سیاه چاله چیست؟

سیاه چاله‌ها اجرام فضایی دارای شعاع بسیار کم (در حدود یک دهم شعاع زمین) و جرم بسیار زیاد هستند (بیش از ۱.۴ برابر جرم خورشید). برای مثال جسمی به اندازه ی یک قوطی کبریت از سیاه چاله، …

سیاه چاله‌ها اجرام فضایی دارای شعاع بسیار کم (در حدود یک دهم شعاع زمین) و جرم بسیار زیاد هستند (بیش از ۱.۴ برابر جرم خورشید). برای مثال جسمی به اندازه ی یک قوطی کبریت از سیاه چاله، ۱۰ میلیارد تن وزن دارد.

تولد یک سیاه چاله

اگر ستاره ای بیش از دو و سه دهم اندازه ی خورشید باشد و در حال انفجار، بعد از انفجار نوترونی که در آن بوجود می آید، ستاره متلاشی شده و انرژی بسیار زیادی از انفجار بر جا می ماند . این انرژی آن قدر زیاد است که به سرعت تمام قطعات متلاشی شده از ستاره را به خود جذب می کند و شروع به فشرده سازی آنها می کند. جاذبه آن قدر زیاد است که هیچ ستاره یا سیاره ای در آن نزدیکی نمی تواند خودش را نجات دهد و بلعیده می شود. توجه کنید که وقتی یک ستاره توسط یک سیاه چاله بلعیده می شود، وزن سیاه چاله به اندازه ی وزن ستاره افزایش پیدا می کند ولی اندازش تغییر خاصی پیدا نمی کند . به همین دلیل جاذبه به شدت افزایش پیدا می کند تا اینکه در همان اوایل ، نور هم دیگه قادر به عبور نیست.

سفر با استفاده از سیاه چاله

با حل استاتیک غیر چرخشی با تقارن کروی برای معادلات میدان انیشتین این نکته مشخص می‌شود که سیاه چاله‌ها که از یک سمت به صورت چاه عمل می‌کنند، در سطح دیگری بصورت چشمه عمل می‌کند. یعنی می‌تواند دو سطح مختلف فضا زمان را از جهانهای گوناگون یا دو نقطه بسیار دور از جهان خودمان را به هم متصل کند. که به این حالت کرم چاله یا «پل انیشتین رزن» گفته می‌شود. سیاه چاله از یک طرف به اول دنیا وصل است و از طرف دیگر به آخر آن. اینکه ما اول آن هستیم یا آخرش ، مشخص نیست ولی به هر حال ما می توانیم از سیاه چاله ها برای رسیدن به فراسوی دنیای خودمان استفاده کنیم. نکته دیگری هم درباره سیاه چاله وجود دارد. اینکه سیاه چاله ها می توانند سرعت را افزایش بدهند. زمانی که یک جسم را به سمت خود می کشند این امکان وجود دارد که سرعت، از سرعت نور فراتر برود و ما وارد دنیای تاکیون ها بشویم. دنیایی کاملاً مجزا از دنیای ما که هیچ تلاقی ای با آن نداریم. دنیای تاکیون ها دنیای است که بشر می تواند با استفاده از آن به گذشته باز گردد.

سیاهچاله ها هم می میرند!

سیاه چاله‌ها می‌توانند وزن از دست بدهند. مقداری از انرژی جاذبه‌ای آنها در خارج از محدوده اثر سیه چاله به ذرات ماده تبدیل می‌شود. ممکن است این ذرات به فضای بیرون بگریزند از این طریق مقداری از مواد تشکیل دهنده سیاه چاله‌های بزرگ که به اندازه یک ستاره وزن دارند، تبخیر شوند. به این صورت وزن سیاه چاله های کوچک رو به کاهش می شود تا زمانی که نمام انرژی آن به ماده تبدیل شود.

وقتی نور وارد افق یا محدوده تاثیر سیاه چاله می شود، به علت جاذبه زیاد سیاه چاله، طول موج آن افزایش پیدا کرده و رنگ نور، به قرمز متمایل می شود. این افزایش طول موج ادامه پیدا می کند تا جایی که موج از حالت نور خارج می شود و در حال تبدیل به امواج رادیویی می شود در نتیجه دیگر نوری وجود ندارد تا ما بتوانیم سیاه چاله را ببینیم.

ویژگی سیاه چاله ها

سیاه چاله‌ها جرمهای متفاوتی بین جرم خورشید و صد میلیون برابر جرم خورشید دارند. سیاه چاله‌ها مثل گرداب عمل می‌‌کنند. هر جرم با انرژی سرگردانی که به یک سیاه چاله‌ نزدیک شود (در داخل فاصله معینی که افق آن خوانده می‌‌شود) بطور مقاومت ناپدیری به درون گرداب، که همان سیاه چاله‌، است کشیده می‌‌شود. نیروهای کشندی شدید درون سیاه چاله‌ها ماده را در یک سمت می‌‌کشد و منبسط می‌‌کند و در سمت دیگر می‌‌فشرد و خرد می‌‌کند. تا آن که آن ماده به کلی تجزیه و جزء فضای خمیده و سیاه چاله‌ شود.