دانسته است. بنابر این کسی که خود را شناخت و به ارزش خود پی برد، می ‌تواند هدفش را انتخاب کند به جهتی عالی ‌تر و بالاتر متوجه شود. انسان با یک بررسی دقیق می تواند عظمت و قدر خویش را بشناسد و از کم کاری‌ ها و سستی‌ هایش آزاد گردد، زیرا توجه به ارزش‌ها و عظمت‌های خدادادی به انسان همت می ‌دهد و توانایی ‌های او را به جریان می ‌اندازد. باید از داشته‌ها و توانایی‌های خود بهره گرفت و از آنها استفاده کرد. حقیقت و هویت انسان، عین رابطه با خدا و تسلیم خدا شدن و عین بازیافتن خویش است.

منبع: تبیان