مكزیك, انقلاب, سنت و هنر

ژنرال پلوكارتو الیاس در سال ۱۹۲۶ دستور تشكیل حزب انقلابی ملی PNR را داد كه چندین بار تغییرات بنیادینی كرده است در سال ۱۹۴۶ به انجمن انقلابی سازمانی تبدیل شد در سال ۱۹۳۸ ژنرال راسارو كاردناس این حزب را با نام «حزب انقلابی مكزیكی ها» PRM احیا كرد كه از ۴ بخش تشكیل شده بود كارگران, روستائیان, مردم عادی و ارتش

• مكزیك مدرن

ژنرال پلوكارتو الیاس در سال ۱۹۲۶ دستور تشكیل حزب انقلابی ملی (PNR) را داد كه چندین بار تغییرات بنیادینی كرده است. در سال ۱۹۴۶ به انجمن انقلابی سازمانی تبدیل شد. در سال ۱۹۳۸ ژنرال راسارو كاردناس این حزب را با نام «حزب انقلابی مكزیكی ها» (PRM) احیا كرد كه از ۴ بخش تشكیل شده بود: كارگران، روستائیان، مردم عادی و ارتش. در سال ۱۹۴۶ مانوئل آویلا كاماچو بار دیگر این حزب را، این بار با نام حزب سازمانی انقلابی (PRZ) بنیان نهاد كه همان حزب انقلابی مكزیكی ها بود كه بخش ارتش از آن حذف شده بود. در سال ۱۹۸۹ حزب انقلابی دموكرات (PRD) شكل گرفت. ثبات سیاسی باعث تسریع پیشرفت اقتصادی و اجتماعی در مكزیك شد. توسعه ای كه این كشور در نیمه نخست قرن بیستم آن را تجربه كرد. مكزیك كشوری بود كه اقتصادش به طور عمده وابسته به كشاورزی بود، در حالی كه اكنون جزء ۱۳ كشور مهم جهان از نظر اقتصادی به شمار می آید. تحولات اخیر در سیاست های اقتصادی این كشور نقش بسزایی در روند مدرن شدن اقتصاد ملی آن داشته است. در سال ۱۹۸۶ مكزیك به عضویت Gatt درآمد و در سال ۱۹۹۴ موافقتنامه تجارت آزاد را با ایالات متحده آمریكا، كانادا و شمال آمریكا امضا كرد.با امضای این توافقنامه مكزیك ثابت كرد كه سعی دارد در جهت مدرن شدن گام بردارد. اما در عین حال میراث فرهنگی خود را هم حفظ كرده است. امروزه بسیاری از آثار و موضوعات مكزیكی ها در واقع برداشت ساده مدرن از سنت های گذشته است. آنها به خاطر احساساتشان و روحی كه در آثارشان وجود دارد، جایزه می گیرند.هنرهای سنتی و صنایع دستی آنها مانند: سفال گری، قلم زنی، كارهای چوبی و ماسك ها، قوانین و سنت های زمان قبل از كشف كلمب را نشان می دهند.

•هنرها و سنت ها

از زمانی كه اسپانیایی ها وارد مكزیك شدند، هنرمندان مكزیكی از سبك ها و روش های اروپاییان پیروی می كردند. اما بعد از انقلاب ۱۹۱۰ این وضع تغییر كرد: در دهه ۳۰ آنها هنرمندان بنامی چون دیگو ریورا، خوسه كلمنته اوروسكو شروع به رسم نقاشی دیواری های منحصر به فردی كردند كه در آن سبك های دنیایی كهن و فرهنگ قدیم مكزیكی ها را گرد آورده بودند.موسیقی مكزیك هم مانند هنرهای تجسمی آنها تاریخ غنی و پرباری دارد. این تنوع در سبك های موسیقی سنتی در هیچ كشور دیگری دیده نمی شود.به نظر می رسد «ماریاچی» از دیگر سبك های موسیقی این كشور معروف تر است كه در اصل به ایالات جالیسكو تعلق دارد.در جنوب مكزیك بیشتر موسیقی «ماریمبا» (نوعی موسیقی كوبه ای. م) رایج است و به نظر می رسد این بیشتر به خاطر هوای استوایی آن منطقه است. در نواحی شمالی و مركزی مكزیك موسیقی خیلی خاص است. آنها نوعی ترانه می خوانند كه در آن به نقل افسانه ها و اساطیر می پردازند. البته اصل این ترانه ها به اسپانیا تعلق دارد. اما آنها در كل مكزیك عموماً با سرعتی بالاتر اجرا می كنند. علاوه بر موسیقی، احتمالاً در راستای آن، مكزیكی ها رقص های سنتی عالی و متنوعی دارند. در بعضی مواقع صدای طبل ها و فلوت ها رقص بدون ریتم خدای Tlaloc یا رقص هایی كه برای خدای جنگ انجام می دهند را اكو می كنند. در برخی موارد هم آنها به اجرای والس هایی كه اسپانیایی ها و فرانسویان با خود آورده اند می پردازند. اما در بیشتر موارد از تركیب این دو نوع موسیقی، سبكی بسیار منحصر به فرد كه فقط به مكزیكی های امروز تعلق دارد را اجرا می كنند. معروفترین آنها عبارتند از «viejitos» یا «رقص پیرمردهای كوتوله (كوچك)» اثر میچوئاكان، «huapango» ساخته براكروس، رقصی است كه روی سن چوبی با حركات پا و همراهی نوعی طبل اجرا می شود و «yarabe Tapatio» كه رقص ملی این كشور محسوب می شود. بهترین زمان برای دیدن و شنیدن رقص و موسیقی جالب و متنوع مكزیك زمان جشن های مذهبی و اعیاد آنها است. در نوامبر مكزیكی ها «روز مرده» را جشن می گیرند، این جشن جالب و زیبایی است كه بیشتر در جانیتزیو و اطراف آن انجام می شود. هزاران رقاص و موسیقیدان بومی در اوئاخاكا به اجرای مناسك قدیمی خود می پردازند. اجرای موسیقی و آواز خواندن بهترین هنرمندان جهان در تالارها و میادین این شهر رویایی، خاطره فراموش نشدنی دیگری است كه در این جشنواره كسب خواهید كرد.