سکوت فقط برای لحظه ای از روز

ساکت باشید فقط برای یک دقیقه به جهان اطراف خود گوش دهید نفس بکشید و سعی کنید پیرامون خود را احساس کنید به افکار خود گوش دهید و به جزئیات محیط بنگرید از سکوت خود آرامش بگیرید

ساکت باشید! فقط برای یک دقیقه به جهان اطراف خود گوش دهید. نفس بکشید و سعی کنید پیرامون خود را احساس کنید. به افکار خود گوش دهید و به جزئیات محیط بنگرید. از سکوت خود آرامش بگیرید.

در جهان مدرن امروز، فعالیت و تکاپو، حالات پیشفرض زندگی هستند. اگر این فعالیت در بدنمان نباشد، حداقل در ذهن ما است. تمام روز عجله می کنید، کار انجام می دهید، حرف می زنید، پیام می فرستید و پیام می خوانید. در مرورگر تان از این تب به آن تب کلیک می کنید و هنوز یک لینک را نخوانده؛ به لینک دیگر می روید.

بیشتر روز را بیداریم. همیشه با دیگران در ارتباطیم. اغلب اوقات سطحی فکر می کنیم و حرف می زنیم. وقتی برای سکوت و سکون و آرامش باقی نمی ماند. نشستن جلوی کامپیوتر های سریع و تند و تند کلیک کردن؛ کانال عوض کردن های سریع هنگام تماشای تلویزیون؛ گوش دادن نصفه نیمه موزیک ها و رفتن به آهنگ بعدی؛ هیچ کدام آرامش ما را تامین نمی کنند.

اگر تا اینجا، با این حرف ها موافق هستید؛ لطفاً چشمتان را اینقدر سریع روی متن تکان ندهید.

متاسفانه اغلب ما، زمان را برای تفکر و تعمق در موضوعات، از دست می دهیم. زمان را برای دیدن و شنیدن از دست می دهیم. ما آرامش را از دست می دهیم.

وضعیت باز هم بدتر می شود. تمام این عجله هایی که برای رفتن به سمت مثبت انجام می دهید، در نهایت به ضررتان تمام می شوند. می دانیم. فعالیت همه ما درون اجتماع اهمیت بسیار دارد. فعالیت کم، قضاوت های منفی دیگران را در پی دارد. آن را تنبلی و بی باری تفسیر می کنند. با این همه گاهی اوقات فعالیت بیش از حد، حتی از زندگی نباتی هم بدتر است. می توانید با عجله این طرف و آن طرف بدوید؛ صدایتان را بلند کنید و عصبانی باشید. اگر این روش را در پیش گیرید، در بهترین حالت هم هیچ کاری از پیش نخواهید برد.

کمی بدتر آن است که کار های بسیار زیادی انجام می دهید. البته کار های بی اهمیت زیادی! بدترین اش هم این است که با اعمالتان به خود و چیزهای دیگر آسیب می زنید و آنقدر بد کار می کنید که احساستان می گوید: اگر یک گوشه می نشستید بهتر بود!

اوقاتی فرا می رسد که راهی به جز صبر کردن نداریم. در صف خرید هستیم و یا منتظر ملاقات با پزشک یا رئیس خود می باشیم. شاید هم انتظار قطار یا هواپیما را بکشیم. بیشتر ما این موقع ها پریشان می شویم. حوصله مان سر می رود و می خواهیم کاری برای انجام دادن پیدا کنیم. بعضی هایمان سریعا تلفن هوشمند مان را از جیب بیرون می آوریم و مشغول بازی یا وبگردی می شویم! شاید هم ترجیح دهیم، کارهایی که به عهده مان گذاشته شده را مرور کنیم و باز هم مرور کنیم و دائم حرص بخوریم که «چرا وقتم هدر می رود؟»

بیایید یک دقیقه را به فکر کردن درباره نحوه سپری کردن روزهایمان اختصاص دهیم. سر کار، بعد از کار، هنگام آماده شدن برای کار، بعد از ظهرها و آخر هفته ها.

آیا شما تمام این اوقات را با عجله می گذرانید؟ آیا دائما به خواندن و جواب دادن پیام هایتان مشغول هستید؟ دائما اخبار را چک می کنید و خود را در معرض جریان های تمام نشدنی اطلاعات قرار می دهید؟ همیشه سعی می کنید کار های بسیار زیاد را انجام دهید؟ و مانند یک ماشین دائما وظایفتان را پاس کنید و برای پیش رفتن مطابق برنامه خود عجله کنید؟

آیا این روش مطلوب شما برای سپری کردن زندگیتان است؟

اگر این طور است، به کارتان ادامه دهید. ما هم برایتان آرزوی موفقیت می کنیم. اگر نیست، یک دقیقه خود را آرام کنید. ساکت باشید و به کار هایی که باید انجام دهید فکر نکنید. به کارهایی که قبلا انجام داده اید هم فکر نکنید. دقیقه ای را در زمان حال سپری کنید.

بعد از یک یا دو دقیقه انجام دادن این کار، به زندگیتان بیاندیشید؛ به این که دوست دارید زندگیتان چگونه باشد. زندگی ای با کار های کمتر را تصور کنید و زندگی ای با عجله کمتر، پایداری بیشتر و تفکر و تعمق و آرامش.

حالا همانطور که تصور کردید، باشید. این کار در عمل بسیار ساده است. فقط برای مدت کوتاه از روز، از حرکت دست بکشید. فقط ساکت باشید. وقتی این کار را انجام دادید، سعی کنید هر روز کار های کمتری انجام دهید. وقتی احساس می کنید، دارید خیلی تند می روید، یک نفس عمیق بکشید. آرامتان می کند. در مدتی که برای سکون صرف می کنید، در زمان حال باشید. به جای این که منتظر اتفاقاتی که در آینده می افتند باشید، رویداد های اطرافتان را دریابید.

تمام این حرف ها شاید با داده های قدیمی ذهنتان هماهنگی نداشته باشد. شاید تا نیمه این مطلب احساس خوشی بهتان دست می داد. اما حالا احساس می کنید، باید مرورگر را ببندید و به کارهایتان برسید. چیز عجیبی نیست. خود من هم در ابتدا با دیده شک با این مساله رو به رو شدم. اما تصمیم گرفتم امتحانش کنم. ذهنیت های قدیمی خود را هرگز دور نریختم. اما پی بردم سکوت و آرامش، نه تنها هیچ منافاتی با پیشرفت و افزایش بهره وری ندارد. بلکه به آن کمک هم می کند. به نظرم حتما امتحانش کنید.

پس اولین گام خود را به سوی بهره وری، با چشیدن مزه سکوت و سکون بردارید. این گنجی است که در دسترس همه ما است.