یک رئیس برای یک اقلیم

سیاهه احمدی نژاد به خودی ها می رسد

یک روز مترو پایتخت، محسن هاشمی و محمدباقر قالیباف، یک روز ریاست دانشکده های دانشگاه آزاد و آیت الله هاشمی رفسنجانی، یک روز موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) و سیدحسن خمینی، یک روز فرهنگستان هنر و میرحسین موسوی... سرلیست بعدی سیاهه محمود احمدی نژاد برای حذف کیست؟ سوالی که به نظر می رسد در گرد و غباری که در پی کنار گذاشتن میرحسین موسوی از فرهنگستان برخاسته گم شده و شاید روزی که اندکی این غبارها فرو بنشیند، نام «مغضوب» بعدی که باید «محذوف» شود، رونمایی شود. محمود احمدی نژاد که در دوران نخست ریاست جمهوری اش نخست با برکناری های گسترده و به قول اربابان سیاست «اتوبوسی» نهاد اجرایی را از راس تا ذیل از غیرخودی ها پاک و در طول چهار سال زعامتش بر قوه مجریه حکم برکناری قریب ۱۰ وزیر را امضا کرد، این بار پله یی بالاتر رفته و دیگر کاری به دستگاه تحت امرش ندارد و بنا بر آنچه ناظران می گویند، نیت کرده هر رقیب بالقوه و منتقد بالفعلی را حذف کند.

شاید از این منظر پربیراه نیست اگر نحوه برکناری میرحسین موسوی از ریاست فرهنگستان هنر از سوی وی را بیش از یک عمل، نمادی بدانیم از آنچه محمود احمدی نژاد برای ایام ریاستش تدارک دیده است چراکه احمدی نژاد در حالی حکم برکناری میرحسین موسوی رقیب انتخاباتی اش را ابلاغ کرد که در راستای دور سوم سفرهای استانی به شیراز رفته بود. او بعد از پایان نخستین روز از سفر، شبانه و برای دو ساعت به تهران بازمی گردد، پای حکمی را که از قبل نوشته شده امضا می کند و بعد سوار هواپیما شده و به شیراز بازمی گردد تا نشان دهد اراده اش برای تحت کنترل درآوردن بیشتر نهادهای دیگر، بالاخص نهادهایی که در اختیار رقبای او هستند، خلل ناپذیر است. اما آنچه معلوم نیست آخر و عاقبت این رویکرد است که آیا میرحسین موسوی و سیدحسن خمینی نقطه پایان است یا اینکه این سیاهه طومار بلندتری از القاب و اسامی را در بطن خود پنهان کرده است. اگرچه نقطه پایان این رویکرد معلوم نیست اما نقطه آغازش به یک ماه پیش بازمی گردد.

هفته سوم آبان ماه آبستن دو رویدادی بود که اگرچه هر دو زاییده یک خاستگاه بوده و با یک هدف متولد شدند اما یکی گرد و غبار بسیاری به پا کرد و دیگری به محاق سکوت رفت. خبر اول تصمیم احمدی نژاد برای دولتی کردن مترو بود؛ تصمیمی که در گفت وگوی تلویزیونی وی با تهرانی ها رونمایی شد و طی آن احمدی نژاد اعلام کرد با در اختیار گرفتن مترو مدیرعامل آن را نیز خود انتخاب خواهد کرد. مدیر مترو هم کسی نبود جز محسن هاشمی یکی از فرزندان هاشمی رفسنجانی که احمدی نژاد در جریان انتخابات ریاست جمهوری دهم از او به عنوان کارگردان کاندیداتوری و فعالیت انتخاباتی سه رقیبش یاد کرده بود.

● احمدی نژاد و محمدباقر قالیباف

هرچند تصمیم محمود احمدی نژاد بر سر مترو تحت تاثیر بحث های رسانه یی بر سر ماندن یا نماندن محسن هاشمی بر کرسی ریاست بر مترو پایتخت قرار گرفت اما مرور زمان این گزینه را پیش چشم قرار داد که این تصمیم تازه روی دیگری هم داشته و برخلاف سابق این بار هدف محمود احمدی نژاد، آیت الله هاشمی رفسنجانی و خانواده اش نبود و اگرچه از این رهگذر گوشه یی هم به خاندان هاشمی زد اما روی دیگر این تیغ محمدباقر قالیباف رقیب انتخاباتی احمدی نژاد یکی از هم جناحی هایش را نشانه گرفته بود چراکه احمدی نژاد با گفتن اینکه «از امشب بحث های تهران را به جد پیگیر می شوم» با محمدباقر قالیباف اعلام هماوردی کرد و به قول معروف نه تنها «هل من مبارز» طلبید بلکه خود را پیروز، مسوول و پاسخگوی مدیریت شهری دید که اختیارش در دست محمدباقر قالیباف بود.

در دوره ریاست جمهوری نهم بود که قالیباف همزمان با محمود احمدی نژاد برای کاندیداتوری ثبت نام کرد. آن روزها قالیباف سردار بود و آخرین سابقه اش در عرصه اجتماعی فرمانده نیروی انتظامی سراسر کشور. اما محمود احمدی نژاد که بهشت نشین بود و شهردار پایتخت و نه تنها در تهران شناخته شده نبود بلکه وی را در آن دوره بیشتر به واسطه دیدارهای مردمی در پایتخت و وام های ازدواج شهرداری می شناختند، قافیه را به رقیب نه چندان نام آشنا واگذار کرد. کروبی خواب ماند و قالیباف کابوس از دست دادن ردای ریاست جمهوری را که مشاورانش وعده داده بودند به قامت او بریده و برازنده است، دید. محمود احمدی نژاد شهردار، رئیس جمهور شد و سردار، شهردار. اولین تقابل این دو هم وقتی بود که احمدی نژاد نخواست آبروداری کند و نشان دهد رقبایش دیگر رقیب نیستند و همکار اویند. اگرچه احمدی نژاد روزی به خاطر اینکه سیدمحمد خاتمی او را به جلسه هیات دولت دعوت نکرد، به او خرده گرفت اما در هیات تحت امرش را به روی قالیباف بست.

در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دهم خیلی از رسانه ها شروع کردند به گمانه زنی درباره کاندیداتوری قالیباف و پیش بینی کردند بعید نیست او هم بخواهد از سکوی پرش شهرداری برای رسیدن به کاخ ریاست جمهوری استفاده کند و زخم سال ۸۴ را سال ۸۸ مرهم بنهد اما به دلیل های اعلام نشده قالیباف نامزد نشد و همان شهردار باقی ماند، شهردار پایتخت؛ پایتختی که احمدی نژاد از شهرداری اش به ریاست جمهوری رسید. اما سوالی که هم اکنون پیش می آید این است که این هماوردطلبی احمدی نژاد به چه علت است؟ آیا در راستای همان انتقاد از قالیباف است که یکی دو سال پیش هنگامی که پایتخت را برف سنگینی فراگرفته بود، او مقابل دوربین ها کفشش را تکاند و از شن هایی که شهرداری برای آب کردن برف ها روی آسفالت ریخته بود، انتقاد کرد و گفت این شن ها آسفالت را خراب می کند یا در پی خط و نشان کشیدن برای شهرداری از جناح همسو است که در انتخابات گذشته برخی از معاونانش در ستادهای انتخاباتی میرحسین موسوی رقیب او دیده شدند و خود نیز خلبانی هواپیمای محسن رضایی دیگر رقیب رئیس دولت نهم را عهده دار شد تا حمایت نکردنش از احمدی نژاد را علنی کند.

● محمود احمدی نژاد و میرحسین موسوی

اما همزمان با هماوردطلبی احمدی نژاد با قالیباف و به صدا درآوردن زنگ های حذف برای محسن هاشمی، آخرین مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت و بر اساس آن انتخاب رئیس واحدهای دانشگاه آزاد در دایره اختیارات شورایی گنجانده شد که از سوی محمود احمدی نژاد هدایت و مدیریت شد. در این جلسه بخش هایی از ماده ۱۶ اساسنامه دانشگاه آزاد که مربوط به اختیارات و وظایف هیات امنای دانشگاه است، در دستور کار قرار گرفته و تصویب می شود؛ «از این پس روسای پیشنهادی واحدهای مرکز استان ها و واحدهای بالای پنج هزار دانشجو به این شورا معرفی و پس از تایید و تصویب اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی حکم ریاست واحد دانشگاهی صادر شود.» شورایی که نه تنها ریاستش بر عهده محمود احمدی نژاد است بلکه اغلب اعضای آن را دولتی ها یا حامیان او تشکیل می دهند. اعضای حقوقی شورای عالی انقلاب فرهنگی امروز از محمود احمدی نژاد رئیس دولت دهم، آیت الله صادق لاریجانی رئیس قوه قضائیه، علی لاریجانی رئیس مجلس، عزت الله ضرغامی رئیس سازمان صدا و سیما، سیدمهدی خاموشی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، منیره نوبخت رئیس شورای فرهنگی و اجتماعی زنان، عبدالله جاسبی رئیس دانشگاه آزاد، غلامعلی حدادعادل رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس، علی عباسپورتهرانی فرد و شهاب الدین صدر روسای کمیسیون های آموزش و تحقیقات و کمیسیون بهداشت و درمان پارلمان، کامران دانشجو وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، مرضیه وحیددستجردی وزیر بهداشت، محمد محمدیان رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، علیرضا علی احمدی وزیر آموزش و پرورش، امیرمنصور برقعی معاون برنامه ریزی و راهبردی ریاست جمهوری و حمیدرضا طیبی رئیس جهاد دانشگاهی تشکیل شده و ریاست آن هم بر عهده محمود احمدی نژاد است.

از این سکانداری بود که او نه تنها دستور داد صدور حکم ریاست واحدهای دانشگاه آزاد به خاتم این شورا منوط شود بلکه زمزمه هایی مبنی بر کنار گذاشتن میرحسین موسوی از ریاست فرهنگستان هنر بر مبنای تصمیم این شورا و از این جایگاه حقوقی تایید شد تا پس از تخلیه دفتر میرحسین موسوی در مجموعه پاستور، نوبت به تنها دفتر کاری رقیب احمدی نژاد و کاندیدای معترض به نتیجه انتخابات باشد چراکه همین چندی پیش بود که دفتر میرحسین در پاستور با حکم مدیرکل پشتیبانی و خدمات نهاد ریاست جمهوری تخلیه و به اداره اموال این نهاد تحویل شد.

اما داستان ریاست میرحسین موسوی در فرهنگستان هنر به همین راحتی نبود و شاید از همین رو بود که سایت های حامی دولت از مدت ها پیش برای آن زمینه چینی می کردند چنان که «رجانیوز» یکی از سایت های وابسته به نزدیکان دولت چندی پیش اعلام کرد؛ «در یکی از جلسات اخیر شورای انقلاب فرهنگی برخی اعضا خواستار عزل موسوی در این شورا - میرحسین موسوی از اعضای حقیقی شورای عالی انقلاب فرهنگی است - و برکناری وی از ریاست فرهنگستان هنر شده اند.» فرهنگستان هنر بر اساس مصوبه این شورا در اسفند ۷۷ و با هدف «پاسداری از میراث و هنر اسلامی و ملی» تشکیل شد و از آن زمان تاکنون ریاستش بر عهده میرحسین موسوی بود؛ مهندس هنرمندی که سال های دوری گزیدنش از سیاست را در آن کنج گذراند اما انتخابات ریاست جمهوری دهم او را به وادی سیاست برگرداند و حالا رقیب او برای فرهنگستان تحت مدیریت او اصلاحیه می نویسد و تصویب و ابلاغ می کند و البته با تاکید بر اینکه از این به بعد رئیس فرهنگستان نه تنها با حکم رئیس جمهور بلکه به پیشنهاد وی هم انتخاب می شود. این در حالی است که پیش از این اصلاحیه رئیس فرهنگستان از میان سه نفر از صاحب نظران برجسته کشور و به پیشنهاد مجمع عمومی و حکم ریاست عالیه فرهنگستان منصوب می شد.

● محمود احمدی نژاد و سیدحسن خمینی

هفته گذشته و در پی حواشی که در پی انتشار تصاویر پاره شدن عکس بنیانگذار انقلاب از تلویزیون پخش شد برخی از خبرگزاری ها از مصوبه دولت برای «پیگیری قانون تغییر در روند تنظیم و نشر آثار امام(ره)» خبر دادند که تاکید داشت دولت قصد دارد حق انحصاری تایید صحت مدارک منتسب به امام(ره) را از موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی گرفته و به مراکز دیگری چون مرکز اسناد انقلاب اسلامی بسپرد. اگرچه هر کدام از رسانه های حامی یا منتقد این اصلاحیه و مصوبات به تحلیل خود در این باره پرداخته اند اما آنچه رخ نموده این است که محمود احمدی نژاد یک روز از جایگاه رئیس دولت و یک روز از جایگاه رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی تصمیماتی را اتخاذ و تصویب می کند که آن سویش یا به یکی از رقبا بازمی گردد یا به یکی از منتقدان. اما سوالی که بار دیگر رخ می دهد این است که سرلیست بعدی سیاهه محمود احمدی نژاد کیست و این بار نام چه کسی از گردونه خارج می شود؛ قرعه یی که به نظر می رسد با حذف تمام و کمال اصلاح طلبان این بار به نام اصولگرایان خواهد رسید.