یکشنبه, ۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 12 May, 2024
مجله ویستا

دو ملت تحت سلطه بوش


دو ملت تحت سلطه بوش

اخبار توفانی که نیواورلئان را ویران کرد در سال ۲۰۰۶ کهنه خواهد شد, اما لکه ننگ بی کفایتی بر دامان دولت باقی خواهد ماند

یکی از دلایلی که آمریکایی ها مجدداً به جورج بوش رای دادند این بود که او متعهد شده بود تا از آنها در مقابل خطرات محافظت کند. به همین دلیل بود که او وزارتخانه عظیم «امنیت داخلی» را تاسیس کرد. این موضوع یکی از دلایل تهاجم به عراق و اشغال آن کشور نیز بود. آقای بوش در ژوئن سال ۲۰۰۵ گفت: «ما در حال جنگ با دشمن در عراق، افغانستان و سراسر دنیا هستیم تا مجبور به مقابله با او در خانه نباشیم.» با این وجود واکنش او در مقابل اولین حادثه جدی بعد از یازدهم سپتامبر ،۲۰۰۱ بسیار مایوس کننده بود. رای دهندگان آمریکایی در نوامبر سال ،۲۰۰۶ به هنگام انتخابات میان دوره ای مجلس، این موضوع و همچنین اتهامات متوجه جمهوریخواهان صاحب نام در سال ۲۰۰۵ را به یاد خواهند داشت. اما در نتیجه سیاست قطب گرای حاکم بر آمریکا، بسیاری بدون توجه به موارد فوق به حزب آقای بوش رای خواهند داد. عده ای چنان سرسختانه از بوش متنفرند که اغلب موفقیت های او را انکار می کنند. در مقابل، هواخواهان بوش ناکامی هایش را ندیده می گیرند و اتهامات فساد اطرافیانش را بی پایه قلمداد می کنند. حزب رئیس جمهور به خصوص در دوره دوم ریاست جمهوری، معمولاً در انتخابات میان دوره ای ضعیف عمل می کند. بنابراین یک نتیجه شگفت آور در انتخابات آینده امکان پذیر است. اما بعید است دموکرات ها بتوانند حتی یکی از دو مجلس را مجدداً در اختیار بگیرند. برتری جمهوریخواهان در مجلس نمایندگان، با ۲۳۱ صندلی در مقابل ۲۰۲ نماینده دموکرات، بسیار ناچیز است. ولی تغییرات در حوزه های انتخاباتی طی سال های متوالی، شکست دادن سیاستمداران بر مسند قدرت را برای چالش گران به شدت مشکل کرده است. از آنجا که احتمالاً در انتخابات آینده تنها ۲۴ صندلی به رقابت گذاشته می شود، دموکرات ها به منظور کنترل مجدد مجلس ناچار خواهند بود اکثریت مطلق آرا را به خود اختصاص دهند، که این امر بسیار دشوار خواهد بود. در مجلس سنا ۱۵ صندلی اشغال شده توسط جمهوریخواهان و ۱۸ صندلی متعلق به دموکرات ها مورد رقابت است. علاوه بر این، هسته محافظه کاران هوادار بوش هیچ نشانه ای از کاهش علاقه بروز نمی دهند. آقای بوش هیچ حرکت اساسی برای پیشرفت خواسته های آنان انجام نداده است: سقط جنین هنوز در تمام ایالت ها قانونی است، به رسمیت شناخته شدن روابط همجنس گرایان رو به ازدیاد است و به رغم تمام سروصداها پول کمی به طرف برنامه های دینی جامعه سرازیر شده است. با این وجود کلیساروندگان با اکثریت قاطعی به پشتیبانی از آقای بوش ادامه می دهند. او به زبان آنها حرف می زند. انتظار می رود در سال ۲۰۰۶ محافظه کاران به دستاوردهای بیشتری نائل آیند، یا حداقل از قدرت جبهه مقابل کاسته شود. دست کم دو تن از منصوبان بوش وارد دادگاه عالی قضایی خواهند شد و او یکی را به عنوان رئیس این دیوان برخواهد گزید. این موضوع تعادل دادگاه را برهم می زند و به احتمال زیاد این ارگان به ایالت های مختلف اجازه می دهد تا قوانین مربوط به سقط جنین را محدود کنند، گرچه بعید است که آن را یکسره ممنوع اعلام کند. دادگاه عالی قضایی جدید همچنین با تلاش دادگاه های دون رتبه برای ایجاد حقوقی که مشخصاً در قانون اساسی ذکر نشده است مخالف و احتمالاً با اجرای مراسم دعا در مدارس و دیگر ابزار نمایش باورهای دینی موافق خواهد بود؛ از لحاظ سیاسی، عراق نقطه ضعف آقای بوش خواهد بود. موفقیت های او در سال ،۲۰۰۵ ازجمله برگزاری انتخابات و تالیف یک قانون اساسی دموکراتیک، در مقابل افزایش دائمی تعداد کشته شدگان آمریکایی رنگ باخته است. شورشگران عراقی با شیوه کار اخبار تلویزیونی آمریکا آشنا هستند و بنابراین به کشتن مردم به طرق مشمئز کننده ادامه خواهند داد. آنها امیدوارند افکار عمومی آمریکا را علیه اشغال عراق بسیج کنند و به نظر می رسد در این امر موفق بوده اند. اکثریت آمریکایی ها اکنون معتقدند که حمله به عراق اشتباه بوده است و در سال ۲۰۰۶ بر عده این مخالفان افزوده خواهد شد. آقای بوش به طور ناگهانی از عراق خارج نخواهد شد. او اعتبارش را بر سر موفقیت در آنجا به قمار گذاشته است. جنگ و توفان ممکن است محبوبیت او را به کمتر از ۴۰ درصد رسانده باشد- بیل کلینتون در همین مقطع از ریاست جمهوریش بسیار محبوب تر بود- اما طرفداران آقای بوش می گویند بهتر است پرطرفدار نبود و تاریخ را تغییر داد تا محبوب بود اما بی اثر. روشن نیست که آقای بوش می تواند خاورمیانه را به سمت دموکراسی سوق دهد یا نه، اما کاهش محبوبیت جنگ عراق در میان آمریکایی ها دسترسی به اهداف دیگر را برای رئیس جمهور مشکل خواهد کرد. چالش حساس دیگر سیاست خارجی آمریکا- روابط با چین- توسط آن دسته از نمایندگان مجلس که طرفدار حمایت از محصولات داخلی هستند و تحت نفوذ آقای بوش قرار ندارند، مسموم شده است. حتی قرارداد تجارت آزاد آمریکای مرکزی لایحه ساده ای که برای تثبیت روابط تجاری با چند کشور کوچک همسایه آمریکا است با وجود تبلیغات همه جانبه آقای بوش تنها با برتری دو رای در مجلس نمایندگان تصویب شد. این وضعیت برای مذاکرات تجاری چند جانبه و روابط با چین، که بیشتر نمایندگان مجلس آن را یک تهدید نظامی و بازرگانی قلمداد می کنند بسیار مضر است. مازاد صادرات چین به آمریکا در مقایسه با وارداتش از آن کشور در سال ۲۰۰۶ افزایش خواهد یافت. درگیری های تجارتی ناگزیر به نظر می رسند. اقتصاد انعطاف پذیر و قدرتمند آمریکا، برخلاف آقای بوش، تاثیرات توفان کاترینا را از خود دور کرده است. رئیس جمهور امیدوار بود تا کاهش دادن مالیات ها را با تلاشی در جهت اصلاح بیمه اجتماعی همراه کند. (برنامه حقوق بازنشستگی دولتی) که با سرعت به سوی ورشکستگی می رود، اما توفان، ظرفیت اندک مجلس آمریکا برای تحمل شرایط دشوار را لبریز کرد. قبل از توفان آقای بوش مشغول سفر به نقاط مختلف کشور به منظور جلب حمایت برای برنامه ای بود که به کارگران اجازه می دهد قسمتی از مالیات های مربوط به بیمه اجتماعی شان را در حساب های خصوصی پس انداز کنند. برنامه آقای بوش منطقی به نظر می رسد، با این وجود این راه حل برای نجات بیمه اجتماعی از ورشکستگی کافی نیست. تحت سیستم کنونی، جوان ها بدون کمترین امیدی به دریافت مزایای مشابهی در زمان بازنشستگی، به سالمندان یارانه پرداخت می کنند. بنیاد میراث، یک موسسه محافظه کار، تخمین زده است که اگر یک مرد بیست ساله اجازه داشت تمام مالیات های بیمه اجتماعی اش را به یک حساب بازنشستگی شخصی واریز کند، می توانست به هنگام فراغت از کار، حقوقی بیش از سه برابر آنچه دولت به او پرداخت خواهد کرد، دریافت کند. اما حتی برنامه ساده آقای بوش هم متوقف شده است و امیدی به احیای آن در سال ۲۰۰۶ که یک سال انتخاباتی است، نمی رود. یک برنامه دیگر، یعنی مهار رشد شگفت آور مدیکید (بیمه بهداشت برای فقرا) نیز بر اثر توفان کنار گذاشته شد. بعد از کاترینا قانونگذاران مدیکید را موظف کردند تا از تمام قربانیان سیل، اعم از فقیر و غنی، حمایت کند و اصرار کردند که دولت مرکزی هزینه را متقبل شود. به طور خلاصه، در سال ۲۰۰۶ محافظه کاران به حمایت از آقای بوش ادامه خواهند داد، طرفداران دولت مرکزی از کمک مالی به دولت امتناع خواهند کرد و دموکرات ها کماکان به تلاششان برای کنترل یکی از شاخه های دولت ادامه خواهند داد.