درس هایی از انتخابات کانون وکلا ی دادگستری

عوامل و موانع مختلف درونی و بیرونی در دهه گذشته موجب بی میلی و بی تفاوتی شمار زیادی از وکلا نسبت به انتخابات هیات مدیره شده بود

کانون وکلا‌ی دادگستری نهاد مدنی مستقلی است که به موجب لا‌یحه قانونی استقلا‌ل کانون وکلا‌ی دادگستری مصوب ۱۳۳۳ تاسیس گردیده است. ویژگی انتخابی بودن اعضای هیات‌مدیره آن توسط وکلا‌ی عضو، بارزترین نمود دموکراتیک‌بودن این نهاد می‌باشد. شرکت بیش از دو هزار و سیصد وکیل در انتخابات ۲۳ اسفند جاری رکورد قابل توجهی در عمر کانون محسوب می‌‌گردد.

عوامل و موانع مختلف درونی و بیرونی در دهه گذشته موجب بی‌میلی و بی‌تفاوتی شمار زیادی از وکلا‌ نسبت به انتخابات هیات‌مدیره شده بود. تعداد کثیری از وکلا‌ی واجد شرایط که از توانایی‌ها و محبوبیت بالا‌یی برخوردارند رغبتی به کاندیداتوری کانون وکلا‌ نشان نمی‌دهند و تعداد زیادی از جوانانی که در سال‌های اخیر موفق به اخذ پروانه وکالت دادگستری شده‌اند رغبتی به شرکت در انتخابات نشان نمی‌دادند؛ چون ظاهرا حضور خود را تاثیرگذار در مدیریت کانون نمی‌دیدند. نتیجه این بود که دو گروه از وکلا‌ی قدیمی به صورت نوبتی خود را متکفل تمامی امور کانون تلقی کنند. نهایتا به خاطر برخورد انفعالی اکثریت، هیچ تحول قابل توجهی صورت نمی‌گرفت. ‌ در انتخابات اخیر، استقبال وکلا‌ی دادگستری مرکز از انتخابات نسبتا قابل توجه بود و نتیجه انتخابات معنی‌دار به نظر می‌‌آید.

وکلا‌ی دادگستری بالا‌ترین رای را به شخصی واجد صلا‌حیت، دارای فضایل اخلا‌قی، متواضع، خصوصا دارای حسن برخورد و عملگرا دادند. اگرچه ایشان هرگز ریاست کانون را به عهده نداشته و مطلقا اهل تبلیغ به نفع خود نیست، ولی اعضای کانون نشان دادند که به عملکرد اشخاص بیشتر توجه دارند.

اکثریت وکلا‌ی دادگستری اتفاق نظر دارند که باید کسانی به هیات‌مدیره کانون راه پیدا کنند که منافع شخصی خود را بر منافع جامعه وکالت به عنوان یکی از دو بال فرشته عدالت ترجیح ندهند، هرچند آنان نیز ممکن است مثل هر انسان دیگری در تشخیص برخی مصادیق خطا کنند. چهره‌های دانشگاهی شاخص که همزمان در کسوت وکالت نیز هستند مورد اقبال رای‌دهندگان قرار گرفته‌اند که قطعا سطح علمی کلا‌س درس آنان، نحوه برخورد و میزان دغدغه آنان نسبت به شغل وکالت بسیار مورد توجه بوده است. ‌

البته صرف رای آوردن و رای نیاوردن و میزان آن قضاوت قطعی وکلا‌ در خصوص قابلیت‌های همکارانشان تلقی نمی‌شود؛ زیرا ممکن است برخی افراد شایسته برای همکاران خود ناشناخته باشند.

لیکن کاهش میزان آرای کسانی که قبلا‌ در هیات‌مدیره کانون در سطوح مختلف آن صاحب سمت بوده‌اند اگر رای بر عدم کفایت آنان نباشد، حداقل دلیل بر نارضایتی تعدادی از وکلا‌ از عملکرد گذشته آنان محسوب می‌شود. همچنین این امر می‌تواند نشانگر عدم تمایل تعدادی از وکلا‌ بر انحصارگرایی و سیطره موروثی گروهی خاص ارزیابی گردد.

پیروزی جوانی دانشگاهی که برای اولین بار کاندیدای هیات‌مدیره شده است، نوعی سنت‌شکنی در انتخابات کانون بوده و خبر از گرایش وکلا‌ به افکار جدید، استانداردهای علمی و دانشگاهی و نهایتا ایجاد تحول اساسی در کانون وکلا‌ و مدیریت آن می‌دهد.

امید است چنانچه کسانی با حضور متوالی و متعدد خود در دوره‌های مختلف هیات‌مدیره اگر موجب تضعیف کانون نبوده‌اند موجب تقویت آن نیز نشده‌اند، به تدریج از تشنگی خود بکاهند و این رسالت را به سایرین واگذار کنند. همچنین انتظار می‌رود اعضای منتخب هیات‌مدیره پیام رأی‌دهندگان را به خوبی دریافت نموده و در انتخاب رئیس و نواب‌رئیس کانون و اعضای کمیسیون دقت بیشتری مبذول دارند.

دکتر صادق سلیمی