لذت شیرین کودک بودن

● نگاهی به برنامه "بچه های دیروز"
خاطره ها نقش مهمی را در تحول زندگی آدم ها ایفا می کنند؛ یادآوری تلخی ها آدمی را به بازنگری در سبک زندگی اش فرا می خوانند و مرور شیرینی ها فرصتی …

نگاهی به برنامه "بچه های دیروز"

خاطره ها نقش مهمی را در تحول زندگی آدم ها ایفا می کنند؛ یادآوری تلخی ها آدمی را به بازنگری در سبک زندگی اش فرا می خوانند و مرور شیرینی ها فرصتی برای خودیابی و شناخت بهتر جریان های موثر بر رفتار و گفتارهای آدمی را پدید می آورند.

از این وجه برنامه "بچه های دیروز" فرصت بازبینی خاطرات ماندگار کودکیمان را برای ما به وجود آورده است و از طریق باز پخش برخی لحظات ماندگار قاب کودکیمان رویای شیرین بچگی و لذت شیرین کودک بودن را در ما بازنمایی کرده است.

این برنامه در شرایطی روی آنتن رفت که رسانه ملی در خلق جذابیت با بن بست های جدی روبرو بود و از اینرو با نگاه درست روان کاوانه به اهمیت خاطره سازی و خاطره بازی از طریق ایجاد بستری برای ارتباط گیری با کودکان دیروز و جوانان امروز پی برده و با تولید این برنامه نشاطی زایدالوصف را به جامعه تزریق کرد.

این برنامه از بعد جامعه شناختی یک فرصت مناسب دیگر را برای بررسی تفاوت رویکرد نسل ها ایجاد کرده است؛ نسل کودک امروز ارتباطی را با خاطرات شیرین کودکی های ما برقرار نمی کند و نگاهش به کلاه قرمزی از جنس بینش خاطره محور کودکان دیروز و جوانان امروز نیست.

به واقع شور و نشاط نسل ما از دیدار دوباره با برنامه هایی چون محله بهداشت، بازم مدرسم دیر شد، مدرسه موش ها، هوشیار و بیدار، هادی و هدی، صندوق پست، در خانه، چاق و لاغر، خونه مادربزرگه،گلنار، گربه آوازه خوان، دزد عروسک ها، سفر جادویی، کلاه قرمزی و پسرخاله، قصه های تا به تا و .... به هیچ وجه برای کودک امروز قابل قیاس نیست و هیمه بازی های کامپیوتری و انیمیشن های جذاب خارجی، فرصت برقراری ارتباط ذهنی با برنامه های تولید داخل را از نسل کودک فعلی سلب کرده و در حقیقت مجال درونی شدن خاطره و بهره گیری از مفاهیم تربیتی را از آنها گرفته است.

برآیند این جریان، افول سینمای کودک است که حتی در تجربه های اخیر خود از جمله "خاله سوسکه"، "نخودی" و "راز دشت تاران" نیز نمی تواند آن گیشه رویایی دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ را بازآفرینی کند.

در پرتو این مساله است که اهمیت برنامه بچه های دیروز دو چندان جلوه می کند زیرا فضای ذهنی نسل ها را از جنبه ای روان شناختی به هم نزدیکتر ساخته و فرصت بی بدیلی را در اختیار تولیدکنندگان برنامه های تلویزیونی و سینمایی برای کودکان قرار می دهد تا از این بستر جهت شناسایی جذابیت های مشترک برای نسل ها بهره برد و امکان موثری را در تحول مضمونی سینمای کودک پدید آورد؛ امکانی که به ویژه پس از موفقیت "کلاه قرمزی ۹۰" در نوروز امسال بیش از گذشته دست یافتنی تر جلوه می کند.

نیما بهدادی مهر