۱۲ ژانویه ۲۰۰۶ ـ واکنش غرب به موضوع ازسرگرفته شدن پژوهش های اتمی ایران از ژانویه ۲۰۰۶

تا پایان روز ۱۲ ژانویه ۲۰۰۶، واکنش غرب به از سرگیری پژوهش های هسته ای ایران به صورت خبر در رسانه های این کشورها منعکس شده بود که کلیشه تیتر و قسمتی از مطلب یکی از روزنامه های آمریکا …

تا پایان روز ۱۲ ژانویه ۲۰۰۶، واکنش غرب به از سرگیری پژوهش های هسته ای ایران به صورت خبر در رسانه های این کشورها منعکس شده بود که کلیشه تیتر و قسمتی از مطلب یکی از روزنامه های آمریکا در زیر آمده است:

نیویورک تایمز نیز در گزارش خود در این زمینه نوشته بود: وزیران امور خارجه آلمان، انگلستان و فرانسه درپایان مذاکرات خود در برلین ضمن اعلام به «بن بست» رسیدن گفتگوهایشان با ایران، مشترکا گفته بودند که خواستار ارجاع قضیه به شورای امنیت سازمان ملل هستند تا این شورا در قبال فعالیت های اتمی ایران تصمیم بگیرد و افزوده بودند که ممکن است با وارد آوردن فشار بیشتر، ایران از ادامه تحقیقات هسته ای منصرف شود.

«فرانتس والتر ستاینمایر» وزیر امورخارجه آلمان در این باره گفته بود که به نظر ما (وزیران امور خارجه سه کشور به علاوه سولانا رئیس دیپلماسی اتحادیه اروپا که در مذاکرات برلین شرکت داشت)، آن زمان فرارسیده است که شورای امنیت درگیر این قضیه شود.

همزمان در جای دیگر، «رایس» وزیر امورخارجه آمریکا با لحنی تندتر گفته بود: دولت ایران (با شکستن قفل آژانس بین المللی انرژی اتمی) علنا دست به مبازرطلبی زده است، اعتنا نمی کند و ما باید به شورای امنیت برویم.

در این میان، در مسکو وزیر امور خارجه روسیه گفته بود که قضیه باید قبلا از جنبه های مختلف در مذاکرات پنج عضو دائمی شورای امنیت (فاتحان جنگ جهانی دوم و دارندگان حق وتو) مورد بررسی قرارگیرد، روسیه با هرگونه تصمیم عجولانه و یا دیکته شده غرب مخالفت خواهد کرد.

در همان روز یک مقام وزارت امور خارجه روسیه گفته بود که این دولت تنها با مذاکرات دولتهای عضو آژانس موافقت کرده و نظر خود را برای ارجاع قضیه به شورای امنیت روشن نساخته است. روسیه فعلا نظر به ادامه مذاکرات آژانس دارد.

روش چین تا آن روز هنوز به درستی روشن تنها، معاون وزیر امور خارجه چین به دیپلمات ایرانی مقیم پکن گفته بود که جانب ایران را رها نخواهد نساخت، یک مقام دیگر گفته بود که گمان نمی رود چین که در افریقا و آمریکای لاتین دارد جای غرب را می گیرد و وزیر امور خارجه اش هم اکنون در آفریقا سرگرم جلب آفریقاییان است، و از «قرن بیست و یکم » به عنوان قرن آسیا نام می برد در شورای امنیت تسلیم نظر غرب شود مخصوصا که رابطه بازرگانی گسترده با ایران دارد و می خواهد در آینده در صحنه خاور میانه رقیب غرب شود و لذا به ادامه دوستی با ایران نیاز دارد.

طبق اعلامیه مشترک چین و هند که ۱۲ ژانویه ۲۰۰۶ انتشار یافت، دو کشور موافقت کرده بودند که در همه زمینه ها استراتژی مشترکی داشته باشند و بنابراین، تردید است که این بار هند در قبال ایران جانب غرب را بگیرد و به همین سبب است که دولت آمریکا «نیکلاس برنز» معاون وزارت امور خارجه این کشور را روانه هند ساخته تا نظر این دولت را نسبت به خود جلب کند. در پی رای گیری قبلی آژانس بین الملی انرژی اتمی، دولت ایران در قبال دولت هایی که جانب غرب را گرفته بودند واکنش شدید نشان داد و تهدید به قطع داد و ستد کرد (استفاده از حربه اقتصادی) و دولتهای ۳۵ گانه عضو آژانس، این را می دانند.

هنوز موضوع ارجاع قضیه ایران به شورای امنیت از حالت حرف و صحبت تجاوز نکرده بود که روی بورس نیویورک تاثیر گذارد و ۱۲ ژانویه ۲۰۰۶ آن را که پس از سه سال سقف یازده هزار واحد را شکسته بود به سقوط کشانده بود.

دولت محمود احمدی نژاد از آغاز کار، سیاست دولت قبلی (محمد خاتمی) درمورد پژوهش های اتمی را به کنار گذارده و این پژوهش ها را از سرگرفته و به ایستادگی در برابر تهدیدهای غرب ادامه داده است.

از اظهارات هیلری کلینتون وزیر امورخارجه دولت «اوباما» چنین بر می آید که این دولت هم همان سیاست دولت جورج دبلیو بوش را در قبال برنامه اتمی ایران دنبال خواهد کرد؛ البنه با روشی دیگر. بانو کلینتون در جلسه ۱۳ ژانویه ۲۰۰۹ کمیسیون روابط خارجی سنای آمریکا در این باره گفت: ما به تلاش خود برای متوقف کردن برنامه های اتمی ایران ادامه خواهیم داد، ایران نباید سلاح اتمی داشته باشد. ما ازطرق دیپلماتیک پیش خواهیم گرفت ولی گزینه های دیگر را از نظر دور نخواهیم داشت. ما در قبال ایران با دولت های نگران دست یافتن ایران به اسلحه اتمی تبادل نظر خواهیم داشت و تصمیماتمان را هماهنگ خواهیم کرد. روش ما که احیاء رهبری جهانی آمریکاست دیپلماسی توام با «سمارت پاور» است. دولت بوش نیروی نظامی را وسیله اجرای سیاست قرارداده بود.

هدف بانو کلینتون از بیان این مطالب جلب نظر سناتورها به تایید انتصابش بود.

اصحاب نظر گفته اند که احتمال پیروزی دولت اوباما در متوقف ساختن برنامه اتمی ایران بسیار کم است زیرا که ترکیب نیروها در جهان تغییر یافته است و به علاوه، ایرانیان در برنامه های اتمی خود پیشرفت زیاد داشته و تا انتهای خط فاصله چندانی ندارند.