جشن نوروز 1393 در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران

زهره دودانگه

بیستم اسفند بود و من برای کاری به دانشکده رفتم؛ همین که پای در پردیس هنرهای زیبا گذاشتم با مناظر بدیع و زیبایی روبرو شدم: درخت ها و نیمکت های دانشکده با نخ های رنگی زیبا شده بود، گوشه هایی از فضای پردیس با ریسه هایی رنگارنگی -که ماهی های کاغذی قرمز از آن ها آویزان بود- تزیین شده بود؛

 

 تنگ های ماهی، دعای تحویل سال روی تکه های آینه در حوض آبی رنگ، بادبادکی بزرگ برای نوشتن یادگاری، سیب های سرخ در  حفره های دیوارها و از همه زیباتر حضور پویای "هم پردیسی ها" و نمایش زیبای عمونوروز از سوی دانشجویان تئاتر، چهره دیگری به فضای پردیس بخشیده بود.   پردیس هنرهای زیبا از قدیمی ترین فضاهای آکادمیک برای آموزش و پژوهش در رشته های هنری است؛ پردیس هیچ گاه فضایی رسمی و خشک نداشته و دانشجویانش همواره در آن احساس راحتی و شادی کرده اند؛ در فضای پردیس هنرهای زیبا آزاد هستی، می توانی هرجایی از حیاط بنشینی و ناهار بخوری؛ می توانی میان باغچه و زیر درختانش بنشینی و غزل سعدی بخوانی؛ می توانی بدوی، ورزش کنی، با دوستانت گفتگو و شادی داشته باشی؛ می توانی در حیاط آن جشن کوچک و دوستانه ای برای تولد دوستت برگزار کنی؛ می توانی روی پله های دانشکده موسیقی بنشینی و دقایق متمادی به نوای دلنشینی ساز دانشجویان موسیقی گوش سپاری که آزادانه در هرجای دانشکده شان ساز بدست گرفته اند...این ها همه تجارب زیسته من در سه سال گذشته است؛ هیچ گاه پیش نیامد که روزی خسته از دانشکده و با شوق رفتن به خوابگاه یا خانه از هنرهای زیبا خارج شوم. پردیس هنرهای زیبا همواره دوست داشتنی است؛ با اصالت است؛ گوشه گوشۀ پردیس ردّی از بزرگان هنر این سرزمین دارد؛ اساتید بزرگی در آن درس داده اند و دانشجویان بسیاری در آن به اساتیدی بی بدیل تبدیل شده اند.   پردیس هنرهای زیبا مهد هنر است، اما  در بیستم اسفند با جشن دانشجویان خود به یک اثر هنری بدل شده بود؛ سراسر شادی بود و پویایی؛ طراوت بود و سرزندگی؛ فضای نیمه عمومی پردیس تبدیل به همان فضایی شده بود که ما معماران و شهرسازان لابلای کتاب ها به دنبالش هستیم؛ درباره اش  می خوانیم و می خوانیم، می اندیشیم و به خیالمان طرحی نو می پرورانیم. اما هیچ طرح و برنامه ای به تنهایی نمی تواند چنین فضای پویایی را خلق کند؛ این فضا خود را فراتر از کالبد طرح می کند و زیبایی های آن بیشتر از ابعاد بصری، بر روح انسانی جاری در آن استوار است. برای آفرینش چنین فضایی نیازی به دانشی پیچیده و فنون و تکنیک های مدرن نیست،بلکه تنها به دو عنصر  آزادی و هنر نیاز هست. این دو که باشند، هر فضایی می تواند انسانی، بانشاط و خلاق شود...  مانند فضای پردیس هنرهای زیبا که دانشجویانش تعلق خاطری بی مانند به آن دارند.   این نوشتار برای ارائه عکس هایی از این روز ارائه می شود؛ عکس هایی که شاید گوشه ای از آن فضای شادمانه و دوست داشتنی را به تصویر بکشانند. این جشن از سال 1386 هر ساله برگزار می شود و دی وی دی های تصویری آن به زودی از سوی دانشجویان متولی این جشن ارائه می شود. برای دانلود عکس ها روی لینک  فایل ورد در انتهای مطلب کلیک کنید.   سایر مطالب مرتبط در انسان شناسی و فرهنگ   ویژه نامه نوروز 92 http://www.anthropology.ir/node/18748   پرونده نوروز، فرهنگ و شهر http://anthropology.ir/node/17115   ویژه نامه هشتمین سالگرد انسان شناسی و فرهنگ http://www.anthropology.ir/node/21139      

پیوست	اندازه
22181.doc	1.88 MB