آپارتمان نشینی دلیل پرخاشگری بچه‌ها

این روزها که دیگر خانه‌های حیاط دار پیدا نمی‌شود، شاید بیش از همه این بچه‌ها باشند که از محیط تنگ و محدود آپارتمان آسیب می‌بینند. نبودن فضای کافی برای جست و خیز کودکان انرژی …

این روزها که دیگر خانه‌های حیاط دار پیدا نمی‌شود، شاید بیش از همه این بچه‌ها باشند که از محیط تنگ و محدود آپارتمان آسیب می‌بینند. نبودن فضای کافی برای جست و خیز کودکان انرژی نهفته آنها را حبس می‌کند و فرصت بازی و ورزش را از آنها می‌گیرد. در نتیجه بچه‌ها دچار بی قراری، رفتارهای تخریبی و پرخاشگرانه می‌شوند که گاهی اوقات از سوی والدین به بیش فعالی تعبیر می‌شود.

کودکان نیاز به بازی و کنجکاوی دارند و این نیاز را با فعالیت‌های بدنی‌شان برطرف می‌کنند. آپارتمان‌نشینی اولین تاثیری که بر بچه‌ها می‌گذارد، ضعف عضلانی و قوای ادراکی است. خمودگی، چاقی، احساس خشم و تنهایی، بی کفایتی و رفتارهای تخریبی در ادامه همین روند به وجود می‌آیند.

بازی می‌تواند توانایی شنیداری، حرکتی، بینایی و قدرت انطباق بچه‌ها را بالا ببرد، در صورتی که کم تحرکی پوکی استخوان و رشد ناکافی جسمی و ذهنی را در پی دارد. همه این‌ها را گفتیم تا توجه شما را به فضاسازی برای بچه‌هایتان جلب کنیم. چطور؟ پارک‌ها و فضاهای باز را از فرزندانتان دریغ نکنید. هر روز حداقل دو ساعت او را به پارک ببرید یا در فصل‌های سردی مثل حالا که نگران سرماخوردگی فرزندتان هستید، او را در یک باشگاه ورزشی ثبت نام کنید. اتاق فرزندتان را برای جست و خیز او آماده کنید. لوازم غیرضروری یا تیز و خطرناک را از اتاقش بیرون ببرید و یک محوطه بازی برایش ایجاد کنید. فرزند شما ترجیح می‌دهد بالا و پایین بپرد تا این که با اسباب بازی‌های رنگ و وارنگ در یک اتاق پر و کم جا محبوس شود!