دنـیـا صحنه بازیگران است

به گفته‌ی آلبرتو، زندگی جدی و اندوهگین است. ما را به این دنیای شگفت‌انگیز می‌آورند. اینجا یکدیگر را می‌بینیم، با هم دوست و آشنا می‌شویم و لحظه‌ای کوتاه و سرگردان با هم پرسه …

به گفته‌ی آلبرتو، زندگی جدی و اندوهگین است. ما را به این دنیای شگفت‌انگیز می‌آورند. اینجا یکدیگر را می‌بینیم، با هم دوست و آشنا می‌شویم و لحظه‌ای کوتاه و سرگردان با هم پرسه می‌زنیم.

دنیا همه صحنه است و مردان و زنان بازیگرند: به صحنه می‌آیند، از صحنه می‌روند؛ و هر کس در عمر خود بسیار نقش‌ها که بازی می‌کند. (نمایشنامه "هر طور که بخواهید" اثر شکسپیر)

آنجا که پای عقل و تجربه می‌لنگد، خلأیی پدید می‌آید که می‌توان با ایمان پر کرد. همه ما "عقل عملی" داریم، یعنی، شعوری که ما را قادر می‌سازد در هر مورد بین حق و ناحق تمیز قائل شویم.

کانت می‌گوید: دو چیز ذهن مرا به بهت و حیرت می‌اندازد و هر چه بیشتر و ژرفتر می‌اندیشم بر شگفتگی‌ام می‌افزاید: یکی آسمان پر ستاره‌ای که بالای سر ماست و دیگری موازین اخلاقی که در دل ماست.

تاریخ اندیشه یا عقل همانند رود است. اندیشه‌های که با جریان سنت گذشته به ما رسیده است و نیز شرایط مادی جاری زمان، شیوه تفکر ما را رقم می‌زنند. بنابراین هیچ وقت نمی‌توان گفت که این یا آن اندیشه همیشه درست است. منتها هر اندیشه‌ای می‌تواند از نظرگاه خاصی درست باشد.