زردی پاییز

فردای منی ای همه دیروز من از تو
ای آن که دو چندان شده تقدیس زن از تو
روزی که خدا باز مرا زنده بخواهد
باید بدمد در دهنم یک دهن از تو
در جسم تو جاری شده از روح خدایان
یا وام گرفتند خدایان …

فردای منی ای همه دیروز من از تو

ای آن که دو چندان شده تقدیس زن از تو

روزی که خدا باز مرا زنده بخواهد

باید بدمد در دهنم یک دهن از تو

در جسم تو جاری شده از روح خدایان

یا وام گرفتند خدایان بدن از تو

والاتر از آنی که در این شعر بگنجی

کوچک‌تر از آنم که بگویم سخن از تو

سرسبزترین فصل در این زردی پاییز

بگذار بپوشد غزلم پیرهن از تو

ما را چه به کار غزل مولوی و شمس

افتاد در این شعرت تن تن ت تن از تو

حسین حاج هاشمی