حریم آزادی کودکان

بسیاری از پدران و مادران می‌گویند: بچّه، خوب و بد را تشخیص نمی‌دهد و به اصطلاح، عقلش نمی‌رسد. اگر او را آزاد بگذاریم، اشتباه می‌کند.
این دسته از والدین تمامی کارها و فعّالیّت‌های …

بسیاری از پدران و مادران می‌گویند: بچّه، خوب و بد را تشخیص نمی‌دهد و به اصطلاح، عقلش نمی‌رسد. اگر او را آزاد بگذاریم، اشتباه می‌کند.

این دسته از والدین تمامی کارها و فعّالیّت‌های کودک خود،‌حتّی خوردن، خوابیدن، حرف زدن و بازی کردن او را زیر نظر می‌گیرند و می‌گویند: باید همه چیز، مطابق سلیقه‌‌ی ما باشد. بچّه نباید بدون اجازه کاری انجام دهد. ممکن است چنین بچّه‌هایی ساکت و آرام باشند؛ امّا بی‌لیاقت و ناتوان خواهند شد و ابتکار و نوآوری نخواهند داشت. اگر کودکان از آزادی محروم شوند، به شنیدن سخن زور عادت می‌کنند. دیگران به آنان زور می‌گویند. این افراد، اغلب از خود اختیاری نخواهند داشت و ظلم‌پذیر می‌شوند.

بعضی دیگر از پدران و مادران می‌گویند: کودک هر کاری خواست باید انجام دهد. او باید در انجام دادن کارها آزاد باشد، اگرچه به نظر آن کار نادرست است.

خداوند انسان را آزاد آفریده است. پدر و مادر نیز باید به کودک آزادی بدهند تا روح ابتکار و خلاّقیّت در او رشد کند؛ امّا حدود و اندازه‌ی آزادی را برای او مشخّص کنند. به او بگویند تا جایی آزاد است که به آزادی دیگران لطمه نزند. کاری نکند که سلامت، امنیّت و آزادی دیگران مورد آسیب قرار بگیرد.

کودکان باید یاد بگیرند کارهایی را انجام ندهند که خسارت به بار آورد یا خلاف شرع و قانون باشد.

به کودک آزادی بدهید؛ امّا بر کارها و فعّالیّت‌های او نظارت داشته باشید تا حریم آزادی را بشناسد و آن را رعایت کند و برای زندگی اجتماعی آمادگی و شایستگی لازم را به دست آورد.

تهیه و تنظیم: عبدالرضا کریم‌زاده