حرف هایی از جنس زندگی

بزرگی را از کوه بیاموزیم، چون در دامان خود هم گل پرور است و هم خارپرور. دو چیز آبروی انسان را می خرد; نخست کمک بی نام و نشان و دیگر گناه غوره ای که از درخت خویش می چینیم. دو کس همیشه …

بزرگی را از کوه بیاموزیم، چون در دامان خود هم گل پرور است و هم خارپرور. دو چیز آبروی انسان را می خرد; نخست کمک بی نام و نشان و دیگر گناه غوره ای که از درخت خویش می چینیم. دو کس همیشه در جاده زندگی عقب اند; یکی زبان بازی که همیشه سخن اش جلو است و دیگر کمرویی که همیشه سخنش عقب است. به تبر سلام کنید. چون جان هیزم تر را می گیرد تا هیزم خشک شعله ها بسازد. بنا، کسی است که هرچه آجر را تندتر به سویش پرتاب می کنی کندتر دیوار را می چیند.