بهترین تیم تاریخ ورزش ایران

تیم ملی کشتی فرنگی ایران نه تنها موفق ترین تیم بازی های المپیک لندن بود که با کسب سه مدال طلای المپیک لقب بهترین تیم تاریخ ورزش ایران را هم از آن خود کرد تیمی که به واقع باید الگوی دیگر ورزش های ما و بویژه ورزش های انفرادی قرار گیرد

تیم ملی کشتی فرنگی ایران نه تنها موفق‌ترین تیم بازی‌های المپیک لندن بود که با کسب سه مدال طلای المپیک لقب بهترین تیم تاریخ ورزش ایران را هم از آن خود کرد؛ تیمی که به واقع باید الگوی دیگر ورزش‌های ما و بویژه ورزش‌های انفرادی قرار گیرد.

محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ، کسی که حدود ده سال پیش به اصرار محمدرضا طالقانی، رئیس فدراسیون کشتی به ایران بازگشت گرچه در بدو ورودش با برخی نامهربانی‌ها و مقاومت‌هایی برای پیاده‌سازی ایده‌های خود در کشتی فرنگی و بوی‍‍ژه در تیم جوانان مواجه شد، اما این مربی که به قول خودش عاشق کشتی از نوع فرنگی آن است با عزمی جدی کمر به توفیق کشتی فرنگی ایران بسته بود.

ورزشی که تا آن زمان در تاریخ رقابت‌های جهانی با فیروز علیزاده (یک طلا)، حسن رنگرز (یک طلا و یک برنز)، رضا سیم‌خواه(یک نقره)، محمد بنا(یک نقره)، مرادعلی شیرانی(یک برنز) و در المپیک با رحیم علی‌آبادی (نقره) و محمد پذیرایی (یک برنز) صاحب مدال شده بود.

این اولین نکته‌ای بود که بنا سر لوحه کارهایش قرار داد؛ دمیدن روح اعتماد به نفس به کالبد نحیف کشتی فرنگی، کاری که بخوبی از پس آن برآمد و به قول خودش به همین دلیل کار کردن در راس تیم ملی جوانان را برگزید که می‌خواست نسلی را با ایده‌های خود پرورش دهد.

هر ماه و هر سال که می‌گذشت تاثیر حضور این مربی کاربلد بخوبی نمایان می‌شد و رفته رفته جوانان فرنگی کار به خودباوری لازم رسیدند.

محمد بنا ابتدا به اتفاق حسن بابک در تیم ملی بزرگسالان قرار گرفت و در نهایت به تنهایی سکاندار این تیم شد. غیر از مقطع منتهی به المپیک پکن که با تنگ نظری و کج سلیقگی برخی مدیران، بنا برای مدتی خانه‌نشین شد در این سال‌ها همواره حرف اول و آخر کشتی فرنگی را او زده است.

دومین خصیصه محمد بنا طی یک دهه فعالیت در کسوت مربی کشتی فرنگی تیم‌های ملی، میدان دادن به همه داشته‌های این ورزش بود.

او گرچه چیزی به اسم رقابت‌های انتخابی را قبول ندارد، اما دو شرط برای برگزاری رقابت انتخابی دارد، دو شرطی که هیچ‌گاه برایش فراهم نشد؛ آزمایش دوپینگ از همه کشتی‌گیران و فراهم کردن فضای قضاوت بی‌طرفانه.

با این‌که بنا بندرت رقابت انتخابی برای انتخاب نهایی ترکیب تیمش برگزار کرد، اما همواره همه مدعیان اوزان هفتگانه را در رقابت‌های بین‌المللی داخلی و خارجی در بوته آزمایش می‌گذاشت و در نهایت دست به انتخاب بهترین نفرات هر وزن می‌زد. انتخابی که بندرت با اعتراض کشتی‌گیران مواجه می‌شد چون بنا بدون حب و بغض تیمش را می‌چید.

سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی در این سال‌ها از نگاه علمی به کشتی هم غافل نبود، به طوری که او علاوه بر استفاده از متخصصان تغذیه و روان‌شناسی، در مقوله علم تمرین نیز با بهره‌گیری از جمشید خیرآبادی که عملا دستیار نخست سرمربی تیم ملی شده بود، به بهترین شکل ممکن برنامه‌های آماده‌سازی خود را پیش می‌برد.

این مهم را کمیته ملی المپیک هم در زمستان سال گذشته مورد تائید قرار داد که کشتی فرنگی بر پایه علم تمرین می‌کند.

محمدبنا همیشه در خط مقدم بود. او فارغ از هرگونه چشمداشت مالی، همواره در دفاع از حق شاگردانش سینه سپر کرد و هر بار استعفا کرد به چیزی جز دفاع از حق و حقوق شاگردانش نمی‌اندیشید. طبیعی است در چنین وضعیتی که شاگرد، استاد خود را این گونه ببیند در روز مسابقه با جان و دل روی تشک حاضر می‌شود.

اما نکته آخر، سرمربی تیم ملی در این سال‌ها حتی در زمینه انتخاب دستیارانش هم با وسواس و دقت خاصی عمل کرد و با دعوت از مربیان مختلف از سراسر کشور در نهایت دستیاران خود را برگزید.

دستیارانی که بنا در این سال‌ها هر جا نشست و برخاست از آنها به نیکی یاد کرد و موفقیت کشتی فرنگی را حاصل زحمات همکارانش دانست و هیچ گاه از مطرح شدن آنها ابایی نداشت.

برخلاف برخی مربیان که همواره دلشان می‌خواهد همه راه‌ها به خودشان ختم شود. در کنار این مهم، محمد بنا یک تقسیم کار هم در آستانه المپیک در کادرفنی تیم ملی ایجاد کرد. تقسیم کاری که روس‌ها به عنوان قدرت اول کشتی جهان سالیان متمادی در دستور کار داشتند و هر کشتی‌گیر را یک مربی مشخص زیرنظر داشت.

بنا هم این کار را برای تیم المپیکی‌اش انجام داد؛سعید عبدولی (۶۶ کیلو) و حبیب‌الله اخلاقی (۸۴ کیلو) را به ایرج اسفندیاری‌ سپرد، امید نوروزی زیرنظر جمشید خیرآبادی و قاسم رضایی و بشیر باباجان‌زاده زیرنظر رسول جزینی و حمید سوریان زیرنظر محمد بنا و خیرآبادی تمرین آماده‌سازی خود را انجام می‌دادند، ضمن این‌که فرهاد اسماعیل‌نژاد هم به عنوان یکی از مربیان کادر فنی، علاوه بر نظارت بر کار فرنگی کاران، مسئولیت آنالیز و بررسی حریفان را نیز به عهده داشت.

گرچه اجرایی کردن همه این رویکردها در نگاه اول ساده به نظر می‌رسد، اما دل بزرگ و فکر بازی می‌خواهد که همه این موارد را به‌طور همزمان در دستور کار داشته باشد تا به هدف خود دست یابد؛ هدفی که از ده سال پیش برای آن برنامه‌ریزی شده بود؛ قهرمانی المپیک!

امید توفیقی