آزمایش ساده

۱) آزمایش ساده چیست؟
آزمایش ساده برای تعیین علّت و معلول به کار می‌رود. بنابراین، از این نوع مطالعه غالباً برای تعیین تأثیر درمان استفاده می‌شود. در یک آزمایش ساده، شرکت‌کنندگان …

۱) آزمایش ساده چیست؟

آزمایش ساده برای تعیین علّت و معلول به کار می‌رود. بنابراین، از این نوع مطالعه غالباً برای تعیین تأثیر درمان استفاده می‌شود. در یک آزمایش ساده، شرکت‌کنندگان به طور تصادفی در یکی از دو گروه قرار داده می‌شوند. عموماً یک گروه، گروه گواه یا کنترل هستند و هیچ نوع درمانی دریافت نمی‌کنند، در حالی که گروه دیگر، گروه آزمایشی هستند و مورد درمان قرار می‌گیرند.

۲) اجزاء آزمایش ساده

فرضیه آزمایشی: جمله‌ای است که پیش‌بینی می‌کند که درمان باعث تأثیری خواهد شد. فرضیه آزمایشی همواره به صورت یک جمله علت و معلولی عبارت‌بندی می‌شود.

- فرضیه صفر: فرضیه‌ای که درمان آزمایشی دارای هیچ تاثیری بر شرکت‌کنندگان یا متغیرهای وابسته نخواهد بود. ذکر این نکته اهمیت دارد که ناکامی در یافتن تأثیر درمان به معنی این که هیچ تأثیری وجود ندارد نیست. درمان ممکن است بر روی متغیر دیگری که پژوهشگران در آزمایش فعلی مورد ارزیابی قرار نداده‌اند، اثر داشته باشد.

- متغیر مستقل: متغیر درمان که توسط آزمایش کننده دستکاری شده است.

- متغیر وابسته: پاسخ یا واکنشی که آزمایش کننده اندازه‌گیری می‌کند.

- گروه گواه: تشکیل شده است از افرادی که به طور تصادفی انتخاب شده‌اند و درمانی دریافت نمی‌کنند. اندازه‌ها و مقیاس‌های گرفته شده از گروه گواه بعداً با آن‌هایی که از گروه آزمایشی گرفته شده مقایسه می‌شود تا مشخص گردد که درمان تأثیری داشته یا نه.

- گروه آزمایشی: تشکیل شده است از افرادی که به طور تصادفی انتخاب شده‌اند و مورد درمان قرار می‌گیرند. امتیاز این شرکت‌کنندگان با آن‌ها که در گروه گواه قرار دارند مقایسه می‌شود تا مشخص گردد که درمان تأثیری داشته است یا نه.

۳) تعیین نتایج آزمایش ساده

پس از آن که داده‌ها از آزمایش ساده جمع‌آوری گردید، پژوهشگران به مقایسه نتایج گروه آزمایشی با نتایج گروه گواه می‌پردازند تا تعیین کنند که درمان تأثیری داشته است یا نه. امّا چگونه پژوهشگران این تأثیر را تعیین می‌کنند؟ به دلیل آن که همواره امکان خطا وجود دارد، هیچگاه نمی‌توانیم به طور صد در صد از رابطه بین دو متغیر اطمینان یابیم. با وجود این، راه‌هایی برای تعیین این که به احتمال زیاد رابطه معنی‌داری وجود دارد، در دست است.

آزمایش‌کنندگان از آمار استنباطی برای تعیین این که آیا نتایج یک آزمایش، معنی‌دار است استفاده می‌کنند. آمار استنباطی، شاخه‌ای از علوم است که به نتیجه‌گیری و استنتاج درباره کلّ جمعیت براساس اندازه‌ها و مقیاس‌های استخراج شده از یک نمونه آماری از آن جمعیت می‌پردازد. کلید اصلی برای تعیین این که درمان تأثیر داشته یا نه، اندازه‌گیری معناداری آماری است. معناداری آماری نشان می‌دهد که رابطه بین متغیرها احتمالاً تصادفی نیست و یک رابطه واقعی به احتمال زیاد بین دو متغیر وجود دارد.

معناداری آماری غالباً چنین نشان داده می‌شود:

p<۰/۰۵ مقدار p کمتر از ۰۵/۰ نشان می‌دهد که احتمال به دست آوردن این نتیجه، صرفاً از روی شانس یا تصادف، کمتر از ۵ درصد است. ابزارهای متفاوتی برای اندازه‌گیری معناداری آماری وجود دارد. نوع آزمایش آماری مورد استفاده، عمدتاً بستگی به نوع طراحی استفاده شده برای پژوهش دارد.

ترجمه: کلینیک الکترونیکی روان‌یار

منبع

The Simple Experiment, Kendra cherry

http://psychology.about.com