کمیته مواقع اضطرار؛ نوشدارو پس از مرگ

سازمان هواشناسی ,آلاینده‌ها,مرز هشدار,پوران محمدی

انگار نه فقط شهروندان که مسئولان هم از مهار آلودگی هوا کاملا ناامید شده‌اند؛ این را می‌شود از هزاران دستگاه خودرویی که این روزها بدون هیچ محدودیتی در خیابان‌های شهرمان تردد می‌کنند؛ از دانش‌آموزانی که با سرفه‌های پی‌در‌پی راهی مدرسه می‌شوند و اداراتی که تعطیل نیستند و سالمندانی که با سرفه‌های پی در پی به اورژانس مراجعه می‌کنند، فهمید.

سرانجام پیش بینی سازمان هواشناسی مبنی بر افزایش آلاینده ها در کلانشهرها و بویژه تهران طی این هفته به واقعیت تبدیل شد.

طی دو روز گذشته آلودگی هوا در تهران از مرز هشدار هم گذشت، اما به نظر می رسد آنقدر که شهروندان نسبت به این موضوع حساس و نگران هستند؛ اعضای کمیته مواقع اضطرار، شرایط بحرانی آلودگی هوا را چندان جدی نگرفته اند، چون طی دو روز گذشته هیچ همتی برای تشکیل جلسه کمیته مواقع اضطراری آلودگی هوا وجود نداشت.

هرچند ظهر روز گذشته با عبور وضعیت هوای تهران از مرز هشدار، مسئولان محیط زیست استان تهران از احتمال تشکیل جلسه کمیته مواقع اضطرار آلودگی هوا خبر دادند، اما این کمیته در حالی تشکیل جلسه داد که هر تصمیمی در آن گرفته شد حداقل برای آن روز که هوای تهران از مرز هشدار هم گذشته بود، هیچ فایده ای نداشت.

دانش آموزان و کودکان به مهد کودک و مدارس رفته بودند؛ کارمندان به محل کارشان و گروه های در معرض خطر مانند سالمندان و بیماران قلبی و تنفسی بی خبر از همه جا برای انجام کارهای روزمره خود در سطح شهر تردد می کردند.

نکته قابل تامل این که طی دو روز گذشته که هوای تهران از مرز هشدار گذشته و در آستانه ورود به شرایط اضطرار بود حتی از اجرای همان طرح های موقت که از آنها به عنوان مسکن های مقطعی یاد می شد هم خبری نبود.

هزاران دستگاه خودرو بدون هیچ محدودیتی در سطح شهر تردد می کردند؛ از تعطیلی ادارات و مدارس خبری نبود؛ صنایع آلاینده اطراف شهر نیز با آسودگی به فعالیتشان ادامه می دادند.

گویی اعضای کمیته مواقع اضطراری آلودگی هوا، کارکرد و ماهیت اصلی تشکیل این کمیته را فراموش کرده اند؛ تصمیم گیری و اطلاع رسانی بموقع به شهروندان مهم ترین وظیفه این کمیته است که البته این سرعت عمل بستگی به این دارد که همواره این کمیته یک گام جلوتر از شرایط بحران باشد نه این که چند روز دست روی دست بگذارد تا وقتی آلودگی به شرایط بحرانی رسید تازه اعضای آن به فکر تشکیل جلسه بیفتند.

ظاهرا اعضای کمیته مواقع اضطرار آلودگی هوا مطمئن شده اند که دیگر کاری از دستشان برای مهار آلودگی هوا ساخته نیست؛ پس تهران و شهروندانش را به حال خود رها کرده اند به این امید که دل آسمان به رحم بیاید، بادی بوزد و بارانی ببارد تا شاید شهرمان از وضع بحرانی فعلی خارج شود.

پوران محمدی