بخواب تا به خوابش بینی

نتایج تحقیق جالبی که در آمریکا انجام شد, نشان می دهد رویارویی با موجودات فرازمینی و بیگانگان فضایی, زاییده ذهن انسان است و در خواب شکل می گیرد

نتایج تحقیق جالبی که در آمریکا انجام شد، نشان می‌دهد رویارویی با موجودات فرازمینی و بیگانگان فضایی، زاییده ذهن انسان است و در خواب شکل می‌گیرد. در دهه‌های اخیر افراد بسیاری در نقاط مختلف دنیا مدعی شده‌اند که موجودات فرازمینی را دیده‌اند یا این موجودات را دستگیر کرده و روی بدن‌شان آزمایش‌های پزشکی انجام داده یا آنها را به مکانی نامعلوم منتقل کرده‌اند. داستان‌هایی که این افراد تعریف می‌کنند بسیار جالب است اما محققان «مرکز تحقیقات تجربه خروج از بدن» (Research Center Out-Of-Body Experience) مستقر در لس‌آنجلس، بر این باورند داستان‌های مربوط به رویارویی با موجودات فرازمینی، تنها زاییده ذهن انسان است و در خواب پدید می‌آید.

این دانشمندان به منظور دستیابی به این نتایج، رفتار ۲۰ داوطلب را هنگام بیدار شدن از خواب و رسیدن به سطح کامل هوشیاری ذهنی بررسی کردند. در این آزمایش‌ها، داوطلبان را به‌طور ناگهانی از خواب بیدار می‌کردند. به گفته پژوهشگران، بیش از نیمی از شرکت‌کنندگان حداقل یک تجریه کلی یا جزیی فراحسی خروج از بدن داشتند و در پایان تحقیق، هفت نفر از این ۲۰ داوطلب (۳۷ درصد) مدعی شدند موجودات فرازمینی را دیده‌اند. پژوهشگران توضیح دادند که این تحقیق با هدف تایید فرضیه‌ای انجام شده است که می‌گوید بسیاری از ملاقات‌های اسرارآمیز با موجودات فضایی، در واقع رویاهایی است که ما در خواب می‌بینیم. این دانشمندان می‌گویند: «رویارویی با موجودات فضایی در حقیقت محصول تصورات ذهنی ماست. زمانی که افراد تصور می‌کنند با موجودات فضایی تماس داشته‌اند، در حقیقت در طول شب در خواب مرحله REM بوده و در یک تجربه فراحسی به سرمی‌برده‌اند.» به اعتقاد این گروه پژوهشی، حدود یک میلیون آمریکایی مدعی هستند، چنین تجربه‌هایی داشته‌اند.

گفتنی است ادعای دیدن فرازمینی‌ها همیشه وجود داشته اما در سال‌های اخیر و به‌ویژه با گسترش فعالیت‌ها و اکتشاف‌های فضایی بشر، تعداد این ادعاها، به‌شدت افزایش یافته است. البته با اظهار نظر دانشمندان مبنی بر احتمال وجود حیات در دیگر سیاره‌ها یا کهکشان‌ها یا انتشار داستان‌های علمی تخیلی در این‌ باره یا ساخت فیلم‌هایی با این مضمون، ادعاهای مربوط به این موضوع نیز به‌شدت افزایش پیدا کرده است. برخی از روان‌شناسان مدعی هستند بین نمایش فیلم‌های سینمایی با مضمون فرازمینی‌ها و ازدیاد گزارش‌های رویارویی با فرازمینی‌ها یا دیدن بشقاب‌پرنده‌ها و دیگر وسایل پرنده، ارتباط معناداری وجود دارد. پژوهشگران، سال‌های ۱۹۴۶ و ۱۹۴۷ را شروع دوران جدید بشقاب‌‌پرنده‌ها می‌دانند. بشر در این سال‌ها، به پیشرفت‌های علمی و فنی بسیاری دست ‌یافته بود که ورای تصورهای مردم عادی بود. مردم از این دستاوردها به وجد آمدند و شگفت‌زده شدند.

در همین زمان، به یکباره گزارش‌های فراوانی از مشاهده اجرام پرنده ناشناس در گوشه و کنار جهان منتشر شد. بسیاری در ابتدا گمان می‌کردند این اجرام، نوعی وسیله پرواز جدید ساخت شوروی است که قرار است در دوران جنگ سرد، نقش جاسوس‌های هوایی بلوک شرق را به عهده داشته باشد، اما انتشار گزارش‌های مربوط به دیدن این اجرام عجیب بر فراز کاخ کرملین در مسکو و سپس نقاط دیگر شوروی، این پرسش را مطرح کرد که آیا آمریکا هم وسایل پروازی جدیدی ساخته است که از آن برای جاسوسی در شوروی استفاده می‌کند یا همه این اجرام صرفا تخیلات راویان آنهاست، یا واقعیت چیزی فراتر از همه اینهاست؟ هرکدام از سازمان‌های هوایی و فضایی دو قدرت شرق و غرب، کمیسیون‌های ویژه‌ای را برای بررسی این موارد ترتیب دادند. هدف اصلی این کمیسیون‌ها پاسخ به دو پرسش اصلی بود. نخست آنکه اجرامی که افراد مختلف (از کشاورز گرفته تا خلبان و حتی برخی از فضانوردان) گزارش می‌کنند، واقعا وجود دارد و اگر این‌طور است، منشاء آنها چیست؟ دوم اینکه آیا این اجرام خطری برای امنیت ملی کشورها و کل سیاره زمین به بار ‌می‌آورد؟ یکی از این کمیسیون‌ها در سال ۱۹۵۳ تاسیس شد و به بررسی دقیق تمام گزارش‌های منتشرشده تا آن موقع پرداخت. گزارش این کمیسیون در سال ۱۹۵۴ منتشر شد. این گزارش برآن بود که با دلایل علمی، وجود یوفوها را رد کند. اگرچه انتظار می‌رفت با انتشار این گزارش، داستان بشقاب‌‌پرنده‌ها و ادعای رویت آنها پایان یابد اما سیل مشاهدات ادامه داشت. در نهایت در سال ۱۹۵۶ نیکاپ (NICAP)- کمیته ملی تحقیقات پدیده‌های فضایی- مسوولیت تحقیق را بر عهده گرفت.

این کمیسیون با عضویت چندین مقام هوانوردی و اعضای سابق سازمان سیا تلاش کرد به توضیحی دقیق دست یابد. در این گزارش مفصل اعلام شده بود تمامی موارد بررسی‌شده در این گزارش دارای توضیحات علمی و قابل قبول است و ارتباطی با موجودات هوشمند فرازمینی یا فعالیت‌های جاسوسی دیگر کشورها ندارد. در روسیه نیز داستان با پایانی مشابه روبه‌روشد. یک گروه ۱۸نفره به نام «کمیسیون دایمی امور فضایی» مسوولیت بررسی این گزارش‌ها را بر عهده گرفت و پس از آن نیز کمیسیون علمی شوروی به بررسی دقیق آنها پرداخت و سرانجام اعلام شد که بررسی تمام گزارش‌ها، نشان می‌دهد تمام این موارد دارای منشاء طبیعی بوده‌اند و هیچ مورد مشکوکی باقی نمانده است. البته این گزارش‌ها به ذایقه علاقه‌مندان به موجودات فضایی خوش نیامد. با توجه به تعداد زیاد و همچنین تنوع آنها، کارشناسان تصمیم گرفتند انواع مختلف این گزارش‌های رویت را دسته‌بندی کنند. طبقه‌بندی‌های گوناگونی برای معرفی این اشیای ناشناس انجام شد.

در یکی از این بررسی‌ها، گزارش‌های مربوط به این برخوردها در سه دسته با عنوان برخورد نزدیک از نوع اول تا سوم دسته‌بندی شد. در برخورد نوع اول، افراد فقط این اشیا را می‌دیدند، در نوع دوم، علاوه بر آنکه فرد این اشیا یا افراد را می‌بیند، صدای آنها را نیز به گوش خود می‌شنود. در برخورد نزدیک از نوع سوم، علاوه بر دیدن فضاپیمای این موجودات بیگانه و شنیدن صدای آنها، ملاقات‌های رودررویی نیز بین سرنشینان آن با افراد گزارش می‌شد. اگرچه با گذشت زمان، از تعداد این گزارش‌ها کاسته شد اما هیچ‌گاه به پایان نرسید.

بسیاری از کارشناسان می‌گویند آنچه را که افراد به‌عنوان فضاپیمای موجودات فضایی معرفی می‌کنند، در حقیقت پدیده‌های شناخته‌شده‌ای مانند نور هواپیماهای معمولی، نور سیاره‌های شناخته‌شده مانند زهره یا پدیده‌های هواشناسی یا موارد مشابه است.

نگار کرمیان