جهان بی میهن IT

ماركس سالها پیش بدرستی گفت سرمایه میهن ندارد IT بعد از شكل گیری اش صحت این حقیقت را به اثبات رساند

ماركس سالها پیش بدرستی گفت سرمایه میهن ندارد. IT بعد از شكل گیری اش صحت این حقیقت را به اثبات رساند. امروز با یك كلیك سرمایه ها به حركت در می آیند، از این كشور به آن كشور،از این قاره به آن قاره از این بانك به آن بانك و در این حركت چون كوه برف هر لحظه بزرگ و بزرگتر می شوند و همه ارزشها و روابط های متصلب را در هم می شكنند و جهان را همانگونه می سازند كه می طلبند. این كوه برف همه چیز را تبدیل به ارزش مبادله می كند و هر ارزشی را تبدیل به كالای خریدنی و فروختنی.

IT یك كنش اقتصادی است و با حضور موثرش واكنش ها را بر می انگیزد به آنها شكل می دهد و حتی سمت و سوی مخالفانش را شكل می دهد .امروز كوچ فكری از دیروز به امروز و از امروز به فردا آنچنان پرشتاب صورت می گیرد كه حتی تصویر آینده مهلك است،‌آیا می توان منطق آنرا پس زد و لااقل از شتاب آن كاست. داده های محیطی نشان می دهد تاكنون بشر یاد زهری برای آن نیافته و این زهر تا تمام جان را مسموم نسازد، یك لحظه آرام و قرار نمی گیرد.

ممكن است ، خیلی ها این زهر را شهد شیرین بیابند و تغییرات انسانی كه رخ می دهد و روابط عاطفی را سست و مهر و عاطفه راتبدیل به یك تجمل زاید می سازد، نبینند، آنهایی كه تنها از طریق رسانه ها و شبكه های اینترنتی آدمها را رصد می كنند و به شناسایی شان راه می كشند كم كم تبدیل به انساهای تك ساحتی می شوند كه جز مونیتورهای روشن را نمی بینند. سرمایه انسان بعنوان نیروی كار و نیروی مصرف كننده می نگرند. روز به روز آنهایی كه با تكنولوژی های نوین كار می كنند منزوی تر و در خود فرو رفته تر می شوند.

امروز در درون خانواده ها هم جدا از هم هستند، یكی به كانال ماهواره ای زل می زند، آن دیگری در شبكه ها دنبال گمشده اش می گردد، یكی با ام پی تری حال میكند، آنها موضوع بازارند، با حضورشان آنرا پر رونق می سازند، نرم افزارهایی كه اختراع می شوند شبه توانستن را به پرواز در می آوردند ولی قدرت ارتباطی افراد را با هم زایل می سازند. آدمها تبدیل به یك داده می شوند و تنها در جهان دیجیتالی معنا می یابند.

اخلاقIT سوداگرانه است،‌اگر چند بر این اخلاق لباس فضیلت ، دانایی و كوچك شدن جهان را می پوشانند. در بازاری كه همه چیز برای خرید و فروش تجهیز می شوند آدمها برای سنجش خود دچار دگردیسی شده اندآنها به چگونه بودن نمی اندیشند،‌بلكه به داشتن و یافتن می اندیشند و خود را غرق راه هایی می سازند كه داشتن را امكانپذیر می سازد. تب نو كردن رایانه ها یكی از نشانه های این كالا زدگی است ولی در نو كردن مضطربانه همیشه از فن آوری عقب می مانیم،‌این احساس عقب ماندگی تداوم می یابد و جانها را تباه می كند.

IT اقتصادهای ملی را به ورطه نابودی می كشاند، تنها بازار جهانی و منطق آن وجود دارد،‌هر روز از ابعاد قدرت تصمیم گیری فاعلان محلی كاسته می شود این فرایند همچنان ادامه دارد و در شماره های بعدی در مورد آن سخن خواهیم گفت.

شهر - سه شنبه، ۱۵ آذرماه ۱۳۸۴