آزمایش ادرار در بارداری، ضروری است؟

شما در طول دوران بارداری خود ممکن است چند بار آزمایش ادرار را انجام دهید. در این آزمایش مسایل مختلفی مورد بررسی قرار می گیرد. اولین آزمایش ادراری که جهت تایید بارداری شما تجویز می شود از سایر آزمایشات متفاوت است و در آن میزان هورمون بارداری یا hCG بررسی می شود. در آزمایشات بعدی موارد دیگری بررسی می شود که در ادامه توضیح داده شده است.

 

پزشک در طول معاینات بارداری به طور معمول قند و پروتئین شما را مورد بررسی قرار می دهد و در صورتی که مشکوک به بیماری خاص یا مشکلات بارداری مانند عفونت مثانه یا کلیه، دیابت، کم آبی بدن و پره اکلامپسی باشید، موارد دیگری را نیز بررسی می کند. از جمله مواردی که در تست ادرار بررسی می شود عبارت اند از:
پروتئین سطح بالای پروتئین در ادرار می تواند نشانه عفونت مجاری ادراری یا بیماری کلیوی باشد. در صورتی که وجود پروتئین اضافی در ادرار به همراه علایم دیگری مانند فشار خون بالا باشد می تواند نشانه بیماری پره اکلامپسی باشد. در کل افزایش سطح پروتئین در ادرار نشان دهنده یک مشکل در عملکرد کلیه می باشد.
قند در طول دوران بارداری کلیه ها مقداری قند را از جریان خون وارد ادرار می کنند. به همین دلیل در صورتی که قند شما کمی بالا باشد در این دوران طبیعی است، ولی اگر این میزان به سطح بالایی برسد می تواند علامت بیماری دیابت بارداری باشد. در این صورت پزشک جهت انجام معاینات بیشتر یک آزمایش گلوکز تجویز می نماید. البته انجام یک آزمایش گلوکز بین هفته های 24 تا 28 بارداری برای همه خانم های باردار الزامی می باشد، حتی اگر میزان قند در آزمایش ادرار آن ها طبیعی باشد.
کتون ها کتون ها زمانی تولید می شوند که بدن شما برای تامین انرژی مورد نیاز به جای استفاده از کربوهیدرات ها، چربی ها را شکسته و مصرف می نماید. بالا بودن کتون ها در آزمایش ادرار نشان دهنده این است که بدن شما نمی تواند غذای کافی را نگه دارد و یا دچار کم آبی شده است. علامت بالا رفتن سطح کتون ها، حالت تهوع و استفراغ و از دست دادن وزن می باشد. در این صورت احتمالا پزشک برای شما سرم و دارو تجویز می نماید. در صورتی که سطح بالای کتون همراه با قند باشد نشانه دیابت است.
سلول های خون یا باکتری وجود یک آنزیم خاص که توسط گلبول های سفید خون تولید می شود و یا نیتریت که توسط باکتری های خاصی تولید می شود، هر دو نشانه عفونت مجاری ادراری می باشد. در صورت مشاهده هر گونه علایمی، تست های دقیق تر و حساس تری انجام می گیرد تا نوع آنتی بیوتیکی که جهت درمان لازم است تشخیص داده شود.