ساختارگرایی ،نشانه شناسی و فرهنگ عامه

هدی بصیری

فرهنگ عامه در معنای جدید خود همان فرهنگی است که مردم برای خودشان خلق کرده اند .و نباید با فرهنگ قومی اشتباه گرفته شود. اهمیت اجتماعی  فرهنگ عامه در دوره ی معاصر بر اساس نزدیکی هویت آن با فرهنگ توده ای است که با پیدایش رسانه های جمعی و افزایش روند تجاری شدن فرهنگ ، اوقات فراغت ،زندگی در شهرهای بزرگ، مصرفگرایی و پیدایش اقتصاد بازار پیوند دارد.
علت مطالعه ی فرهنگ عامه اینست که فرهنگ عامه معاصر اساسا از کجا می آید؟برخی معتقدند که فرهنگ عامه از میان خود مردم به عنوان یک بیان مستقل در باره ی علایق و تجربه هایشان ظهور می کند و بعضی دیگر معتقدند از بالا و از سوی کسانی که در موضع قدرت نشسته اند، به عنوان نوعی کنترل اجتماعی بر مردم تحمیل می شود.آیا فرهنگ عامه از میان مردم طبقه ی "پایین" جامعه بر می خیزد و یا از بالا از سوی نخبگان یا بلند پایگان رسوب می کند و یا اصولا چیزی است که به فعل و انفعال  بین این دو گروه از مردم مربوط می شود؟
پاسخگویی به این سؤالات در قالب مکاتب مختلف فکری و نظریه های اجتماعی پی گیری شده است.که در این میان ساختارگرایی و نشانه شناسی که هر دو از هنگام رسیدن به درجه ی اهمیت از دهه ی 1950تأثیر مهمی بر مطالعه ی فرهنگ عامه داشته اند .بر خلاف نظریه های دیگر اجتماعی چون نظریه ی فرهنگ توده ای یا مکتب فرانکفورت میراث این دو مبحث استوارتر و گسترده تر است.زیرا تا به امروز نیز مورد نقد و بررسی قرار می گیرند.
در اینجا سعی خواهیم کرد عقاید اصلی آنها را به طور کلی و کاربردشان را در مطالعه ی فرهنگ عامه مورد توجه قرار دهیم.
از آنجایی که زبان شناسی سوسور در هر دو مکتب فکری تأثیر گذار بوده است گریزی نیز  به زبان شناسی به عنوان علم زبان شناسی ساختارگرا خواهیم زد.سپس  به بیان مکتب ساختارگرایی لوی استروس و نشانه شناسی رولان بارت و وجوه تمایز این دو می پردازیم.
کاربرد هر یک دو مکتب در مطالعه ی فرهنگ عامه با توجه به مبانی کلی در قالب دو نمونه(رمان جیمز باند و چند تصویر در مجلات مختلف) مورد توجه قرار خواهد گرفت.
نقد هر نظریه ی اجتماعی جهت روشن شدن نقاط ضعف و قوت نیز در این راستا ضروری می نماید.
جهت مطالعه ی بیشتر پاورپوینت را کلیک کنید.

[e-mail]

پیوست	اندازه
8001.ppt	542.5 KB