چهارشنبه‌سوری در کرمانشاه

مردم همراه پاک و تمیز کردن خانه تلاش می‌کردند، آلودگی و بدی را هم از روح‌شان دور کنند و از روی آتش می‌پریدند و ضمن آن، ترانه‌ها و نغمه‌هایی را برای بلاگردانی می‌خواندند.
برخی …

مردم همراه پاک و تمیز کردن خانه تلاش می‌کردند، آلودگی و بدی را هم از روح‌شان دور کنند و از روی آتش می‌پریدند و ضمن آن، ترانه‌ها و نغمه‌هایی را برای بلاگردانی می‌خواندند.

برخی مردم، چهارشنبه را نحس می‌دانند؛ اما در باورهای باستان نه‌تنها چهارشنبه، بلکه هیچ روزی نحس نیست؛ چون هر روزی منتسب به یکی از ایزدان بوده است.

در ایران باستان در جشن سوری، دختران با کوزه‌هایی به سرچشمه می‌رفتند و آب می‌آوردند و دلیل آن هم این بود که آناهیتا الهه‌ی آب، مونث بود و فقط دخترها می‌توانستند، به آن نزدیک شوند و بعد از آوردن آب، کوزه‌ها را می‌شکستند، تا سال پربارانی داشته باشند.

یکی دیگر از رسم‌ها این بود که در گذشته، آجیل مشکل‌گشا از هفت مغز تهیه می‌کردند که شامل پسته، بادام، سنجد، کشمش، گردو، برگ هلو، انجیر و خرما بود و سر سفره می‌گذاشتند، تا فروهرها از آن‌ها راضی باشند.

اما چهارشنبه‌سوری در استان کرمانشاه که قدمت چند هزار ساله دارد و آثار باستانی آن نیز گویای همین ادعاست، با ویژگی‌های خاصی برگزار می‌شود؛ کرمانشاهی‌ها علاوه بر این‌که مانند دیگر ایرانیان آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند، رسم قاشق‌زنی نیز دارند.

براساس این رسم جوانان قاشق به دست می‌گیرند و برای این‌که دیده نشوند، خود را می‌پوشانند و با زدن قاشق به هم به در خانه‌ها می‌روند و از صاحب خانه عیدی می‌خواهند. اگر صاحب خانه زرنگ باشد، چادر را از سر قاشق‌زن می‌کشد و تا او را نبیند، دنبال‌اش می‌دود و عیدی‌هایی را که جمع کرده است، از او می‌گیرد.

با این‌گونه رسم‌ها، چهارشنبه‌سوری نه‌تنها ترسی ندارد، بلکه اگر درست انجام شود، یک جشن بزرگ است که دل همه را شاد می‌کند؛ تا بهتر به استقبال سال جدید بروند.