مجلس و توصیه های رهبری

سخنان رهبر انقلاب چه در صحن جامع رضوی و چه در جمع مسئولان نظام درخصوص طرح هدفمند کردن یارانه ها بر یک ضرورت معنادار تکیه داشت و آن دعوت به همکاری و همگرایی در اجرای لایحه مهم هدفمند کردن بود دعوتی که گویا آن گونه که می بایست فهم نشد تا از پس سخنان رهبری در مشهد, تاکید دوباره و معنادار ایشان در جمع مسئولان نظام را رقم بزند

سخنان رهبر انقلاب چه در صحن جامع رضوی و چه در جمع مسئولان نظام درخصوص طرح هدفمند‏کردن یارانه‏ها بر یک ضرورت معنادار تکیه داشت و آن دعوت به همکاری و همگرایی در اجرای لایحه مهم هدفمند‏کردن بود؛ دعوتی که گویا آن‏گونه که می‏بایست فهم نشد تا از پس سخنان رهبری در مشهد، تاکید دوباره و معنادار ایشان در جمع مسئولان نظام را رقم بزند. و اکنون باید پذیرفت در این شرایط مجلس با آزمونی خطیر دست و پنجه نرم می کند.

اکنون همگان بر اهمیت و حساسیت اجرای طرح هدفمند‏کردن یارانه‏ها و نیز بر ضرورت اجرای آن اذعان دارند و درست به خاطر همین حساسیت‏هاست که نمی‏توان بدون همدلی قوا پا در حوزه اجرا گذاشت. بیشترین آسیبی که اجرای این طرح می‏تواند متوجه کشور کند، نه به واسطه طول زمان اجرای آن که به واسطه فقدان اراده مشترک قوا و تزریق ترس و نگرانی و التهاب در جامعه است. البته طول زمان متغیر مهمی است اما در شرایطی که قوا با هم بر سر لایحه‏ای با این عظمت در جدال مداوم باشند، هیچ یک نتیجه و تبعات اجرای آن را نخواهند پذیرفت و اجرا چه با اسلوب بلند‏مدت و چه کوتاه‏مدت قطعا به ضرر کشور خواهد بود و این دقیقا همان واقعیتی است که می توان در پس موضع روشن رهبری دید.

اگر از لجاجت‏ها و سیاسی‏کاری‏هایی که بر سر اقتصاد آوار می‏شوند بگذریم، مفهوم همکاری روشن خواهد شد. رهبر انقلاب می‏توانستند مصوبه مجلس را پایان حرف و حدیث‏ها قرار دهند و اجرای قاطعانه توسط دولت را خواستار شوند. ایشان می‏توانستند بگویند کار کارشناسی تمام شده و اکنون عذری از سوی دولت پذیرفته نیست؛ اما نه تنها چنین نکردند، بلکه با صراحت فرمودند:«همکاری کنید، کمک کنید و برای آن کسی که در وسط میدان اجراء قرار دارد، تسهیلات فراهم کنید.»

سخنان ایشان البته به معنی تبیعیت بی چون و چرای مجلس از نقطه نظرات دولت نبوده و نیست؛ چه آنکه ایشان نیز در سخنانشان اختلاف‏نظرها را طبیعی دانسته‏اند، اما آنچه مورد نظر بود همان چیزی است که با عنوان همکاری و همگرایی می‏شناسیم؛ ضرورتی که متاسفانه ظاهرا حتی اراده آن نیز در میان برخی چهره‏های صاحب نفوذ مجلس شورای اسلامی وجود ندارد.

اطاعت از ولایت در شرایطی که نقطه نظرات بدیل یکدیگرند، معنی چندانی پیدا نمی کند. ولایتمداری آن‏گاه معنا دارد که نظر در سویه مقابل دیدگاه ولی قرار بگیرد. این‏جاست که می توان عیار مدعای ولایتمداران را سنجید و میزان تمکینشان به امر رهبری را دریافت.

طی این روزها رهبر انقلاب تاکید کردند که دولت در وسط میدان اجراست و باید با دولت همکاری صورت پذیرد و البته دولت هم باید رأی نهایی را قبول کند. ایشان برای اینکه حجت بر همه تمام شده باشد، مجددا فرمودند:«من توصیه‌ی مؤکد دارم به همکاری دستگاه‌های سه‌گانه و قوای سه‌گانه.» به نظر سخنان رهبری کاملا روشن است. قطعا از اصرار بر یک موضع ثابت همکاری حاصل نمی شود.

در این میان اما مواضع برخی چهره‏های مجلس شورا محل توجه بود. ریاست مجلس که از همان آغاز و حتی بعد از سخنان رهبر انقلاب در صحن جامع رضوی کار را پایان یافته می‏دانست، هرگونه تجدید‏نظر را غیر‏ممکن تلقی می‏کرد و حتی از جانب همه نمایندگان نیز در این خصوص سخن می‏گفت، در پاسخ نامه رییس جمهور از همان موضع گذشته سخن به میان آورد و انگار از سر ناچاری و ناراحتی امری را پذیرفته باشد، نوشت:«علی‌ایحال بنابر توصیه رهبر معظم انقلاب درجهت همکاری قوا با یکدیگر، ‌مجلس آمادگی دارد در این زمینه در آغاز سال جدید نظرات کارشناسی دولت را مجددا بررسی کند و به خاطر این‌که این مسیر مجددا در بحث‌های غیرمستند غوطه‌ور نشود خواهشمند است...»

در حالی که امضای بسیاری از نمایندگان مجلس پای طرح دوفوریتی برای افزایش بودجه طرح تحول وجود دارد، کارگروهی که لاریجانی از آن سخن می‏گفت با ترکیب غالب مخالفان دولت شکل گرفت. محمد رضا باهنر، احمد توکلی، الیاس نادران و غلامرضا مصباحی‏مقدم چهار چهره‏ای بودند که در فهرست ۵ نفره کارگروه مشترک حضور یافتند.

در عین حال احمد توکلی که پیش‏تر با خطرناک خواندن قانون هدفمند‏کردن یارانه‏ها عدم اجرای آن را به صلاح کشور دانسته بود، در ادامه مواضع متناقض خویش تصریح کرد:«عقل و منطق و سوگندها اقتضاء می‌کند که قانون هدفمندسازی یارانه‌ها اجرا شود!» او همچنین ضمن تاکید بر اینکه نمایندگان مجلس نمی‏توانند طرحی در این زمینه ارائه کنند، ارائه یک لایحه اصلاحی از سوی دولت را نیز یک نوع لجاجت دانست و پیش‏بینی کرد که به احتمال زیاد این لجاجت مورد توجه مجلس قرار نگیرد!

این همه و اظهارنظرهایی که صورت گرفته و می گیرد نشان از آن دارد که علی‏رغم تاکید رهبر انقلاب جریانی در مجلس اصولا علاقه‏ای به مفاهمه و همکاری ندارد. شاید این البته می‏تواند یادآور مواضع برخی نمایندگان مجلس هفتم در برابر توصیه‏ها و سفارش‏های رهبری به مجلس درخصوص همکاری با دولت نهم نیز باشد. آنجا که عماد افروغ رییس کمیسیون فرهنگی وقت مجلس شورای اسلامی رهبر انقلاب را مصلحت‏اندیش خوانده و گفت:«به نظر من مقام معظم رهبری مصلحت‏گراتر از امام راحل هستند و امام حقیقت‌گراتر بود و کمتر تعارف و رعایت مصلحت می‌کردند!»

اکنون به نظر مجلس شورای اسلامی می‏بایست نسبتش را با توصیه‏های رهبری شفاف کند و بار بر زمین مانده را به مقصد برساند.

محمد‏مهدی تهرانی