یهود در آیین و عملكرد

در این نوشتار, به اندیشه های یهود و رژیم اسرائیل و نیز عملكرد آن ها در طول تاریخ اشاره شده و بدین منظور, سعی گردیده است از آیات و دیگر شواهد مسلّم تاریخی استفاده شود در مواردی نیز برای بیان عقاید یهود, به تورات و كتاب تلمود اشاره شده و در نهایت روشن گردیده كه با وجود این همه سوابق روشن, دشمنی و فتنه انگیزی اسرائیل و یهود در ذات آن ها نهفته است

امام خمینی(رحمه الله): «جمعه آخر ماه مبارك رمضان روز قدس است. روز قدس، كه هم جوار شب قدر است، لازم است كه در بین مسلمانان احیا شود و مبدأ بیداری و هوشیاری آنان باشد ... هان ای مسلمانان جهان و مستضعفان گیتی، به پاخیزید! ... تا كی باید قدس شما در زیر چكمه تفاله های امریكا و اسرائیل غاصب پایكوب شود؟ تا كی سرزمین قدس، فلسطین، لبنان و مسلمانان مظلوم آن دیار در زیر سلطه جنایت كاران به سر برند و شما تماشاچی باشید؟»۱

جمعه آخر رمضان یادآور حضور میلیونی مردم مسلمان ایران و دیگر مسلمانان جهان در اعلام هم دردی با ملت مظلوم فلسطین است; ملتی كه بیش از پنجاه سال است از سرزمین مادری خود آواره و بی خانمان شده اند. به مصداق روایت نبی اكرم(صلی الله علیه وآله) «مَنْ اَصْبَحَ وَ لَمْ یَهْتَمَّ بِاُموُرِ المُسْلِمینَ فَلَیْسَ بِمُسْلِم»، اهتمام به وضعیت مسلمانان مظلوم فلسطین نه تنها یك وظیفه سیاسی، بلكه، وظیفه شرعی و دینی است.

از نظر قرآن كریم، قدم یهود بر خاك زمین با پیمان شكنی، خیانت و تجاوز به حقوق مردم و حدود الهی، تحریف كتاب خدا، دنیاگرایی و دل بستگی فوق العاده به لذایذ دنیوی، مرگ گریزی، كشتن انبیا(علیهم السلام) و صالحان، ترك امر به معروف و نهی از منكر، كفران نعمت های الهی، نژادپرستی و خود برتربینی همراه بود و بدین روی، سزاوار مذمّت و غضب الهی است.

در این نوشتار، به اندیشه های یهود و رژیم اسرائیل و نیز عملكرد آن ها در طول تاریخ اشاره شده و بدین منظور، سعی گردیده است از آیات، شأن نزول آن ها و دیگر شواهد مسلّم تاریخی استفاده شود. در مواردی نیز برای بیان عقاید یهود، به تورات و كتاب تلمود ـ شرح تورات ـ اشاره شده و در نهایت روشن گردیده كه با وجود این همه سوابق روشن، دشمنی و فتنه انگیزی اسرائیل و یهود در ذات آن ها نهفته است و شعار صلح طلبی و هم زیستی مسالمت آمیز با كشورهای اسلامی، یك شعار فریبنده بیش نیست و این عده همچنان به شرارت، ظلم و پیمان شكنی خود ادامه می دهند و هدفشان از مذاكراتی همچون «كمپ دیویدِ دوم» و یا «شرم الشیخ» رسیدن به آن اهدافی است كه از طریق جنگ نتوانسته اند به آن دست یابند.

● نگاهی به دین یهود

دین یهود یكی از ادیان مهم جهان است كه دارای سابقه ای طولانی می باشد. آغاز این دین تقریباً به ۲۵۰۰ سال قبل باز می گردد. پیروان این دین خود را پیرو پیامبر الهی، حضرت موسی(علیه السلام)، می دانند. همچنین این قوم را به دلیل نسبت با حضرت یعقوب(علیه السلام)، «بنی اسرائیل» می گویند; «اسرائیل» لقب حضرت یعقوب(علیه السلام) بوده است.

● تاریخ قوم یهود را می توان به چند دوره تقسیم نمود:

۱. از حضرت ابراهیم خلیل(علیه السلام) تا حضرت موسی(علیه السلام)، دوره توقف چهارصد ساله در مصر;

۲. از حضرت موسی(علیه السلام) تا شائول، دوره خلاصی بنی اسرائیل از عبودیت مصر و بعثت حضرت موسی(علیه السلام) در كوه سینا و چهل سال سرگردانی قوم در دشت;

۳. از شائول تا تقسیم مملكت یهود كه قریب ۱۲۰ سال بود، شامل دوران ترقّی یهود تحت سلطنت حضرت داود(علیه السلام) و حضرت سلیمان(علیه السلام);

۴. از تقسیم مملكت تا انتهای تألیف عهد قدیم كه قریب ۵۰۰ سال طول كشید، شامل وفات حضرت سلیمان(علیه السلام) و انقراض سلطنت اسرائیل;

۵. از مراجعت از اسیری تا بعثت حضرت مسیح(علیه السلام);

۶. ازانهدام اورشلیم به بعد كه یهودیان در جهان پراكنده شدند;

۷. تشكیل دولت اسرائیل درسرزمین فلسطین ازسال۱۹۴۴.۲

كتاب این قوم تورات یا عهد قدیم است. عهد قدیم در مقابل عهد جدید یا انجیل است; زیرا تورات یا «اسفار پنج گانه حضرت موسی(علیه السلام)» پیش از حضرت مسیح(علیه السلام) نوشته شده است.

اسفار پنج گانه یاپنج كتاب حضرت موسی(علیه السلام) عبارت است از:

۱. ژِنِز یا سِفر تكوین تا استقرار عبرانیان در مصر;

۲. جلای وطن یا سِفر خروج;

۳. سِفر لاویان یا احكام صریح مذهبی;

۴. سِفر اَعداد یا شرح نیروی مادی قوم;

۵. سِفر تثنیه یا مكمّل كتاب های یاد شده قبل.۳

از نظر قرآن كریم، تورات كنونی تحریف شده است. این یكی از معجزات قرآن كریم است كه در قرن هفتم میلادی، از جعل و تحریف تورات و انجیل خبر داده است. در آن روز، جز مؤمنان و بعضی از احبار و كشیشان هیچ كس این موضوع را باور نداشت، اما قرآن مكرّر بر این نكته تأكید كرد.۴

«تورات» در اصل، یك واژه عبری به معنای «شریعت و قانون» است. پس از نزول كتابی از طرف خداوند بر حضرت موسی بن عمران(علیه السلام)، این كتاب به این نام خوانده شد. گاهی نیز به مجموعه كتب عهد عتیق و گاهی به اسفار پنج گانه آن نیز گفته می شود.

مجموعه كتب یهود كه «عهد عتیق» نامیده شده، مركّب از تورات و چندین كتاب دیگر می باشد. تورات، كه دارای پنج بخش است، به شرح پیدایش جهان و انسان و مخلوقات دیگر و بخشی از زندگی انبیای پیشین و حضرت موسی بن عمران(علیه السلام) و بنی اسرائیل و احكام این آیین می پردازد.

كتب دیگر آن، كه در واقع نوشته های مورّخان پس از حضرت موسی(علیه السلام) می باشد،شرح حالات پیامبران(علیهم السلام)، ملوك، پادشاهان و اقوامی است كه پس از موسی بن عمران(علیه السلام) به وجود آمده اند.

ناگفته پیداست كه غیر از اسفار پنج گانه تورات، هیچ یك از این كتب آسمانی نیست، خود یهود نیز چنین ادعایی ندارند و حتی زَبور حضرت داود(علیه السلام)، كه آن را به نام مَزامیر می نامند، شرح مناجات و اندرزهای این پیامبر است.

اما در مورد اسفار پنج گانه تورات، قراین روشنی وجود دارد كه نشان می دهد این ها نیز كتب آسمانی نیست، بلكه كتاب هایی تاریخی است كه پس از حضرت موسی بن عمران(علیه السلام) نوشته شده; زیرا در آن ها شرح وفات حضرت موسی(علیه السلام) و چگونگی تدفین او و برخی حوادث پس از آن آمده است، به ویژه آخرین فصل «سِفر تثنیه» به وضوح نشان می دهد كه این كتاب مدت ها پس از وفات حضرت موسی(علیه السلام) به رشته تحریر درآمده است.

علاوه براین، محتویات این كتب، كه آمیخته با خرافات فراوان و نسبت های ناروا به پیامبران(علیهم السلام) و نسبت بعضی سخنان كودكانه به آن ها می باشد، گواه دیگری برساختگی بودن آن هاست. شواهد تاریخی نیز نشان می دهد كه تورات اصلی از میان رفت و بعدها پیروان حضرت موسی(علیه السلام) این كتاب ها را نگاشتند.۵

۱ـ روابط بین الملل در آیین یهود

یهودیان همانند بسیاری از ملت های معاصر خویش از قبیل یونانیان و رومیان خود را «نژاد برتر» می شمرند و هیچ ملتی را همتای خود نمی خوانند. آنان آیین یهود را نیز آیین انحصاری خویش می دانند و حتی برای گسترش آن در میان دیگر ملل تبلیغی ندارند. آن ها افراد غیر اسرائیلی را بر فرض آن كه به آیین یهود درآیند، در ردیف بنی اسرائیل قرار نمی دهند.

بنابراین، در رفتار قوم یهود، تضاد با حقوق بین الملل به وضوح مشاهده می شود; یهودیان معتقد به برتری نژاد خویش می باشند و دیگر ملل را در خدمت خویش می انگارند.

آیات متعددی از قرآن كریم درباره یهود و قوم بنی اسرائیل است. بسیاری از اعمال و عقاید ناپسند این جماعت مورد سرزنش قرار گرفته; از جمله نژادپرستی آنان. علاوه بر قرآن كریم، تورات كنونی نیز به برتری جویی این گروه اشاره دارد.

۲ـ نژادپرستی یهود از منظر قرآن كریم

الف ـ یهود فرزندان و دوستان خاص خداوند: «قُلْ یا اَیُّها الّذینَ هادوا اِن زَعَمتُم اَنَّكُم اَولیاءُ للّهِ مِن دونِ النّاسِ فَتَمنَّوُا المَوْتَ اِن كُنتُم صادِقینَ» (جمعه: ۶); بگو: ای یهودیان، اگر گمان می كنید كه (فقط) شما دوستان خدایید نه سایر مردم، پس آرزوی مرگ كنید، اگر راست می گویید (تا به لقای محبوبتان برسید.)

خداوند متعال این ادّعای دروغین آنان را رد می كند و می گوید: همین كه شما این قدر از مرگ وحشت دارید، دلیل بر آن است كه در این ادعای خود صادق نیستید.

«مهم تر این كه آیین خویش را تنها آیین حق دانسته و دیگران را پیروان خدایان دروغین و محكوم به نابودی و فنا می دانسته اند و حتی حاضر به انعقاد پیمان با مخالفان خود نبوده اند. از این جهت، كم ترین لطف و ترحّمی نسبت به آنان توصیه نشده و در مواقع جنگ، كم ترین حقوقی برای آنان قایل نبوده اند.»۶

قرآن كریم در آیه ای دیگر، از زبان یهود و نصارا چنین می گوید: یهود و نصارا گفتند: ما فرزندان خدا و دوستان (خاص) او هستیم. بگو: پس چرا شما را در برابر گناهانتان مجازات می كند؟! بلكه شما هم بشری هستید از مخلوقاتی كه آفریده; هر كه را بخواهد (و شایسته بداند)، می بخشد و هر كه را بخواهد (و مستحق بداند)، مجازات می كند. (مائده: ۱۸)

در روایات اسلامی نیز در حدیثی از ابن عباس می خوانیم: پیغمبر(صلی الله علیه وآله) جمعی از یهود را به دین اسلام دعوت كردند و آن ها را از مجازات خدا بیم دادند. گفتند: چگونه ما را ازكیفر خدا می ترسانی، در حالی كه فرزندان خدا و دوستان اوهستیم؟۷

همچنین درتفسیرمجمع البیان در ذیل آیه مورد بحث، حدیثی شبیه حدیث مزبور نقل شده است كه جمعی از یهود در برابر تهدید پیامبر(صلی الله علیه وآله) به مجازات الهی گفتند: ما را تهدید مكن; ما فرزندان خدا و دوستان او هستیم. اگر خشم بر ما كند همانند خشمی است كه انسان نسبت به فرزند خود دارد; یعنی به زودی این خشم فرو می نشیند!»۸

با توجه به آیه شریفه، تنها یهود ادّعای دوستی و فرزندی خدا را نمی نمودند، بلكه مسیحیان نیز در این عقیده با یهود شریكند. شك نیست كه آن ها خود را حقیقتاً فرزند خدا نمی دانستند، آنان تنها حضرت عیسی(علیه السلام) را فرزند حقیقی خدا می دانند و به آن تصریح دارند. ولی منظورشان از انتخاب این نام و عنوان برای خود، این بود كه بگویند رابطه خاصی با خدا دارند و گویا هر كه در نژاد آن ها و یا جزو جمعیت آن ها می شد بدون این كه اعمال صالحی داشته باشد، از دوستان و گروه فرزندان خدا می گردید!

قرآن كریم با تمام این امتیازات موهوم مبارزه می كند و امتیاز هر كس را تنها در ایمان و عمل صالح و پرهیزگاری او می شمارد. از این رو، در این آیه، برای ابطال این ادعا چنین می گوید: «قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُكُمْ بِذُنوُبِكُمْ.» این مجازات نشانه بی اساس بودن ادعای آن هاست.۹

جُوزِف گِئِر از این كه دین یهود در مقایسه با دیگر ادیان جهان دارای پیروان كم تری است، اظهار شگفتی می كند، با وجود آن كه، دین یهود یك آیین جهانی بوده است. دلیل این موضوع همان امتیازات ویژه ای است كه این گروه برای خود قایلند. وی می گوید: «شگفت آن كه این مذهب توحیدی و آیین جهانی به علت حوادث تاریخی، به یك قوم خاص منحصر گردید; زیرا با سرنوشت این قوم مخلوط و مربوط شد، وگرنه می بایستی مقبول بسیاری از اقوام می گردید.»۱۰

نویسنده:محمدمهدی كریمی‌نیا

پی نوشت ها

۱ـ امام خمینی(رحمه الله)، صحیفه نور، ج ۱۵، ص ۷۵

۲ـ ر. ك. به: علی اكبر دهخدا، فرهنگ دهخدا، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۷۳، ج ۱۴، ماده «یهود».

۳ـ ر. ك. به: همان، ج ۵، ص ۶۲۴۰، ماده «تورات».

۴ـ همانند سوره نساء: ۶۴ / سوره مائده: ۱۴، ۱۵ و ۴۱

۵ـ ناصر مكارم شیرازی، تفسیر نمونه، تهران: دارالكتب الاسلامیه، ۱۳۶۶، ج ۲، ص ۳۱۰، به نقل از: الهدی الی دین المصطفی; الرحلهٔ المدرسیهٔ: رهبر سعادت; و قرآن و آخرین پیامبر

۶ـ مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(رحمه الله)، فلسفه حقوق، جزوه آموزشی، ص ۲۴۰

۷ـ ناصر مكارم شیرازی، پیشین، ج ۴، ص ۳۳۱، به نقل از: تفسیر فخر رازی، ج ۱۱، ص ۱۹۲.

۸ـ فصل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، بیروت، دارالمعونه للطباعهٔ و النشر، ۱۹۸۶. ج ۳، ص ۲۷۲ ـ ۲۷۳

۹ـ ر. ك. به: ناصر مكارم شیرازی، پیشین. ج ۴، ص ۳۲۹

۱۰ـ جوزف گِئر، حكمت ادیان، ترجمه و تألیف محمّد حجازی، تهران، كتابخانه ابن سینا، ۱۳۷۳، ص ۱۳۹

۱۱ـ ناصر مكارم شیرازی، پیشین، ج ۱، ص ۳۲۴ ـ ۳۲۵

۱۲ـ همان، ج ۴، ص ۱۴۰ / مجمع البیان، ج ۳، ص ۱۷۵

۱۳ـ عهد عتیق، كتاب مزامیر، باب ۱۰۳: ۸ ـ ۱۵

۱۴ـ همان، كتاب یوشع نبی، باب ۱۴: ۴ ـ ۷

۱۵ـ ر. ك. به: عفیف عبدالفتاح طباره، یهود از نظر قرآن، ترجمه، علی منتظمی، تهران، بعثت، ۵۳، ص ۱۱۳ و ۱۱۴ / ناصر مكارم شیرازی، پیشین، ج ۶، ص ۴۳۲

۱۶ـ عفیف عبدالفتاح طیّاره، پیشین، ص ۸۷

۱۷ـ ناصر مكارم شیرازی، پیشین، ج ۱، ص ۳۵۷

۱۸ـ زین العابدین قربانی، اسلام و حقوق بشر، چاپ پنجم، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۵، ص ۳۲۱ ـ ۳۲۲

۱۹ـ ر. ك. به: ناصر مكارم شیرازی، پیشین، ج ۲، ص ۴۷۲ / عفیف عبدالفتاح طباره، پیشین، ص ۱۱ به بعد.

۲۰ـ ر. ك. به: ناصر مكارم شیرازی، پیشین، ج ۲، ص ۴۶۳.

۲۱ـ ر. ك. به: همان، ج ۱، ص ۳۹۸ ـ ۴۰۱

۲۲ـ عباسعلی عمید زنجانی، اسلام و همزیستی مسالمت آمیز، تهران، دارالكتاب الاسلامیهٔ، ۱۳۴۴، ص ۱۹ ـ ۲۳

۲۳ـ ناصر مكارم شیرازی، پیشین، ج ۲۶، ص ۳۳۴ ـ ۳۳۹ به نقل از: علی بن ابراهیم قمی، تفسیر، ج ۲، ص ۴۱۴

۲۴ـ جان ناس، تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی اصغر حكمت، چاپ سوم، تهران: پیروز، ۱۳۵۴، ص ۳۷۱

۲۵ـ ر. ك. به: انجیل متی، ۵: ۱۱ ـ ۱۲; ۷: ۱۵; ۱۲: ۳۴ ـ ۳۸; ۲۳: ۱۲ / احمد شلبی، مقارنهٔ الادیان: المسیحیه، قاهره، مكتبهٔ النهضهٔ العربیهٔ، ۱۹۹۳، ص ۳۲

۲۶ـ بقره:۸۴ ـ ۸۵

۲۷ـ ر. ك. به: ناصر مكارم شیرازی، پیشین، ج ۱، ص ۳۳۱ ـ ۳۳۲

۲۸ـ ر. ك. به: وهبهٔ الزحیلی، آثار الحرب، چاپ چهارم، دمشق، دارالكفر، ۱۹۹۲،ص ۴۵ به نقل از:دكتر هرتس(خاخام بزرگ انگلستان)،فی الفكرالیهودی.

۲۹ـ ر. ك. به: وهبهٔ الزحیلی، پیشین، ص ۴۵، به نقل از: الخطر الیهودی

۳۰ ـ۳۱ ـ۳۲ ـ۳۳ـ تورات، سِفر تثنیه، باب بیستم:۱۰ـ۱۸ /باب ۲:۳۳ـ۳۵ /باب ۳: ۳ـ۷ / باب ۳۲: ۴۱ـ۴۴

۳۴ـ ر.ك.به: احمد شلبی، مقارنهٔ الادیان الیهود، قاهره: مكتبهٔ النهضهٔ العربیهٔ، ۱۹۹۲. ص ۱۱۸ـ۱۱۹

۳۵ـ وهبهٔ الزحیلی، پیشین، ص ۴۵

منبع:ماهنامه معرفت ، شماره ۳۷

---