رؤیای مرد یونانی

المپیاکوس در جاده موفقیت

۲۰۰۷ سال موفقی برای پاناگوتیس لمونیس و المپیاکوس بود. آنها بعد از سال ها ناکامی در لیگ قهرمانان به جمع ۱۶ تیم مرحله حذفی صعود کردند. شاید در بازی امشب مقابل چلسی اکثر کارشناسان شانس کسب سه امتیاز را به حریف لندنی بدهند اما لمونیس و شاگردانش هم قصد ندارند به این زودی ها از صحنه رقابت محو شوند.

لمونیس در ۶ مسابقه قبلی تلاش زیادی برای کنترل احساساتش به خرج داد اما چطور می توان از مربی که دایم لب خط ایستاده انتظار آرامش و خونسردی داشت؟ شور و هیجان او در تک تک لحظات بازی نمادی بود از حال و هوای اردوی المپیاکوس.

● غرور و افتخار

پیروزی در اولین بازی خارج از خانه مقابل وردربرمن و البته ششمین بازی آنها در لیگ قهرمانان(مسابقه برگشت مقابل وردربرمن) هرگز از خاطر لمونیس پاک نمی شود: فشار و اضطراب واقعاً بالا بود. احساس غرور می کردم زیرا تا پیش از آن هرگز در بازیهای خارج از خانه این تورنمنت پیروز میدان نبویم و این افتخار بزرگی برای تیم من بود.

● مرد المپیاکوس

بعد از گل دارکو کواچویچ که حضور آنها را در مرحله حذفی تثبیت کرد بازیکنان به سمت لمونیس دویدند تا صعود را در کنار او جشن بگیرند و این نشانه ای بود از محبوبیت او بین بازیکنان. لمونیس را باید یک المپیاکوسی واقعی نامید؛ ابتدا به عنوان هوادار، بعد بازیکن و در نهایت هم در کسوت مربی. او در این باره می گوید: از وقتی خودم را شناختم عاشق المپیاکوس بودم و اصلا با این تیم بزرگ شدم. این موضوع در شناخت هر چه بهتر حال و هوای هواداران و اینکه باشگاه از من چه می خواهد نقش به سزایی داشت. از سوی دیگر، حرفه ای یعنی کسی که عاشق کار و حرفه اش باشد؛ نه بیشتر و نه کمتر و باید بگویم من شیفته کارم هستم.

● رویا

اما هواداران المپیاکوس هم شیفته او هستند؛ همان هایی که با پرچم های سرخ و سفید تیم محبوبشان را تشویق می کنند. دسامبر گذشته، بعد از حذف وردربرمن این شعار از سراسر یونان شنیده می شد: «ما آرزوی چنین المپیاکوسی را داشتیم.» نباید فراموش کرد آنها در یازده سال گذشته ۱۰ بار جام قهرمانی یونان را بالای سر برده اند اما هنوز رویاهای بزرگی در سر دارند: هواداران از آخرین بازی فصل قبل ما کاملاً عصبانی و خشمگین بودند ولی باور دارم مسیری که امسال در لیگ قهرمانان طی کردیم و البته بازیهای زیبای تیم آنها را راضی کرده و نه فقط نتایج خوب.

● انتظار غیر معقول

برای یک دهه المپیاکوس آقای فوتبال یونان بود اما ناکام از رسیدن به رقابت های اروپایی. ولی مربی ۴۸ ساله تصمیم گرفته بود این تابو را بشکند: در ابتدای هر فصل بازیکنان احساس فشار زیادی می کردند که عالی و بی عیب و نقص کار کنند.به آنها گفته شده بود صعود از مرحله گروهی مثل خیابانی یک طرفه است و تمام سرنوشت آنها در فصل بستگی به آن دارد. امسال ما این انتظار نامعقول را از بین بردیم و البته در روش و نگرشمان به بازی تغییرات اساسی ایجاد کردیم.

● تغییرات

او ادامه می دهد: امسال بر خلاف سال های گذشته که امید و اساس تیم روی دو یا سه بازیکن و نبوغ فردی آنها بود، روی کار گروهی تأکید کردیم البته سیاست های نقل و انتقال را هم ارتقا دادیم و به جای به خدمت گرفتن نام های بزرگ ابتدا تاکتیک و سیستم تیم را تعیین کردیم و بر اساس آن به سراغ جذب بازیکنان مورد نیاز رفتیم.در یونان همه انتظار دارند المپیاکوس دایما حمله کند و با حداقل ۳ یا ۴ گل پیروز میدان باشد ولی در رقابت های اروپایی امکان پیاده کردن چنین چیزی را نداشتیم. ما باید یاد می گرفتیم در هر موقعیتی چگونه با حریف مقابله کنیم. اگر هواداران کمی صبور باشند در آینده کارهای بزرگی از المپیاکوس خواهند دید چرا که حالا پایه و اساس تیم عالی است.

● آزمون چلسی

لمونیس ۸ سال برای المپیاکوس توپ زد و این دومین فصلی است که روی نیمکت مربیگری این تیم می نشیند. در واقع دسامبر ۲۰۰۶ بود که سکان هدایت تیم را به دست گرفت و طولی نکشید که آنها را به لیگ قهرمانان رساند. او به خوبی می داند صبر واژه ای است که مدیران کمتر باشگاهی به آن اعتقاد دارند اما او از این لحاظ خوش شانس بود: چلسی بهترین تیم اروپا نیست اما باید اعتراف کرد در هر نقطه از زمین عالی کار می کنند و همین شکست دادنشان را سخت تر می کند. آنها در دفاع خونسرد و عالی و در حملات کشنده و مرگبارند. در چنین بازیهایی باید سعی کنید تعداد خطاها را تا حد ممکن پایین نگه دارید. شانس صعود ما بسته به این است که چه قدر در اجرای بازی دفاعی موفق باشیم. یعنی همان سیستمی که در بازیهای قبلی اجرا کردیم. قبول دارم که چلسی شانس زیادی برای صعود دارد ولی ما هم حریفی دست و پا بسته نیستیم.

● شور و هیجان

ولی گذشته از هر نتیجه ای نمی توان منکر موفقیت های المپیاکوس در این فصل شد.آنها تنها تیم یونانی هستند که به طور همزمان در ۳ جام بازی می کند ولی لمونیس اطمینان دارد شاگردانش تمرکزشان را از دست نمی دهند: تنها چیزی که آزارم می دهد این است که می بینم بازیکنانم در زمین از لحاظ قدرت، شور و هیجان یا قاطعیت در تصمیم گیری کم می آورند. تنها چیزی که برای مصاف با چلسی از آنها می خواهیم این است که به بازی و توانایی های خود افتخار و اعتماد کنند. ما بی صبرانه منتظر هفته های آینده هستیم تا بینیم چه پیش خواهد آمد.

فاطمه حلاجی