مدرنیته

اصولا کالاهای خارجی (منظور انواع نوشیدنی ها و خوراکی ها است که سوپر مارکت ها دیده می شود) از اقلام کم مصرف در سوپر مارکت ها هستند که مسلماً اولین عامل کم مصرف بودن آنها، قیمت آنها …

اصولا کالاهای خارجی (منظور انواع نوشیدنی ها و خوراکی ها است که سوپر مارکت ها دیده می شود) از اقلام کم مصرف در سوپر مارکت ها هستند که مسلماً اولین عامل کم مصرف بودن آنها، قیمت آنها است. البته برخی این قیمت گزاف و هنگفت را به پای کیفیت بالای این اقلام می گذارند. اما آیا واقعاً قیمت این اجناس همطراز کیفیت این اقلام است یا به قیمتی کاذب به خود گرفته است؟

واضح است که اغلب کالاها پس از تولید به قسمت انبار می روند تا برحسب نیاز و مدیریت پخش به بازار عرضه شوند. (این نیاز در طی فصول مختلف تغییر می کند مثلا میزان مصرف کالایی همچو بستنی در فصل تابستان با فصل زمستان متفاوت است. بنابراین تفاوت است که تولید این محصول در کارخانه مطبوعش نیز در این دو فصل متفاوت است.)

و مشخص است که «نیاز بازار» و عوامل مشابه دیگر همچو تورم، آمدن کالای مشابه یا به عبارتی رقیبی جدید، بالا رفتن تبلیغات کالای مشابه با مارکی دیگر و... گاه موجب می شود تا کالایی مدتی- مدتها- در انبار بماند. قدر مسلم این گذر زمان بر روی کیفیت اثری سو دارد. علی الخصوص بر روی کالاهایی که از انقضای اندکی برخوردارند. (و این یکی از ویژگی های کالاهای نوشیدنی و خوردنی های همچو کیک و بیسکویت و چیپس و... است) ضمن اینکه این زمان همراه خواب جنس در فروشگاه ها می شود.

مبرهن است که هر چه فاصله بین تاریخ تولید و تاریخ انقضا کمتر باشد، گذر زمان اثر بیشتری بر روی کیفیت کالا می گذارد. البته باید گفت که تکنولوژی جدید و بسته بندی های چند لایه امروزی تا حد زیادی از افت کیفیت کالا جلوگیری می کند اما مشخص است که هیچگاه نمی تواند آن را به صفر برساند. به خصوص که شرایط محیطی می تواند بر روی این بسته بندی ها اثر کند.

کالای خارجی پس از گمرک و داشتن کدهای بهداشتی به تأیید کشور وارد شونده می تواند در بازار آن کشور جای داشته باشد.

داخل پرانتز: می دانیم که گمرکی برای کالای خارجی همچو عوارضی برای اتومبیل در جاده است. به این معنا که کالای وارداتی می بایست هزینه ای را بابت حضور در بازار کشور دیگر پرداخت نماید تا بتواند وارد آن کشور شود و حضور هرگونه کالای وارداتی (نوشیدنی و خوراکی ها) بدون داشتن تأییده هایی از وزارتها و سازمان های ذیربط قاچاق محسوب می شود. این مرحله ای است که «اگر» کیفیت جنس را ثابت در نظر بگیریم؛ قیمت وارداتی آنها افزایش می یابد.

شرکت بازرگانی واردکننده کالا ضمن آنکه می داند که این کالاها از اقلام کم مصرف هستند می بایست قیمتی را برای کالا در نظر بگیرد که سود آن باعث بقای شرکت شود. این مسئله باعث می شود تا مابه التفاوت قیمت خرید اصلی با فروش آن کمی از عرف فاصله بگیرد.

البته اصلی ترین مرحله، فروش جنس در سوپر مارکت ها و فروشگاه ها است. فروشندگان به خوبی واقفند که کالای خارجی نسبت به کالای تولید داخل از مصرف کمتری برخوردارند.

بنابر این فضای کمتری از قفسه ها و یخچال را به آنها اختصاص می دهند. چرا که فروشندگان نیک می دانند هر چند سود حاصل از فروش یک جنس خارجی با سود حاصل از فروش یک جنس مشابه داخلی قابل قیاس نیست؛ اما نهایتاً تعداد فروش کالای داخلی در مقایسه با تعداد فروش کالای خارجی سود بیشتری در بردارد.

بعد از تحریر:

امروزه عده ای از مردم به جای «چه نیاز داریم» به «چه میل داریم» گرایش پیدا کرده اند. فی الواقع عده ای «آری و خیر» به مدگرایی و مدرنیته را به «آری یا خیر» محدود کرده اند و متأسفانه عده ای پاسخ بی رنگی را انتخاب نموده اند. اما ای کاش می دانستند بخشی از کالاهای خارجی و وارداتی که مصرف می کنند؛ یا بسیار به تاریخ انقضاشان نزدیکند یا حتی مدتی است که از تاریخ انقضاشان گذشته اند.

مسلماً این نوع کالاها در کنار طعم و رنگشان، ضررهایی را نیز به همراه دارند.

جلال فیروزی