هیچ پروازی نیست که برساند ما را...

بی شک هر یک از ما تعالی و سعادت کشور عزیزمان در پرتو انوار الهی را طلب می کنیم و از کمی ها و کاستی ها و نقاط ضعف متاسف می شویم و افسوس می خوریم اگر می بینیم که به یک دستاوردعلمی نرسیده …

بی شک هر یک از ما تعالی و سعادت کشور عزیزمان در پرتو انوار الهی را طلب می کنیم و از کمی ها و کاستی ها و نقاط ضعف متاسف می شویم و افسوس می خوریم اگر می بینیم که به یک دستاوردعلمی نرسیده ایم و یا در حوزه ی اجتماعی فلان مشکل را داریم و یا... ناراحت می شویم.

امروزه تاکید بر این کاستی ها چنان پیشی گرفته است که منجر به یک یاس و ناامیدی می شود که معضلات بعدی را به همراه خواهد آورد . یکی از برنامه های استعمار فرانو نیز همین است که اعتماد به نفس را در ملتها منکوب نمایند و ملتها از خود بیگانه شوند. حال که اینطور نیست و کشور پر عظمت ایران در جایگاهی قرار دارد که می توان نقاط سفید و روشن را در پیش روی آن دید. نگاه کنید به دستاوردهای علمی کشور عزیزمان که با تلاش دانشمندان ایرانی به دست آمده است نگاه کنید به مقاومت و سرافرازی ایران در جنگ سخت و نرم نگاه کنید به خودکفایی هایی که هرروز بیشتر از دیروز می شود و نگاه کنید به استقلال و امنیت این مرزوبوم که با دست ایرانی ساخته شده است امروز هر ایرانی هرچه را که بخواهد می تواند به دست آورد و می گوید ما می توانیم. این جمله بیش از آنکه از آرمان ما نشات بگیرد از واقعیت های امروز ایران نشئات می گیرد.

گاهی می بینیم که اساتید خود باخته ، سیاستمداران مرعوب و ... ندای ما نمی توانیم و ما عرضه نداریم و ما کجا و آنها کجا را سر می دهند و به تبلیغ یاس و ناامیدی در بین مردم و دانشجویان که سرمایه های یک کشور محسوب می شوند دامن می زنند و در بوقی می دمند که دشمن آن را کوک کرده است.

البته کسی نیست که مشکلات و ضعف ها را نادیده بگیرد اما صحبت از آن است که منصفانه نگاه کنیم و اگر مشکلی نیز هست می تواننیم خود آن را حل کنیم و باید حل کنیم . کشوری که توانایی بالقوه ای برای مدیریت جهان دارد و جایگاه جغرافیایی وسیاسی ممتازی را دارا می باشد باید ساختار های علمی و سیاسی و نظامی واجتماعی خود را برای یک خیزش عظیم آماده کند. ما با ساختارهای معیوب توانسته ایم به این جایگاه برسیم و اگر ساختار های خود را متحول کنیم بر اسب تندروی پیشرفت و عدالت سوار خواهیم شد .

به اساتید خود باخته و سیاستمداران مرعوب می گویم که امروز ایران جایی را برای شما ندارد خود را متحول سازید تا شاید در این پیروزی شریک باشید.

ما بیش از آنکه محتاج شعار باشیم محتاج کار هستیم و به حق این پدر پیرمان ره بری می کند این کشور را و نشان می دهد راهی را که سعادت یک ملت درون آن است. کشوری که جهانی به آن چشم دوخته است ملت ها به دیده ی مثبت و مستکبرین به دیده ی خصم و دشمنان برای دشمنی نیز از هیچ چیز فروگذار نمی کنند و سنگ را بر جلوی راه این ملت قرار می دهند تا شاید توقفی ایجاد نمایند اما ملت هوشیار راه خود را یافته است و به امید خدا در این راه محکم گام برخواهد داشت و به به سرمنزل مقصود خواهد رسید.

اما در پایان آنچه که بر خود واجب می دانم که بگویم این است :

یاس و ناامیدی سر چشمه ی بدی ها ست و به شدت مذمت شده است. کاستی ها با تلاش وهمت ما کنارخواهد رفت و هیچ کس منتظر خواب تو نیست که به پایان رسد

لحظه ها می آیند، سالها می گذرد

و تو در قرن خودت می خوابی

هیچ پروازی نیست که برساند ما را

به قطار دوهزار و به قرن دگران

مگر انگیزه و عشق، مگر اندیشه وعلم، مگر آیینه و صلح، و تقلا و تلاش

بخت ازآن کسی است که مناجات کند با کارش

و در اندیشه ی یک مسئله خوابش ببرد و کتابش را بگذارد در زیر سرش

و ببیند در خواب حل یک مسئله را

باز با شادی درگیری یک مسئله بیدار شود

محمدحسین فرهادیان

Olomc.blogfa.com

برداشت اولیه